Προσφυγικό: Ελληνικές κυβερνήσεις του «κλώτσου και του μπάτσου»… γράφει ο Δημήτρης Μηλάκας
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που «επιτρέπεται» η είσοδος αλλά απαγορεύεται η έξοδος. Έτσι, με βάση τις συμβατικές υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει οι κυβερνήσεις της, η χώρας τα τελευταία χρόνια έχει αποδεχτεί να μετατραπεί σε αποθήκη ανθρώπων.
Από τη στιγμή που τα εκτεταμένα θαλάσσια σύνορά της χώρας είναι αδύνατον να σφραγιστούν, είναι προφανές ότι οι είσοδοι μεταναστών και προσφύγων δεν είναι δυνατόν να αποτραπούν. Την ίδια στιγμή με βάση τις συμφωνίες που στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν υπογράψει και εξακολουθούν να μην αμφισβητούν οι ελληνικές κυβερνήσεις (η σημερινή και οι προηγούμενες) οι συνοριακές έξοδοι από τη χώρα είναι σφραγισμένες. Δεδομένων τούτων προκύπτει το προφανές αποτέλεσμα που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια : η χώρα, από διάδρομος μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών έχει μετατραπεί σε παγίδα προσφύγων και μεταναστών.
Αυτήν την θέση αδυναμίας στην οποία έχει περιέλθει η χώρα εξ αιτίας των όσων έχουν αποδεχτεί τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις της εκμεταλλεύεται η Τουρκία στην οποία βρίσκονται ήδη τουλάχιστον 4 εκατομμύρια πρόσφυγες –μετανάστες και εξακολουθούν να συρρέουν και άλλοι καθώς η γειτονικής χώρα από την γεωγραφία είναι το πιο κοντινό σημείο επιβίβασης όσων προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη.
Η τουρκική κυβέρνηση είχε αναλάβει την υποχρέωση να συγκρατήσει τις ροές έναντι ανταλλαγμάτων (οικονομικών κατά κύριο λόγο) για λογαριασμό της ΕΕ. Ωστόσο η Τουρκία αυτήν τη στιγμή βρίσκεται παγιδευμένη στην κινούμενη άμμο της Συρίας. Ο «μεγάλος παίκτης» στη Συρία είναι η Ρωσία η οποία δεν πρόκειται να αποδεχτεί την εδραίωση της τουρκικής παρουσίας εκεί. Σ αυτό το αιματηρό παιχνίδι ο Ταγίπ Ερντογάν γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει χωρίς την υποστήριξη (διπλωματική) των Ευρωπαίων και στρατιωτική των ΗΠΑ (στρατιωτική). Το άνοιγμα, λοιπόν, των τουρκικών συνόρων που αποφάσισε η τουρκική κυβέρνηση είναι η διατύπωση ενός εκβιασμού προς Ευρωπαίου και Αμερικανούς προκειμένου να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους στη Συρία.
Ωστόσο, αυτός ο τουρκικός εκβιασμός διατυπώνεται στην πλάτη της Ελλάδας, καθώς όπως είπαμε με βάση τις συνθήκες που έχουν αποδεχτεί οι προηγούμενοι και οι σημερινοί κυβερνώντες μας τα ελληνικά σύνορα είναι σφραγισμένα στις εξόδους. Ετσι και όσο η ελληνική κυβέρνηση δεν απαιτεί την αλλαγή των Συνθηκών οι Ευρωπαίοι Εταίροι μπορούν να είναι ήσυχοι ότι το πρόβλημα δεν θα φτάσει στην πόρτα τους. Εξ άλλου, τα περιθώρια των Ευρωπαίων να πιέσουν τον Πούτιν για χάρη του Ερντογάν είναι περιορισμένα. Το ίδιο ισχύει και για τους Αμερικανούς…
Κοιτώντας τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στον Έβρο και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου καλό θα είναι να μην ξεχνάμε ότι:
· Η σημερινή κυβέρνηση υποσχέθηκε προεκλογικά ότι θα σφραγίσει τις εισόδους στα ελληνικά σύνορα για μετανάστες και πρόσφυγες και ότι θα αντιμετωπίσει δραστικά και θα επιλύσει άμεσα το πρόβλημα
· Οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚΟΝΕΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) δέχτηκαν (Σέγκεν, Δουβλίνο 1,2 κλπ) όλους εκείνους τους όρους που καθιστούν τη χώρα αεροστεγή υγειονομική ζώνη στην όποια όποιος πρόσφυγας- μετανάστης εισέλθει, είναι αδύνατον να εξέλθει προς την Ευρώπη.
Αυτό το πολιτικό προσωπικό λοιπόν, το οποίο έφερε τη χώρα στην δεινή θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα, εξακολουθεί να κλείνει τα μάτια στην ουσία του προβλήματος και να αναλώνεται σε αλληλοκατηγορίες ρίχνοντας ο ένας το «μπαλάκι» του πολιτικού κόστους στον άλλο.
Κι αυτό γιατί γνωρίζουν οι αξιότιμοι που κυβερνούν και αυτοί που επιθυμούν να ξανακυβερνήσουν ότι δεν έχουν το πολιτικό σθένος και τις δυνάμεις να απαιτήσουν από τους Ευρωπαίους Εταίρους το αυτονόητο: αναλογική κατανομή των βαρών που συνεπάγεται η μεταναστευτική- προσφυγική ροή η οποία δεν πρόκειται να σταματήσει. Πολύ περισσότερο οι ελληνική «ηγεσία» δεν έχει το κουράγιο, ούτε της περνά καν από το μυαλό ως επιλογή να πιέσει (και υπάρχουν πολλοί και εύκολοι τρόποι γι αυτό) τους Ευρωπαίους να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Προτιμούν, οι πολιτικοί μας φωστήρες να τινάξουν στον αέρα τη χώρα, τη συνοχή της, να τροφοδοτήσουν τη μισαλλοδοξία και τον φασισμό παρά να ενοχλήσουν τα σαλόνια των Βρυξελλών και του Βερολίνου…
Τελειώνοντας, είναι νομίζουμε προφανές ότι δεν φταίει ο κακός Ερντογάν για όσα μας συμβαίνουν και θα συμβούν. Ευθύνη έχουν αυτοί που κράτησαν και κρατούν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους. Κι αυτοί που τους ψήφισαν…
