Δεν ενόχλησε τον κόσμο ο εορτασμός της επετείου. Αυτό που ενόχλησε ήταν η αναίτια χλιδή. Αν ο Μολιέρος ήταν παρών στο δείπνο θα έκανε δεύτερη καριέρα.
ΑΡΗΣ ΣΚΙΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (1946-2021)
————————–
Τί μάς άρεσε, τί μάς στράβωσε, ποια τα συν και ποια τα πλην που συγκεντρώσαμε στο λυκόφως μιας πολυδιαφημισμένης επετείου. Η σούμα που λέμε εμείς στα βόρεια προάστια.
Γιάννα.
Καλά τα πήγε σε γενικές γραμμές. Είχα παρακολουθήσει από την αρχή όλο το πακέτο των εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια κι ομολογώ ότι βρήκα ενδιαφέρουσες αρκετές πτυχές του. Κυρίως το επιστημονικό σκέλος. Επιφανείς ιστορικοί κατέθεσαν απόψεις ‘έξω από το κουτί’, απόψεις αντιδημοφιλείς μεν, τεκμηριωμένες δε. Και μόνο που η Γιάννα κατάφερε να σπάσει τα νεύρα του Μπογδάνου…ε, δεν το λες και λίγο.
Η στολή της
Καλή και ως σύλληψη και ως εκτέλεση. Ούτε το… λαομίσητο τσαντάκι με χάλασε, άλλωστε η μόδα είναι Τέχνη: κάνει ό,τι γουστάρει χωρίς να μάς ζητήσει το λόγο. Οποιοσδήποτε σχεδιαστής-δημιουργός έχει δικαίωμα να ‘πειράξει’ την Ιστορία και τις εθνικές μνήμες, τα ιερά και τα όσια μας, για να προβάλει το προσωπικό του όραμα.
Το φιάσκο με τους ξένους ηγέτες
Δεν πάτησαν μωρό μου το πόδι τους, ούτε απ’ το απέναντι πεζοδρόμιο μιλάμε. Δυο τρεις δευτεράντζες τύπου Μάλτα και Μαυροβούνιο ξερωγώ, μάς ξεπέταξαν με κάτι χαιρετισμούς η χαρά του οτοκιού. Και μην λέμε χαζά, ότι φοβήθηκαν τον κορονοϊό: όλοι οι αρχηγοί κρατών είναι εμβολιασμένοι και ορθώς είναι εμβολιασμένοι. Απλώς μάς έχουν στο φτύσιμο.
Η Εθνική Πινακοθήκη και η κλοπή Πικάσο
Η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα επιμένει να κάθεται πρώτο στασίδι πίστα και κανένας υπουργός Πολιτισμού δεν την απομάκρυνε από το πόστο της.
Το 2012 εκλάπησαν από την Πινακοθήκη έργα Πικάσο και Μοντριάν. Μάλιστα τον έναν πίνακα αξίας 20 εκατομμυρίων τον χάρισε ο ίδιος ο Πικάσο στους Έλληνες, ως προσφορά για την αντίσταση και τον αγώνα τους κατά των Ναζί.
Ο σάλος παγκόσμιος, τα έργα δεν βρέθηκαν ποτέ και η κυρία Πλάκα δεν είχε την ευθιξία να παραιτηθεί, κάτι που θα συνέβαινε σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Εκτός αν θεωρούμε ότι αν κάποιος έκλεβε τη Γκέρνικα του Πικάσο από το Reina Sofia ο διευθυντής θα παρέμενε στη θέση του.
Της ντροπής. Της απόλυτης.
Ο κιμάς γαρίδας
Λατρεύω τον Λευτέρη Λαζάρου – κάτι υπέροχο εκπέμπει αυτός ο άνθρωπος, αλλά για το μενού τις έχω τις ενστάσεις μου. Πες με τρελή, όμως δεν λιμπίστηκα ποτέ στη ζωή μου κιμά γαρίδας ή σουπιά μπισκότο. Εγώ αγάπη μου το μπισκότο το θέλω γεμιστό το Παπαδοπούλου το ολ τάιμ κλάσικ να τρως τη σοκολάτα και να γεμίζει μνήμες παιδικές η ψυχούλα σου. Απορώ δηλαδή πώς η σουπιά επέτρεψε στο μελάνι της να ζυμωθεί με την μους κολοκύθα.
Αϊτή.
