Μάθι πιδί μ’ γράματα
Άκσα πουλά κι σίμιρα
κι έπισα καταγίς.
Σκώθκα κι αναρουτίθκα
απ’ τ’ Φαρέτρα σ’ να μι βγις;
Άχου! Καλιέ τι γιένιτι;
Μ’ έμνι του στόμα ανοιχτό
κι σκιέφτουμαν κι έλιγα
να πάου κι ιγώ σκουλιό.
Κι να σπουδάσου ίθιλα
να κάμου φρουντιστίριου
μα το μιαλό μ’ δεν πίγινι
σι τούτου του μιστίριου.
Δασκάλα λιέι ρουτεύτικε
νιάνιαρου κι μικρό
μαθίματα δεν τού κανι
έπιζιν του… γιατρό.
Τώρα οι διμουσιουγράφ’
θα σι κρούσουν μι του τφέκ’
που πίγις κι αξάμουσις
του δόλιου του τσουτσέκ’.
Καλιέ, δεν του κατάλαβις;
αυτό αρέζι στα διλτία.
Τι πίγις κι μι έβγαζις
τουν μκρό φουτουγραφία;
Απ’ του μιαλό σ’ δεν πέρασι
κι τά ‘κανις μαντάρα
γιατί κο δεν εβάσταξις
του χέρι σ’ κουλαμάρα;
Κι για να γεντς φιλόλουγους
διδάχκις μι σπουδάγματα
γιατί δεν του λίγις σουφά
«μάθι πιδί μου γράματα»;
Μόνε του τιλιφώναγις
δασκάλα τάχα μ’ άνισ’
πού να ξιρα η καψιρί
πως κίντσις γι απουπλάνισ’
Ιγώ καλιέ ινόμιζα
πως εχς πουλά πτιχία
κι ισί εδίδασκις μ’ αυτά
εις τα ξινουδουχία
Δεν τού ‘πραξις καλά αυτό
θέλου να στου μινίσου
στου βάλτου έπισις βαθιά
κι πως να βοηθίσου;
Τα μάτια σ’ δικατέσιρα
έπριπι να τα ίχις
ισί γι αυτό δε νιάζουσαν
σι ένιαζαν ι… τρίχις
Ξέχασις ντιπ πια ίσανι
στου σέξι ιπιδόθκες
άπλουσις χερ’ στου μαθιτί σ’
κι τώρα χαντακώθκις
Λάθι στ’ ζουί μας γίνουντι
πουλά κι του γνουρίιζ
μα μιρικά ίνι τρανά
πρεπ’ να τα ξιχουρίιζ.
Ι πράξις ίταν άφρουνι
δεν ίχις ντιπ ιδέα;
Μα κι να θέλου να σι σταθώ
ιν καταδικαστιέα.
Κι άντρας άμα ίσανι
παλ’ έτσ θα σι μιλούσα
Δε θα σι χρίσουνα του χαπ’
σια κάτ’ θα σι βαρούσα.
Ατιμίις άμα θέλτι
ιγώ δεν θα μπουρέσου
κι αν ίνι ετσ η μόρφουσι
τ’ μόρφουσισ’ να τ’ χέσου!
«Προς πάντων κι πασών
μι πουλί αγάπ’
η γκουστιρίτσα σ’»
