Η επικράτηση του Ερντογάν μετά το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου 2017 για αλλαγή Συντάγματος, σφράγισε την νίκη του απέναντι στους Κεμαλικούς.
Ο εναγκαλισμός του με τον Πούτιν αφ’ ενός και τα φανερά αισθήματα εχθρότητας, αμφιβολίας και δυσπιστίας εναντίον της Δυτικής Συμμαχίας αφ’ ετέρου, μας γυρίζουν στο παρελθόν, όταν οι Τούρκοι συμμάχησαν με τον τσάρο Νικόλαο (βλ. π.χ. συμμαχία Ρώσων-Τούρκων κατά των Γάλλων στα Επτάνησα) για να αποτρέψουν τον διαμελισμό της οθωμανικής αυτοκρατορίας (βλ. Συνθήκη Σεβρών, Συμφωνία Σαικς-Πικό κλπ.), θεωρώντας τους Άγγλους και Γάλλους ως εχθρούς πιο επικίνδυνους από τους Ρώσους. Ο κίνδυνος του διαμελισμού της Τουρκίας εξαιτίας του Κουρδικού αγώνα ανεξαρτησίας, ήταν ο βασικότερος λόγος της συμμαχίας του Ερντογάν με τον Πούτιν. Συγκεκριμένα η συμμαχία αποβλέπει στην αποτροπή μιας ένωσης του Κουρδικού τμήματος στην Βορειανατολική Συρία με τον Κουρδικό τομέα της Βορειοδυτικής Συρίας που βγαίνει στην Μεσόγειο.
Η Τουρκία στο παρελθόν είχε επιλέξει τον ρόλο του επιτήδειου ουδέτερου, κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο και ως στρατηγικός εταίρος των Η.Π.Α. στον Ψυχρό πόλεμο, σήμερα ήδη επιλέγει να κινηθεί ως απαραίτητη στρατηγική δύναμη για τους Ευρωατλαντιστές και να συνεργαστεί με την Ρωσία και τον Ευρωασιατικό άξονα με σκοπό να εξασφαλίσει τα επεκτατικά της σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Πούτιν και Ερντογάν δέθηκαν λόγω της χημείας που πηγάζει από μια ευρεία γκάμα κοινών συμφερόντων.
Πώς πορεύεται η Ελλάδα στη νέα κατάσταση που επιχειρεί να διαμορφώσει η Τουρκία;
Η Ελληνική πλευρά μετά την εισβολή του Αττίλα στην Μεγαλόνησο το 1974, επικεντρώθηκε βάσει της θεμελιώδους διάκρισης του Θουκυδίδη στις διακρατικές σχέσεις, στον ρόλο του αδύναμου κράτους, γεγονός που υιοθετήθηκε από το σύνολο των κυβερνητών και της πολιτικής ελίτ. Όλοι αυτοί θεωρούσαν ότι ο ρόλος του αδύναμου επιτρέπει την παρακολούθηση της επιθετικότητας της Τουρκίας σε όλο το φάσμα των εχθρικών ενεργειών της εναντίον μας, χωρίς να προβαίνει σε ανάλογες ενέργειες που επιβάλλουν οι κανόνες άμυνας ενός κυρίαρχου κράτους, όπως εκφράστηκε ορθά με την ιστορική φράση “βυθίσατε το Χώρα”.
Με αυτό τον τρόπο και κατ’ εντολή των ”καλών συμμάχων μας” των Αγγλοσαξώνων να μην προκαλούμε την Τουρκία , θα αποφεύγαμε τον πόλεμο. Δυστυχώς όμως είναι απαίδευτοι και όχι απλώς υποτελείς οι κυβερνήτες και η πολιτική ελίτ της πατρίδας μας. Οι μεγαλύτεροι σοφοί, φιλόσοφοι και ιστορικοί της ανθρωπότητας Αριστοτέλης και Θουκυδίδης θεωρούν ότι στις διακρατικές σχέσεις μεταξύ των κρατών που αφορούν τις μεταξύ τους υποθέσεις για ζητήματα υπεροχής απουσιάζει η δικαιοσύνη και η ηθική, επομένως προκειμένου να ρυθμιστούν οι διαφορές τους στις διακρατικές σχέσεις υπάρχει ο κίνδυνος της διολίσθησης σε επέμβαση προς ένα κυρίαρχο κράτος.
