Σήμερα, 22 Ιανουαρίου 2020, η εκλογή της νέας Προέδρου.
Μεγάλη η κατανάλωση τηλεοπτικού χρόνου και μελάνης –ενώ ο κόσμος καίγεται- γύρω από τις σκέψεις του πρωθυπουργού για την επιλογή του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας, για το ποιο θα είναι το μέλλον του δεξιού Προκόπη, εκλεκτού της «αριστερής» αντιπολίτευσης. Ονόματα επί ονομάτων, αναλύσεις επί αναλύσεων. Τα πάντα με τη δέουσα σοβαρότητα!
Η κίνηση του πρωθυπουργού ματ! Όχι μόνο πρότεινε γυναίκα για υποψήφια -την πρώτη γυναίκα Πρόεδρο που θα αποχτήσει η χώρα- αλλά φρόντισε να είναι και από το χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς βέβαια γι αυτό να πρωτοτυπεί.
Είναι προφανές ότι η πρόταση στοχεύει στο να τύχει η νέα Πρόεδρος ευρύτερης κοινοβουλευτικής αποδοχής -κάτι που είναι βέβαιο- να θεωρήσει μια μεγάλη μερίδα γυναικών ότι η κυβέρνηση δίνει βάρος στο «ασθενές» φύλο, να εμβολίσει την αξιωματική κυρίως αντιπολίτευση, αλλά και να δημιουργήσει ελπίδες αναμονής καλύτερων ημερών στο εκλογικό σώμα.
Προβάλλονται κατά κόρον τα γενικά προσόντα της υποψήφιας, οι σπουδές, το πλούσιο βιογραφικό της, η επιτυχημένη επαγγελματική της πορεία, σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού, ενώ στο μέτρο του δυνατού αποσιωπάται η εν γένει στάση της και οι δικαστικές αποφάσεις που φέρουν την υπογραφή της, τεκμήρια απόλυτης συμμόρφωσης στη μνημονιακή πορεία της χώρας, αφού νομιμοποίησε όλες τις μνημονιακές περικοπές μισθών και συντάξεων.
Όμως το ερώτημα που τίθεται -αν και αυτό δεν απασχολεί καθόλου τους αναλυτές- είναι: Θα μπορούσαν να είναι ικανά τα πλούσια γενικά προσόντα για την πρόκριση μιας τέτοιας υποψηφιότητας; Θα μπορούσε μια χώρα δέσμια των δανειστών της να έχει Πρόεδρο -άσχετα με τις περιορισμένες εξουσίες του- που να μην ομνύει σ’ αυτούς και να μην έχει την έγκρισή τους;
Στον τομέα αυτόν η κ. Σακελλαροπούλου έχει δώσει ικανά διαπιστευτήρια. Και φυσικά ούτε στην προηγούμενη θέση, της Προέδρου του ΣτΕ θα μπορούσε να βρεθεί το 2018, αν δεν υπήρχαν αυτά τα εχέγγυα.
Θα μπορούσε να είναι σήμερα υποψήφια, όντας και Πρόεδρος του ΣτΕ, αν είχε μιλήσει για την καθολική αποψίλωση – εκποίηση που υφίσταται η ελληνική επικράτεια; Για την κλοπή των αποθεμάτων των Ασφαλιστικών Ταμείων; Για το σκάνδαλο των πάνω από δύο εκατοντάδων δις ευρώ -χρήματα του ελληνικού λαού- που δόθηκαν χάρισμα στους τραπεζίτες; Για τις χιλιάδες των φτωχών Ελλήνων που έχασαν ή πρόκειται να χάσουν τα μοναδικά τους σπίτια από πλειστηριασμούς τραπεζών; Και πολλά ακόμη τέτοια που ούτε καν θα ήθελε να τα ακούσει η μέλλουσα πρώτη κυρία των Ελλήνων.
Να θυμίσουμε ότι είχαν προηγηθεί ανάλογες προτάσεις από τους μεν για τους δε και έφτασε λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων να καθίσουν στον προεδρικό θώκο πολιτικοί που δεν είχαν εκλεγεί τελευταία ούτε βουλευτές στο… χωριό τους και μάλιστα με ρεκόρ ψήφων!
Είναι φανερό λοιπόν ότι δεν πρωτοτυπούν με τις επιλογές τους οι δυο αρχηγοί, όμως οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι ο καθένας τους είχε κι από ένα πλεονέκτημα στα σημεία.
Ο μεν Αλέξης Τσίπρας, γιατί του δόθηκε σχεδόν αμέσως μετά την νίκη του κόμματός του η ευκαιρία να αποκήρυξει τις «αντιμνημονιακές» του κορόνες -που τον οδήγησαν στην εξουσία- προτείνοντας έναν κατεξοχήν μνημονιακό εκπρόσωπο, τον κ. Παυλόπουλο, ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης θα καταγραφεί στην ιστορία σαν ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που πρότεινε γυναίκα για πρόεδρο της Δημοκρατίας, την κ. Σακελλαροπούλου.
Φυσικά έχουν κάθε λόγο να χαίρονται και να είναι υπερήφανες οι γυναίκες. Ποιες όμως; Εκείνες που απ’ τα μνημόνια ευνοήθηκαν. Γιατί να χαίρονται και να ελπίζουν οι άνεργες ή οι σκληρά εργαζόμενες και πάντα με το άγχος της απόλυσης; Γιατί λοιπόν το 80% και πάνω τον γυναικών να χαίρεται και να ελπίζει με την εκλογή της νέας Πρόεδρου; Επειδή είναι γυναίκα;
Ανταπέδωσε λοιπόν ο Κυριάκος στον Αλέξη παίρνοντας τη ρεβάνς, πάντα φυσικά εις δόξαν της… Δημοκρατίας μας και εις υγείαν των «συμμάχων» – δανειστών της!
