Ι Κούλις ι ανέμιλους…
Καλιέ, τουλμάτι κι μιλάτι
δια τουν προυθιπουργό;
Πιδίς ίνι ουλίγουν τι ανιέμιλους
τουν κατιγόρσατι γι αφτό;
Μπούχτσιν ι άνθρουπους.
Αξίζιν μια στιγμί ανιμιλιάς
πιδίς η μέρα ίταν «μάβρ»
ισί, ικί, να τουν ιφάς.
Θέλτσι να πέξι τένις
Θέλτσι να χαλαρόσ’
πιδίς ιμίς πιθένουμ’
τιούτους να ινδόσ’;
Απιδούσι, κο, πανιφτιχίς
κι βούιξεν ι ντουνιάς!
Τι σι πιράζ’, ρε Έλινα μ’
που γίνκι Τσιτσιμπάς;
Κι αν ι τύχι σ’ βρίσκιτι
στου θκο του του χιράκ’
τι σι πιράζ που έβαλιν
ι δόλιους του σουρτσάκ’;
Αχ! Κούλι μ’ ισί ιβέσθιτι
κι παραδιγματία
πιδίς πιθένουν άνθρουπ’
σι καταδίκασ’ ι κινουνία!
Μη μι πικρένισι, καλιέ μ
δεν ίνι άσφαλτ΄ι κινουνία
μιγάλου σφάλμα να σι πι,
τάχα “Ανεμιλία”.
Έλινα μ, πρόσιξι καλά
κι χάψτο κι αφτό
ίταν στιγμί ανιμιλιάς
αφτό σι εξιγώ.
Κι αφτός σι του εξίγισι
Σι λιέι:” Ίμαν αβλιψίας
κι ίμι αναμάρτιτους
πιράνου ιπουψίας.”
Πιδίς ανιέμιλους θα πει:
Αφτός π’ δεν έχ’ προυβλίματα;
Αφτός που στι ζουί τ’
ντίπ δεν έχ’ ισθίματα;
Καλά, κο Έλινα, τι λιές;
Ι Κούλις ιν ισθιματίας!
Κι τι νουμίζις δε νουγάι
τν ανθρώπιν’ τν αξία σ’;
Κι πού θιμίθκις του διάγγιλμα
προς όλι τν κινουνία
π’ σι κούναγι του δάχλου
διά την πανδημία;
«Ι ανιμιλιά, ίντιν ανιφθινότιτα»
σ’ ίλιγιν στα διλτία
Τι; Πιδίς έπιξι τένις
σι τό λιγιν στ’ αστία;
«Σι στιγμές ανιμιλιάς
γένισι πιο ιβάλουτους»
Σ ίλιγιν: Μιν ίσ’ αντιρισίας
παραμουνέβ ου θάνατους.
Ι ανιμιλιά κι ου θάνατους
χριώντι σν νιουλιέα
κι δια τουν προυθιπουργό
γένιτι φιβγαλιέα.
Κο, γιατί τουν κουρουιδέβς;
Για λίγ’ ανιμιλιά;
Καλιέ μ’, ίνι παράδουσ’
σι τούτι τ’ φαμελιά!
Ανιέμιλα δε σπούδασι;
Ανιέμιλα δε μπικ’ σν πουλιτικί;
Ανιέμιλα δε γίνκι προυθιπουργός;
Ανιέμιλα του διμόσιου θα ιδιοτικοπιιθί!
Νιε. Για όλα φταίγου ιγώ
θκια μ’ ίνι η αβλιψία
κι δε θα φτέγ’ αφτός
αν ανέμιλα πιθάν’ κ’ ι διμουκρατία.
Αφτός κο, τι σι πίραξι
σν Πάρνιθα χουρίς μάσκα
που ισένανι σι μάλουσι
κι τούτους ίταν λάσκα;
Αφτός, κο, τι σι πίραξι
που μαζόχκι τσούρμου σν Ικαρία;
Κι μέτρα δεν ιλίφθισαν
δια τιν προυστασία;
Νιε, κο, πουλιές ίταν ι στιγμές
ανιμιλιάς κι αβλιψίας
μα κατά βάθους ίντους
πουλί ιβισθισίας.
Αχ! Ρε Έλινα μ, του ξέρου.
Του τένις δεν του παραξιγάς
μα, έλα που παραξιγιέτι
ι θκιά σ’ ι ανιμιλιά σ’…
Πλέρουσις κάνα πρόστιμου
π’ αφτά κυρ Μιτσιουτάκ;
Ή βάιζ μονάχα να πλιρών’
η τσέπι του κουσμάκ’;
Τζιάμπα τα διαγγέλματα
προυθυπουργέ τς αβλιψίας
γλιέπου στς ιπόμινις ικλουγές
να μέντς καταπληξίας!
«Μ’ αγάπ’ κι ικτίμισ’
μι ιφθίτιτα κ’ ιντιμότιτα
πρους τουν Ιλίνουν τν κινότιτα
Ι γκουστιρίτσα»