Εν προκειμένω ο Ελληνικός λαός βίωσε την ταπείνωση και εξευτελισμό το 1996 στα Ίμια, παράλληλα διαπίστωσε εκ νέου, την ανηθικότητα των ξένων δυνάμεων και την αναποτελεσματικότητα του ρόλου του αδύναμου κράτους. Επέφερε δε οικτρά αποτελέσματα αφού δολοφονήθηκαν τρία παλικάρια μας της Πολεμικής Αεροπορίας. Ο κυβερνήτης, υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο ομοιόβαθμος συγκυβερνήτης Παναγιώτης Βλαχάκος και ο χειριστής πτητικών συσκευών, αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός. Η υπόθεση είναι ανοιχτή στο νου και στην ψυχή των Ελλήνων, διότι όχι μόνο απωλέσαμε τους αετούς των αιθέρων μας, τους υπερασπιστές της ελευθερίας μας, αλλά αναίσχυντα δεν αποδίδεται δικαιοσύνη από την πολιτεία, ώστε να χυθεί άπλετο φως για τα αίτια και τους υπαίτιους της τραγωδίας.
Πέρα από τον οφειλόμενο σεβασμό προς τους ήρωές μας από την εκάστοτε κυβέρνηση, υπάρχουν όχι μόνο πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες και αυτές πρέπει να αποδοθούν. Η απονομή δικαιοσύνης επιβάλλεται και για την αποτροπή μελλοντικών γεγονότων που αμαυρώνουν τις σελίδες της ιστορίας μας. Η τραγική νύχτα των Ιμίων ανέδειξε τον απόλυτο ετεροκαθορισμό των κυβερνώντων από τον ξένο παράγοντα. Οι σύμμαχοι της συμφοράς Ν.Α.Τ.Ο. και Ε.Ε. πίεζαν για υποχώρηση της Ελλάδος για να μην προκληθούν οι Τούρκοι.
Ποιός αποκλείει σήμερα την παρέμβαση αυτών των δήθεν συμμάχων υπέρ της Τουρκίας;
Είναι γεγονός ότι οι πολιτικές ηγεσίες μας και οι πολιτικές ελίτ επέλεξαν ως πεδίο εφαρμογής στην εξωτερική πολιτική το ρόλο του αδύναμου κράτους έναντι του αντιπάλου που έχει εξαπολύσει ψυχρό πόλεμο. Επιπλέον βασίζονται στις μεγάλες δυνάμεις ότι στην κρίσιμη στιγμή ”θα καθαρίσουν την κατάσταση” υπέρ της Ελλάδος, ως ”καλοί σύμμαχοι” . Ο Θουκυδίδης αναλύει υπέροχα με διαχρονική αξία ότι στις διακρατικές σχέσεις αν τα συμφέροντα των ισχυρών είναι αντικρουόμενα με εκείνα των αδυνάτων θα τα επιβάλλουν εξαναγκάζοντας τους αδύνατους να συμμορφωθούν.
