Στις άτυπες συνομιλίες της πενταμερούς για το Κυπριακό την περασμένη εβδομάδα στη Γενεύη δεν πέρασαν οι τουρκικές θέσεις για την αναγνώριση του ψευδοκράτους ως ισότιμου με την Κυπριακή Δημοκρατία μέρους του διαλόγου.
Αλλά κατεγράφησαν… Η προσπάθεια της Άγκυρας, την οποία έχει αναλάβει να προωθήσει χωρίς περιστροφές ο νέος ηγέτης των Τουρκοκυπρίων, είναι ξεκάθαρη: Στην Κύπρο υπάρχουν είτε δύο ισότιμες κοινότητες είτε δύο κράτη, τα οποία συνομιλούν προκειμένου να υπάρξει κάποια διευθέτηση.
Στις πρόσφατες συνομιλίες η τουρκική / τουρκοκυπριακή πλευρά επιχείρησε να κάνει ένα βήμα πιο πέρα. Ζήτησε, στην ουσία, τη μετατόπιση του πλαισίου αναζήτησης λύσης στη βάση μιας δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας, όπως ορίζουν τα ψηφίσματα και οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Οι τουρκικές απαιτήσεις, σ’ αυτήν τη φάση, απορρίφθηκαν από την ελληνική / ελληνοκυπριακή πλευρά καθώς και από τον γ.γ. του ΟΗΕ και τα υπουργεία Εξωτερικών ΗΠΑ και Γερμανίας. Ωστόσο η νέα τουρκική θέση κατεγράφη με σαφήνεια…
Έχει, λοιπόν, ενδιαφέρον το γεγονός ότι, αν και η νέα τουρκική θέση οδήγησε σε ναυάγιο τις συνομιλίες στη Γενεύη, ο γ.γ. του ΟΗΕ ξεκαθάρισε πως αυτές οι συνομιλίες της άτυπης πενταμερούς θα επαναληφθούν μέσα στο προσεχές τρίμηνο. Ο προγραμματισμός της επανάληψης των συνομιλιών προκαλεί το βάσιμο ερώτημα: Υπάρχει άραγε κάποιο δείγμα στο παρασκήνιο που να δηλώνει την αλλαγή στάσης κάποιας από τις δύο πλευρές ώστε να αρθεί το αδιέξοδο; Κι αν δεν υπάρχει έστω και παρασκηνιακά κάποια ένδειξη μετατόπισης από την Αθήνα, τη Λευκωσία και την Άγκυρα, τότε ποιο το νόημα της επανάληψης των συνομιλιών;
Όπως παρατηρούν έμπειροι διπλωμάτες, το Κυπριακό, πέρα από διεθνές πρόβλημα, αποτελεί και έναν μοχλό πίεσης τον οποίο κατά περίσταση και περίπτωση αξιοποιούν όλοι οι συμμετέχοντες, δηλαδή τα μέρη του προβλήματος (Ελλάδα, Τουρκία, Κύπρος, ψευδοκράτος), αλλά και – κατά κύριο λόγο – οι διαμεσολαβούντες, οι οποίοι είναι πολλοί και διάφοροι (ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Ε.Ε. και πάει λέγοντας).
Στη δεδομένη συγκυρία το ενεργειακό παιχνίδι στην ανατολική Μεσόγειο τοποθετεί το Κυπριακό σε κεντρικό σημείο στη σκακιέρα της περιοχής και μάλλον είναι πολύ νωρίς ακόμη για να εκτιμήσει κάποιος προς ποια κατεύθυνση (Αθήνα ή Άγκυρα) θα ασκηθεί τελικά η πίεση του διεθνούς παράγοντα προκειμένου να επιβληθεί η όποια διευθέτηση. Μέχρι τότε η συντήρηση του θέματος μέσα από έναν κύκλο «άτυπων» συνομιλιών μοιάζει με το «ζέσταμα» πριν από τον πραγματικό
