Κάθε πόλη της ελληνικής περιφέρειας έχει τους δικούς της ανθρώπους του ανήσυχου πνεύματος και της τέχνης, που προσδίδουν τη διαφορετικότητα στις μικρές κοινωνίες της επαρχίας. Εκτιμώ ότι για την πόλη της Βέροιας ένας από αυτούς είναι ο Γιάννης Ναζλίδης, που δραστηριοποιείται και εργάζεται στο χώρο που πολύ ευρηματικά ονόμασε “Εκκοκκιστήριο Ιδεών”.
Ξεκαθαρίζω ότι δεν είμαι ο ειδικός να κρίνω και να σχολιάσω εικαστικά έργα, καθόσον δεν έχω τις απαραίτητες γνώσεις. Διαθέτω όμως την παιδεία του απλού πολίτη που μπορεί να ασκήσει κριτική σε μια συλλογή έργων ζωγραφικής που εκτίθενται.
Το σύνολο των έργων που εκτίθενται στο χώρο της οδού Θεσσαλονίκης στη Βέροια, “είναι ένα διττό δημιουργικό πανόραμα, καθότι κατορθώνει να δημιουργεί μέσα από τη ζωγραφική ποίηση και το αντίστροφο” σημειώνει η τεχνοκριτικός κ. Ντόρα Ηλιοπούλου – Ρογκάν στο υπέροχο λεύκωμα που εκδόθηκε πρόσφατα.
Η γνώμη μου, λοιπόν, ενός μη ειδικού, συμπίπτει με αυτήν της επιστήμονος, καθόσον τα έργα του συγκεκριμένου ποιητή – ζωγράφου προσδίδουν το αίσθημα της τρυφερότητας του απροσδιόριστου, της ελπίδας και της ελευθερίας που πηγάζουν ίσως από την παιδική αθωότητα. Ποιος ξέρει; Μήπως ο καλλιτέχνης; Ούτε και ο ίδιος, όπως μου εκμυστηρεύτηκε ο Γιάννης. Την όμορφη αίσθηση της παρατήρησης των έργων που ένοιωσα πιστεύω ότι θα την νοιώσουν και οι επισκέπτες της έκθεσης.
Όλα τα παραπάνω με καλή διάθεση και με την ευχή να δικαιωθεί η εικαστική αυτή προσπάθεια άμεσα και όχι στο απώτερο μέλλον, όπως συμβαίνει δυστυχώς στους καλλιτέχνες.