Ας εξετάσουμε ποιος από τους ”καλούς μας συμμάχους” την κρίσιμη στιγμή μιας επίθεσης από τους Τούρκους ”θα καθαρίσει την κατάσταση” υπέρ της Ελλάδος. Οι Ευρωπαίοι εταίροι μας; Η Ε.Ε, διέρχεται μια κρίση παρακμής, που επιδεινώθηκε με το Brexit και υποδαυλίζεται με τον ανταγωνισμό μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας για επικράτηση του ισχυρότερου παίκτη. Οι Ευρωπαίοι βυθίζονται σε μία κρίση ασφάλειας και αποσύνθεσης και αυτό αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για τον σχηματισμό μίας ενιαίας οντότητας με αμυντικές ικανότητες. Η ανύπαρκτη ενιαία αμυντική ικανότητα της Ε.Ε. εκφράζεται με την ανικανότητα να φρενάρουν τον Σουλτάνο όχι με λόγια και αυτά μασημένα αλλά με πράξεις που θα στοχεύουν σε μια ξεκάθαρη στρατηγική αποτροπής του νέο-οθωμανικού επεκτατισμού της Τουρκίας. Εκτός όμως της αμυντικής ικανότητας υπάρχουν τα συμφέροντα των ισχυρών Ευρωπαίων.
Η Γερμανία επί παραδείγματι νοσταλγεί την ηγεμονία του παρελθόντος, πριν από τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό αναδεικνύεται από τις πρόσφατες κινήσεις της με σκοπό την πολιτική επιρροή της στη Λιβύη. Παρόμοια τακτική εφάρμοσε πριν ξεσπάσει ο πόλεμος όταν ο Γερμανός αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β προέβη σε στρατηγικές συμφωνίες με το Μαρόκο. Έτσι και η Μέρκελ σήμερα κάνει στρατηγικές συμφωνίες με την Λιβύη.
Η καγκελάριος σήμερα με αμέριστη σύμπνοια και συνεργασία με τον Ερντογάν χαράζουν κοινή στρατηγική για το μέλλον της Λιβύης, όπου οι ενεργειακοί της πόροι βρίσκονται στο κέντρο του ενδιαφέροντος του παραδοσιακού γερμανο-τουρκικού άξονα και προς αυτή την κατεύθυνση η Τουρκία λειτουργεί όπως στο παρελθόν ως μακρινός βραχίονας των γερμανικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο αλλά και στην Μέση Ανατολή. Γι αυτό σιγή ασυρμάτου από την Γερμανία για τις επιθέσεις του Ερντογάν σε Ελλάδα και Κύπρο.
Ας έρθουμε στους ”καλούς μας συμμάχους” τους Αμερικανούς, θα παρέμβουν υπέρ ημών σε μία σύρραξη με την Τουρκία; Οι Αμερικανοί έχουν μελετήσει τον Θουκυδίδη όσο κανείς άλλος και τον διδάσκονται στις στρατιωτικές σχολές τους. Έχουν αποδείξει στην πράξη ότι όταν υπάρχει διάσταση μεταξύ των πολιτικών και στρατηγικών τους συμφερόντων υπερισχύουν πάντα τα στρατηγικά τους συμφέροντα, εν ολίγοις στην προκειμένη περίπτωση τα δημοκρατικά καθεστώτα μπορούν να παραγκωνιστούν και οι σουλτάνοι-δικτάτορες τύπου Ερντογάν να επικρατήσουν.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της περιόδου ψυχρού πολέμου, ως αποτέλεσμα του ανταγωνισμού της Αμερικής με την πρώην Σοβιετική Ένωση για την παγκόσμια υπεροχή, οι ΗΠΑ επενέβησαν σε πολλές χώρες για να αποτρέψουν την ανατροπή της διπολικής ισορροπίας του ψυχρού πολέμου. Η κρίσιμη σημασία των επεμβάσεων ενδεικτικά αναφέρω, τις περιπτώσεις του Ελ Σαλβαδόρ, της Αιγύπτου, του Ιράν και της Ελλάδος, ανέδειξε την ανηθικότητα των διακρατικών σχέσεων της δήθεν μεγάλης Δημοκρατίας της υφηλίου που προκειμένου να θεμελιώσει τα συμφέροντά της, αιματοκύλησε τους λαούς και εγκαθίδρυσε δικτατορίες.
