“Προσφυγικό αδιέξοδο – Γιατί η κατάσταση είναι χειρότερη από την προηγούμενη τετραετία” γράφει ο Σταύρος Χριστακόπουλος
Μέρα με τη μέρα, σύσκεψη με τη σύσκεψη, η κυβέρνηση, παρά την εξαγγελία διαφόρων μέτρων, διαπιστώνει ότι βαδίζει προς το πλήρες αδιέξοδο σε ό,τι αφορά το μεταναστευτικό / προσφυγικό ζήτημα.
● Η Τουρκία θα συνεχίσει την επιθετική διοχέτευση προσφύγων και μεταναστών, άρα οι ροές δεν θα σταματήσουν,
● το ΝΑΤΟ δεν θα αναλάβει ρόλο «χωροφύλακα»,
● η Frontex θα έχει ούτως ή άλλως περιορισμένο ρόλο για καιρό ακόμη,
● η Ευρώπη δεν θα δώσει πραγματική βοήθεια,
● η Γερμανία και η Κομισιόν απεργάζονται ένα νέο «Δουβλίνο», το οποίο θα ενσωματώνει την ήδη διαμορφωμένη πραγματικότητα: τη μετατροπή της χώρας μας σε στρατόπεδο φύλαξης ανθρώπων.
Σε αυτό το πλαίσιο, την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη, η κυβέρνηση της Ν.Δ. πασχίζει να διαγράψει τις προεκλογικές μπαρούφες και υιοθετεί πρακτική… ΣΥΡΙΖΑ προσπαθώντας να αποσυμφορήσει άρον – άρον τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου από χιλιάδες ανθρώπους που ζητούν άσυλο. Ωστόσο η κατάσταση γίνεται προοδευτικά χειρότερη…
Οι διαφορές ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ.
Κατ’ αρχάς η Ν.Δ. έχει ένα μικρό δίκιο να θεωρεί τον εαυτό της… άτυχο συγκριτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η αλήθεια είναι ότι, σε έναν βαθμό, η ίδια έφτιαξε τη μοίρα της και εγκλωβίστηκε σε μια κρίση διαρκείας που πιθανότατα θα είναι η χειρότερη στη διάρκεια της θητείας της – τουλάχιστον ως προς τα θέματα εσωτερικής πολιτικής. Σε κάθε περίπτωση η σύγκριση των περιόδων διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. είναι αποκαλυπτική της δυσοίωνης προοπτικής:
● Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισε τη μαζική είσοδο ενάμισι εκατομμυρίου ανθρώπων, εκ των οποίων η συντριπτική πλειονότητα ήταν όντως πρόσφυγες και ως τέτοιοι διοχετεύθηκαν προς την Ευρώπη. Στην Ελλάδα απέμειναν κάπου 60.000 άτομα ύστερα από το κλείσιμο του «βαλκανικού διαδρόμου», τα οποία αυξήθηκαν κατά 20.000 περίπου στα τέσσερα χρόνια που ακολούθησαν.
● Η Ν.Δ. αντιθέτως βρήκε ήδη κλειστά τα σύνορα και μια κατάσταση οριακή στα νησιά, με αποτέλεσμα οι περίπου 40.000 νέες αφίξεις στο τετράμηνο της θητείας της να οδηγήσουν τις υπάρχουσες δομές στα όρια της αντοχής τους. Επιπλέον μετατράπηκε σε «σουρωτήρι» και ο Έβρος, με 11.000 διελεύσεις μέσα στο 2019.
● Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την τύχη να εκμεταλλευτεί την πραγματικά καλή διάθεση και την αλληλεγγύη που επέδειξε η ελληνική κοινωνία έναντι του δράματος των προσφύγων πολέμου από τη Συρία. Αντιμετώπισε ένα πρόβλημα σχεδόν αμιγώς προσφυγικό, τουλάχιστον στην πρώτη φάση του.
● Η Ν.Δ., εξαιτίας της όξυνσης του προβλήματος, της μεταβολής του χαρακτήρα του εν πολλοίς σε μεταναστευτικό, της εξάντλησης της αν(τ)οχής μεγάλου μέρους της κοινωνίας και της ρητορικής της περί συνόρων που θα ελεγχθούν αποτελεσματικά από την ίδια, απολαύει πολύ μικρότερης επιείκειας.
● Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισε ένα πρόβλημα σχετικά περιορισμένο από γεωγραφική άποψη: στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, με μικρές μετακινήσεις στην ηπειρωτική χώρα, οι οποίες έγιναν δεκτές με μικρής έντασης κοινωνικές αναταράξεις.
● Η Ν.Δ., αναγκασμένη να μετακινήσει μαζικά περί τους 10.000 ανθρώπους στην ενδοχώρα έως το τέλος του έτους και με έτοιμο σχέδιο για μετ-εγκατάσταση μιας μάζας έως το 1% του ελληνικού πληθυσμού (110.000 άτομα συνολικά, που ίσως αυξηθούν), εφόσον χρειαστεί, θα πρέπει να διαχειριστεί ένα πρόβλημα πολλαπλάσιας έντασης.
● Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε στο πλευρό του την Κομισιόν του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, η οποία, με την Κοινή Δήλωση Ε.Ε. – Τουρκίας, έδωσε μια κρίσιμη ανάσα στην Ελλάδα, καθώς αποφορτίστηκε σημαντικά – αν και προσωρινά – η μεταναστευτική πίεση.
● Η Ν.Δ. θα βρει μπροστά της την Κομισιόν της Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, η οποία είναι έτοιμη να εισαγάγει ένα νέο σχέδιο το οποίο θα μετατρέπει τις χώρες πρώτης υποδοχής της νότιας Ευρώπης σε κλειστά κέντρα κράτησης με αντάλλαγμα υλικοτεχνικές υποδομές και κεφαλαιακές ενισχύσεις.
Αντίμετρα και ερωτήματα
Υπ’ αυτές τις δυσοίωνες συνθήκες η Νέα Δημοκρατία θα πρέπει να ελέγξει ή έστω να μετριάσει, κατά το δυνατόν, τις κοινωνικές αντιδράσεις, πολλές εκ των οποίων πριμοδοτούνται και από στελέχη της, είτε τοπικά (δήμαρχοι) είτε κεντρικά (βουλευτές), τα οποία κινούνται στους ρυθμούς τής (τέως) αντιπολιτευτικής Ν.Δ.
Επειδή, λοιπόν, όπως επισήμανε προσφάτως ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, η μετανάστευση πλήττει πρωτίστως τους φτωχούς, η προσοχή της κυβέρνησης αναμένεται να εστιαστεί σε αυτή την κοινωνική κατηγορία ώστε να υπάρξουν ωφελήματα που θα αντισταθμίζουν τη δυσαρέσκεια για την εξέλιξη του μεταναστευτικού / προσφυγικού ζητήματος.
Στο πλαίσιο αυτό λέγεται πως θα αξιοποιηθεί η διατήρηση του θετικού κλίματος στην οικονομία, στην οποία εντάσσονται το σύνολο της επιδοματικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, οι φορολογικές ελαφρύνσεις – όσο και αν αυτές αντισταθμίζονται από του χρόνου με το έμμεσο χαράτσωμα λόγω ηλεκτρονικών αποδείξεων – και οι υποχρεωτικές, μετά την απόφαση του ΣτΕ, αυξήσεις στις συντάξεις. Τα ερωτήματα ωστόσο που εγείρονται είναι κατεπείγοντα:
1. Αρκεί η δημιουργία οικονομικών αντιμέτρων για να κατασιγαστούν οι αντιδράσεις;
2. Τι θα γίνει αν η κυβέρνηση υποχρεωθεί να εξαντλήσει το όριο του 1% του γηγενούς πληθυσμού εγκαθιστώντας πάνω από 100.000 αιτούντες άσυλο σε ολόκληρη τη χώρα;
3. Πώς θα αντιμετωπιστεί η ευρωπαϊκή σκλήρυνση στα θέματα ασύλου;
4. Ποιος θα είναι ο χρόνος «αντοχής» των κλειστών δομών για αιτούντες άσυλο και πόσες τέτοιες δομές θα χρειαστούν ανά τη χώρα την επόμενη διετία – χρόνος κρίσιμων και για τα εκλογικά σενάρια «καψίματος» της απλής αναλογικής;
5. Πόση αντοχή θα επιδείξει η ίδια η Ν.Δ., στην οποία «συγκατοικούν» δύο διαφορετικές αντιλήψεις όχι μόνο για το μεταναστευτικό, αλλά και για τα εθνικά θέματα εν γένει;
Οι απαντήσεις προσεχώς – και δεν αναμένονται ευχάριστες…
