Την Παρασκευή 16 Απριλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στην Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου της Υπεραγίας Θεοτόκου στον υπό κατασκευή Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Τις στάσεις των οίκων έψαλαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, ο οποίος στο τέλος κήρυξε και το θείο λόγο και ο Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως μας Αρχιμ. Νεκτάριος Λασκαρίδης.
H Ακολουθία τελέστηκε τηρουμένων όλων των προβλεπόμενων περιοριστικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας, ενώ μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και στον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90.2 FM».
Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Προσκυνηματικού Ναού του Αγίου Αντωνίου Βεροίας κ. Ιορδάνης Κουτσιμανής και ο κ. Βασίλειος Μαυράγκανος.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χαῖρε, Ἐδέμ, ἀνοίξασα τήν κεκλεισμένην, Ἁγνή». Ἄν ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς εἰσήγαγε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή μέ τήν εἰκόνα τῆς κεκλεισμένης πύλης τῆς Ἐδέμ, ἔξω ἀπό τήν ὁποία θρηνοῦσε ὁ Ἀδάμ γιά τήν παρακοή πού τόν ἐξεδίωξε ἀπό τόν παράδεισο, μεθαύριο, πέμπτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν, λίγο πρίν νά φθάσουμε στό τέλος τῆς κατανυκτικῆς αὐτῆς περιόδου, θά μᾶς ὑπενθυμίσει μέ τό παράδειγμα τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, στήν ὁποία ἔχει ἀφιερώσει αὐτή τήν Κυριακή, τήν κεκλεισμένη γι᾽ αὐτήν πύλη τοῦ πανιέρου ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, στόν ὁποῖο ἀρχικά δέν μποροῦσε νά εἰσέλθει ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτωλῆς καί ἀσώτου ζωῆς της.
Γιά ποιόν ὅμως λόγο τό κάνει αὐτό ἡ Ἐκκλησία μας; Γιά ποιόν λόγο μᾶς παρουσιάζει αὐτές τίς δύο παρόμοιες εἰκόνες;
Τό κάνει γιά νά μᾶς ὑπομνήσει ὅτι ἡ παρακοή τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καί οἱ ἁμαρτίες μας μποροῦν πάντοτε νά ἀποκλείσουν τήν πρόσβασή μας στόν παράδεισο, μποροῦν νά μᾶς ἀποκλείσουν ἀπό τήν ἐπαφή καί τήν κοινωνία μας μέ τόν Θεό, μποροῦν νά μᾶς ἀποκλείσουν ἀκόμη καί ἀπό τόν ἐπίγειο παράδεισο, πού εἶναι ὁ ναός τοῦ Θεοῦ.
Τό κάνει ὅμως ἡ Ἐκκλησία μας καί γιά ἕναν ἄλλο λόγο, γιά νά μᾶς θυμίσει τόν ρόλο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Παναγίας μας, στό ἄνοιγμα τῆς κεκλεισμένης Ἐδέμ καί στήν ἀποκατάσταση τῆς σχέσεώς μας μέ τόν Θεό.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος τοῦ κανόνος τοῦ Ἀκαθίστου ὕμνου προσθέτει ἀπόψε ἕνα ἀκόμη «χαῖρε» στήν ἀνθοδέσμη τῶν χαιρετισμῶν πού τῆς προσφέραμε κάθε Παρασκευή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐπί πέντε ἑβδομάδες, ψάλλοντάς της: «Χαῖρε, Ἐδέμ ἀνοίξασα τήν κεκλεισμένην, Ἁγνή». Χαῖρε, Ἁγνή, ἐσύ πού ἄνοιξες τόν κεκλεισμένο γιά τούς ἀνθρώπους παράδεισο.
Πῶς ὅμως ἡ Παναγία μας ἐπέτυχε νά ἄνοιξε τήν κεκλεισμένη Ἐδέμ;
Τήν ἄνοιξε πρωτίστως μέ τήν ὑπακοή της στόν νόμο καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀντίθετα μέ τήν παλαιά Εὔα, ἡ ὁποία μέ τήν παρακοή της στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ νά μήν δοκιμάσει ἀπό τόν καρπό τοῦ δένδρου τῆς γνώσεως τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ καί τήν προσπάθειά της νά παρασύρει στήν πλάνη καί τήν ἀπάτη τοῦ πονηροῦ ὄφεως, τοῦ διαβόλου, καί τόν Ἀδάμ, ἐξέπεσε τοῦ παραδείσου καί ἐρρύπωσε τόν χιτώνα τῆς ψυχῆς της, ἡ νέα Εὔα, ἡ Παναγία Παρθένος, μέ τήν ὑπακοή της στίς ἐντολές καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνο διετήρησε τήν ψυχή καί τό σῶμα της ἁγνά ἀπό τήν ἁμαρτία, ὥστε νά ἀναδειχθεῖ τό καθαρώτατο ἐκεῖνο δοχεῖο, τό ὁποῖο ἐπέλεξε ὁ Θεός ὡς κατοικητήριό του, ἀλλά καί διά τῆς ἀποδοχῆς τῆς προσκλήσεως τοῦ Θεοῦ κατά τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της νά γίνει Μητέρα τοῦ Υἱοῦ του ἄνοιξε τήν κεκλεισμένη Ἐδέμ, ἄνοιξε τόν ἐσφραγισμένο παράδεισο στούς ἀνθρώπους, καθώς ἀποκατέστησε διά τοῦ Υἱοῦ της, τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ τῶν ἀνθρώπων, τήν κοινωνία τους μέ τόν Θεό καί τούς χάρισε δι᾽ αὐτοῦ τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν τους.