Εν προκειμένω αν εκλεγεί εκ νέου ο Τράμπ έχει έτοιμο ένα δικτάτορα τον Ερντογάν για να συνεργαστεί σε όλα τα επίπεδα και δεν θα ”λερώσει” τα χέρια του όπως έπραξαν οι προκάτοχοί του ανά την υφήλιο. Ο Τράμπ θαυμάζει τον Ερντογάν και αυτός τον Χίτλερ. Όπως έλεγε ο Ντίνος Ηλιόπουλος ”δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μία ωραία ατμόσφαιρα”.
Θα αναφερθώ τέλος στους ”καλούς μας συμμάχους ” τους Βρετανούς. Τι να πρωτοθυμηθούμε γι’ αυτούς. Αιματοκύλησαν τον Ελληνικό λαό σε Κύπρο και Ελλάδα Αυτοί μαζί και οι Αμερικανοί δημιούργησαν την Χούντα και παρέδωσαν την Κύπρο στους Τούρκους. Είναι η γάγγραινα του Ελληνισμού. Όλες τις νομικίστικες ραδιουργίες τους, τις βρίσκουμε διαχρονικά μπροστά μας; Συγκεκριμένα” Στο Κυπριακό Σύνταγμα του 1960, στα σχέδια ”λύσης’’ του ΟΗΕ για το Κυπριακό από τον Ντε Κουεγιάρ, μέχρι το σχέδιο Ανάν (το οποίο απορρίφθηκε δια του δημοψηφίσματος της 24ης Απριλίου 2004 από το 76/% του λαού), στα σχέδια ”λύσης” τύπου Δ.Δ.Ο. , στις παράνομες και άκυρες πενταμερείς διασκέψεις της Γενεύης. .
Επιδιώκουν οι ”καλοί μας σύμμαχοι” με όλες αυτές τις διαχρονικές μεθοδεύσεις τους να καταλύσουν την κρατική οντότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από την Σύμβαση της Κύπρου του 1878 που την άρπαξαν από τους Οθωμανούς και την έκαναν αποικία τους η αποικιοκρατική αντίληψή τους για την Κύπρο παραμένει αναλλοίωτη . Η Μ. Βρετανία, αν χάσει τις βάσεις στην Κύπρο, ήδη έπρεπε να ξηλωθούν ειδικά μετά το Brexit, χάνει γεωπολιτική ισχύ στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και σπάει ο βρετανο-τουρκικός άξονας, βασικός παράγοντας για την απελευθέρωση της Κύπρου μας.
O γάλλος διαπραγματευτής της Ε.Ε για το Brexit Μ. Μπαρνιέ έπρεπε επιτακτικά να θέσει το ζήτημα της παύσης της λειτουργίας των βάσεων και την απόδοσή τους στην Κυπριακή Δημοκρατία. Ποτέ δεν είναι αργά κύριε Μπαρνιέ αν θέλετε να είστε σύννομος με το Ευρωπαΐκό Δίκαιο. Σημειωτέον στη λίστα των θαυμαστών του Ερντογάν συγκαταλέγεται και ο Μπόρις Τζόνσον. Ερντογάν και ξερό ψωμί για τους ”καλούς μας συμμάχους” σε δύση και ανατολή.
Αναφέρομαι διαρκώς στα ιστορικά γεγονότα που μας αποκαλύπτουν γιατί η κατάρα του ανατολικού ζητήματος θα εγκλωβίζει σε διαρκή συρρίκνωση τον Ελληνισμό. Αυτό πρέπει να μας διδάσκει και να μελετάμε αδιαλείπτως το ιστορικό παρελθόν, όπως η αναδρομή στους νεότουρκους και τον Κεμάλ που κατέσφαξαν και ξερίζωσαν τους Έλληνες της Μικράς Ασίας και του Πόντου .