Πόσο μα πόσο ανιστόρητοι. Μα πόσο. Είναι δυνατόν να κάνουμε εκδηλώσεις για το 1821 και να μην καλούμε εκπρόσωπο από εκείνο το νησάκι στον δυτικό Ατλαντικό που πρώτο απάντησε θετικά στην έκκληση για βοήθεια; Η Αϊτή, ήταν η πρώτη που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση κι ούτε μια πρόσκληση δεν τής στείλαμε, τα βόιδια. Η ΠτΔ έκανε μια αναφορά – πιο πολύ για να μπαλώσει τη γκάφα τους που ξέχασαν τους Αϊτινούς: γιατί τούς ξέχασαν μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας.
Κάρολος και Καμίλα
Οι συμπαθέστεροι. Μακράν. Κι αν έπρεπε να διαλέξω μια μόνο φωτογραφία από όλο το τζέρτζελο που ζήσαμε αυτό το διήμερο, θα ήταν το στιγμιότυπο όπου ο Κάρολος φροντίζει να μην κρυώσει η αγαπημένη του τακτοποιώντας την λευκή κουβέρτα στα πόδια της. Έλιωσε η γυναικεία μου καρδιά τι να λέμε.
Η γκλαμουριά της βιντεοκασέτας
Τη δεκαετία του 80 που θέριζαν οι βιντεοκασέτες, οι σκηνοθέτες έβαζαν στην αρχή του έργου τίποτις δεξίωση, τίποτις φωτισμένη πισίνα, τίποτις σαμπάνια για να εντυπωσιαστεί ο ανίδεος θεατής’. Μιλάμε για χρόνια που το ίντερνετ δεν είχε μπει στη ζωή μας και ψαρώναμε πιο εύκολα από τις b movies υπερπαραγωγές.
Αυτό μού θύμισαν οι εικόνες από το επίσημο δείπνο. Μια bonne pour l’Orient αισθητική, μια τάση επίδειξης ανεπίτρεπτη σε εποχές τόσο δύσκολες για την Ελλάδα.
Λαϊκισμός;
Αρκετοί αντιπαρέβαλαν τις φωτογραφίες από το δείπνο, με φωτογραφίες άστεγων ή ασθενών που νοσηλεύονται στους διαδρόμους των νοσοκομείων. Πώς μπορούν να τρωγοπίνουν οι δευτεροκλασάτοι μας επίσημοι, όταν στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά τα αίσχη. Είναι λαϊκισμός να επικαλείσαι την αθλιότητα γύρω σου ή όχι;
Δεν πιστεύω ότι ενόχλησε τον κόσμο ο εορτασμός της επετείου. Αυτό που ενόχλησε ήταν η αναίτια χλιδή στον εορτασμό της επετείου.
Ενα κράτος που σέβεται τον εαυτό του και τους πολίτες του θα έπρεπε να είναι ικανό να διαχειριστεί ταυτόχρονα και τα τρέχοντα προβλήματα και την ιστορική του μνήμη. Να γίνουν εκδηλώσεις χωρίς κλαμπατσίμπαλα σε εποχές που έχουν πεθάνει χιλιάδες συνάνθρωποι μας και κάθε μέρα πεθαίνουν κι άλλοι.
Les bourgeois gentilhommes
Αρχοντοχωριάτες, αγάπη μου. Αν ο Μολιέρος ήταν παρών στο δείπνο θα έκανε δεύτερη καριέρα.
Κι επειδή πολλά μάς τα ‘παν μερικοί με τις εθνικιστικές κραυγές τους, ας ανοίξουν και κανένα βιβλίο Ιστορίας. Να ξεστραβωθούν να μάθουν τα κακά στερνά που επεφύλασσαν στους ήρωες της Επανάστασης οι συμπατριώτες τους.
Τον Κολοκοτρώνη τον βάλαν φυλακή.
Η Μπουμπουλίνα εξορίστηκε γιατί αντέδρασε σθεναρά στην φυλάκιση του.
Η Μαντώ Μαυρογένους ξόδεψε την περιουσία της στον αγώνα και πέθανε στην ψάθα.
Ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος κατάντησε ζητιάνος στα σκαλιά της εκκλησίας.
Αυτά τα ωραία έγιναν στην μετεπαναστατική Ελλάδα. Και καμιά σημαία, κανένα εμβατήριο, καμιά παρέλαση δεν ξεπλένει την εθνική αυτή ντροπή.
Και του χρόνου!