Δέν εἶναι ὅμως μόνο αὐτή ἡ ἐφάπαξ σωτηρία πού χάρισε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκο στόν πεπτωκότα ἄνθρωπο. Δέν εἶναι μόνο ἡ δυνατότητα τῆς ἐπιστροφῆς στόν κεκλεισμένο παράδεισο πού προσέφερε στό ἀνθρώπινο γένος μέ τήν ἐνανθρώπιση ἀλλά καί τή Σταύρωση καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Υἱοῦ της, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τῆς ψάλαμε ἀπόψε τό «Χαῖρε, Ἐδέμ, ἀνοίξασα τήν κεκλεισμένην, Ἁγνή».Ὑπάρχει καί ἕνας ἐπιπλέον λόγος, πιό προσωπικός θά ἔλεγα, πού ἀποδεικνύει τή μεγάλη, τήν ἀπέραντη ἀγάπη τῆς Παναγίας μας γιά τόν καθένα μας ξεχωριστά. Γιατί, ὅπως ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἀνταποκρίθηκε στό αἴτημα τῆς πόρνης καί ἁμαρτωλῆς ἐκείνης γυναικός, τῆς Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, ἡ ὁποία ἐπιχειρώντας νά εἰσέλθει στόν ναό τῆς Ἀναστάσεως, στά Ἱεροσόλυμα, γιά νά προσκυνήσει τόν τίμιο Σταυρό, αἰσθανόταν μία ἀόρατη δύναμη νά τήν ἀπωθεῖ καί ζήτησε μέ δάκρυα στά μάτια καί μέ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός της, τή βοήθεια τῆς Παναγίας γιά νά ἀξιωθεῖ νά προσκυνήσει τόν Πανάγιο Τάφο τοῦ Κυρίου μας καί τόν τίμιο Σταυρό, καί στή συνέχεια νά τήν καθοδηγήσει στήν ὁδό τῆς σωτηρίας, τό ἴδιο κάνει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί γιά κάθε ἄνθρωπο, γιά κάθε πιστό, ὁ ὁποῖος προσφεύγει σέ Αὐτήν καί τῆς ζητᾶ νά τοῦ ἀνοίξει τήν πύλη τῆς σωτηρίας καί νά γίνει μεσίτρια καί πρέσβειρά του κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως ἐνώπιον τοῦ Υἱοῦ της, καί νά τόν ἀξιώσει τῆς βασιλείας του. Γίνεται, δηλαδή, αὐτή ἡ ὁποία ἀνοίγει γιά τόν καθένα μας τήν κεκλεισμένη Ἐδέμ, ἐφόσον τῆς τό ζητοῦμε καί ἐφόσον τήν ἀκολουθοῦμε μέ ἐμπιστοσύνη.
Ἀπόψε, λοιπόν, πού ὁλοκληρώνουμε μέ τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου, τήν ὁποία ψάλαμε μέ συγκίνηση καί κατάνυξη ἐνώπιον τῆς ἱερᾶς της εἰκόνος, τῆς Τριχερούσης, τόν κύκλο τῶν Χαιρετισμῶν της κατά τή φετινή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἄς τήν ἱκετεύσουμε ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τήν ἐνεστῶσα συμφορά τῆς πανδημίας, νά μᾶς λυτρώσει ἀπό τόν πειρασμό πού μᾶς δοκιμάζει καί μᾶς συνθλίβει καί νά ἀνοίξει γιά χάρη μας τή θύρα τοῦ ἐλέους τοῦ Υἱοῦ της χαρίζοντάς μας τόσο τή σωτηρία ἀπό τήν πανδημία πού ἀπειλεῖ τή ζωή μας ἀλλά καί ὅλους τούς ἀδελφούς μας πού εἶναι ἀσθενεῖς, ὅσο καί ἀπό τήν ἁμαρτία πού ἀπειλεῖ τό αἰώνιο μέλλον μας, γιά νά τήν ὑμνοῦμε πάντοτε ψάλλοντας τό «Χαῖρε, Ἐδέμ, ἀνοίξασα τήν κεκλεισμένην, Ἁγνή». Ἀμήν.
