Όπως διαλέγουν τα ροδάκινα, τα καλά για εξαγωγή, τα παρακατιανά για την εσωτερική αγορά, έτσι και με τους νοσούντες των 70 και πάνω.
Όσο πληθαίνουν τα κρούσματα από τον παράξενο ιό, ενώ οι κλίνες μένουν σταθερές, αμείλικτο θα μας τεθεί το δίλημμα: εσείς ή τα παιδιά σας.
Η ιδέα έπεσε από την ανάποδη, ότι δηλαδή εμείς ποτέ δεν θα χωρίσουμε τους ασθενείς, γιατί είναι οι μανάδες μας και οι πατεράδες μας. Έπεσε η ιδέα, σαν ένα το κρατούμενο και μ’ έναν κόμπο στο λαιμό. Σέρνεται όμως μέσα μας σαν ένα απαίσιο γλοιώδες ερπετό, και τρώει σιγά σιγά και διαβρώνει ψυχές και συνειδήσεις.
Όσο οι νοσούντες θα πληθαίνουν και οι κλίνες θα μένουν αυτές που είναι, ο κόμπος στο λαιμό του γιατρού με τα γυαλιά, θηλιά θα γίνει στο λαιμό μερικών από μας.