Ανοιχτό παραμένει το ζήτημα για τους απογόνους, όχι μόνο για την διεθνή αναγνώριση των γενοκτονίας των προγόνων μας, αλλά και την διεκδίκηση της περιουσίας που καταπατήθηκε από τους Τούρκους καθώς και αποζημιώσεις για τα εγκλήματα της γενοκτονίας κάτι ανάλογο που εφαρμόστηκε για την Ναζιστική Γερμανία από την Διεθνή κοινότητα και τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής. Ποιά είναι η κατάσταση των Μεγάλων Δυνάμεων σήμερα σε ότι αφορά το διπολικό σύστημα μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας;
Προφανώς η ισχύς των Αμερικανών εξακολουθεί να είναι τεράστια και να μην αμφισβητείται, όμως βρίσκεται σε πτώση και δεν είναι σε θέση να χειρίζονται τις καταστάσεις όπως παλιά. Αυτό το γεγονός από μόνο του δημιουργεί προβλήματα αβεβαιότητας και αστάθειας. Η Ρωσία με τον Πούτιν αναπτύσσει μια δυναμική που μένει να εξακριβωθεί μέχρι που θα απλώσει τα πλοκάμια της παγκοσμίως. Τα γεωπολιτικά παίγνια εξελίσσονται ραγδαία και πολλές φορές απρόοπτα, όπως διαπιστώσαμε προσφάτως στην Συρία και στην Λιβύη. και η εύφλεκτη περιοχή μας αποσταθεροποιεί το παγκόσμιο περιβάλλον.
Έστω και αυτή την ύστατη στιγμή εν μέσω της καταιγίδας που ξεσπάει πρέπει να απεκδυθούμε τον ρόλο του αδύναμου κράτους. Πρέπει να ανατραπεί το καθεστώς της διαχρονικής έλλειψης εθνικής στρατηγικής που μας οδήγησε στην απαξία της άμυνας και κατ’ επέκταση της αποδυνάμωσης της εθνικής μας κυριαρχίας που αποτελεί κορυφαία θεμελιώδη αρχή του Καταστατικού Χάρτη με ότι αυτό συνεπάγεται και για τις νόμιμες συνέπειες σε περίπτωση της παραβίασής της.
Πρέπει να ενεργήσουμε σύμφωνα με την θεωρία του ρεαλισμού στις διακρατικές σχέσεις, κατά Θουκυδίδη, η οποία μας υποδηλώνει ότι η συνύπαρξη και συμβίωση των κρατών στηρίζεται στην ισχύ και όχι στο δίκαιο. Άρα προτεραιότητα μας απέναντι στην επεκτατική Τουρκία είναι η ανάκτηση αμυντικής υπεροχής και η επέκταση της κυριαρχίας με την καθολική επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια σε όλη την Ελληνική επικράτεια. Ανακήρυξη της απανταχού Ελληνικής Α.Ο.Ζ χαράζοντας κοινά σύνορα με την Κυπριακή Δημοκρατία. Το ενιαίο αμυντικό δόγμα Ελλάδας-Κύπρου να τεθεί σε ισχύ διαρκώς και όχι περιστασιακά.
Το προσχηματικό δόγμα της αποποίησης των ευθυνών εκ μέρους της πολιτικής ελίτ στην Ελλάδα, ότι η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται απορρίπτεται, άλλως δεν μπορεί να εφαρμοστεί το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα. Εδώ πρέπει να συμβάλλει ο Ελληνικός λαός και να πορευτεί σύσσωμος για την Εθνική κυριαρχία, χωρίς καμμία εξαίρεση οι απανταχού Έλληνες , σε Ελλάδα, Κύπρο, ομογένεια. πρέπει να δώσουν τον αγώνα της απελευθέρωσης. 1821- 2021 αυτά τα 200 χρόνια από την εθνεγερσία πρέπει να νοηματοδοτήσουν ότι η επιβίωση του Ελληνισμού συνδέεται άρρηκτα με την απελευθέρωση της Μεγαλονήσου.
Σημείωση Φαρέτρας: Ευχαριστούμε την Σ.Π. που μας το έστειλε
