Κυριώτισσας Ουτοπία “Φωτιές τ’ Αγιαννιού” – Ζωντανεύοντας λαϊκές φιγούρες της Παλιάς Βέροιας και μνήμες
Γνωστή σε όλους η προσφορά της «Κίνησης Πολιτών της Κυριώτισσας» για την αισθητική και αρχαιολογική προστασία της γειτονιάς τους, μιας γειτονιάς που αποτελεί ζωντανό κύτταρο πολιτιστικής δημιουργίας.
Η Κίνηση βρήκε πια το χώρο της, ένα μικρό σπίτι πολιτισμού στην οδό Ρήγα Φεραίου, και με το όνομα «Κυριώτισσας Ουτοπία» μάχεται να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη, απαραίτητη προϋπόθεση για τη συνέχεια και την αυτογνωσία.
Η χθεσινή εκδήλωση της «Ουτοπίας» έγινε, όπως κάθε χρόνο, στην μικρή πλατεία του Άη- Βλάση, γεμάτη όχι μόνο από τον κόσμο της γειτονιάς, αλλά κι από άλλους κατοίκους της πόλης, που γνωρίζουν την ταυτότητα και την προσφορά της Κίνησης.
Με αφορμή τις «Φωτιές τ’ Αγιαννιού», έθιμο λαϊκό που έχει τις ρίζες του στην Αρχαιότητα, η Κίνηση έστησε ένα δροσερό δρώμενο εξαιρετικής ποιότητας, που εντυπωσίασε με την ευρηματικότητά του.
Μπροστά, τιμητικά, οι μεγαλύτερες ηλικίες, αλλά και πλήθος παιδιών να παρακολουθούν γύρω την παράδοση να αναβιώνει, αποτέλεσαν μια μεγάλη παρέα ανθρώπων που έζησαν την πρωτογενή δημιουργία, χωρίς φτιασίδια και τυμπανοκρουσίες, με μόνο χαρακτηριστικό την αγάπη για τον τόπο και τη γειτονιά τους.
Η οθόνη, ένα λευκό σεντόνι που αποτελούσε χώρο προβολής, αλλά και… σκηνικό της παράστασης, παρέπεμπε σαφώς στο λαϊκό θέατρο μιας άλλης εποχής.
Αφού προβλήθηκαν στο πανί οι εκδηλώσεις της «Ουτοπίας» τη χρονιά που πέρασε, εκδηλώσεις ειδικού βάρους, η μικρή ξύλινη εξέδρα έγινε το πατάρι της σκηνής, για να ζωντανέψουν οι φιγούρες της Παλιάς Βέροιας, με τρόπο που προκάλεσε ευχάριστη έκπληξη.
Σε κείμενα της Σοφίας Θώμογλου, του Στέλιου Σβαρνόπουλου και του Νίκου Καλλιγά, η «Ουτοπία» ζωντάνεψε μέσα από διασκευές της Μαίρης Τσίγκα και με τη σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Καισαρίδη έναν ολόκληρο κόσμο χαμένο για πάντα, που βρίσκει όμως τη δικαίωσή του μέσα από τη μνήμη.
Άνθρωποι που έζησαν στην Παλιά Βέροια, αντιπροσωπευτικοί, όπως η Μαριγούλου με το όνειρο του «πρίγκιπά» της, ή άλλοι που συμβόλιζαν νοοτροπίες ή συμπεριφορές μιας εποχής, ζωντάνεψαν καταπληκτικά από τους ερασιτέχνες ηθοποιούς της «Ουτοπίας»!
Έχοντας το περιθώριο να αυτενεργήσουν οι ηθοποιοί, προσθέτοντας δικά τους εκφραστικά στοιχεία και πλουτίζοντας τους χαρακτήρες με την αυθεντικότητα της ντοπιολαλιάς, έπλασαν φιγούρες ολοζώντανες που προκάλεσαν όχι μόνο το γέλιο – πράγμα εξαιρετικά δύσκολο για την εποχή μας, που η κωμωδία πέρασε στη φάση του ευτελισμού – αλλά κυρίως την ψυχική ευεξία να βλέπει κανείς την ποιότητα και τη γνησιότητα να ξεπηδάει μέσα από την παντελή έλλειψη υποστηρικτικών τεχνικών μέσων, με μόνο όπλο το πάθος της δημιουργίας και τη συνειδητοποίηση του χρέους απέναντι στην παράδοση.
Η μαμή, ο χωροφύλακας, ο τελάλης, οι κουτσομπόλες της γειτονιάς, σπαρταριστές φιγούρες, ολοζώντανες, αποδόθηκαν τόσο εύστοχα, που θα μπορούσαν να σταθούν επάξια σε οποιαδήποτε σκηνή.
Τους ζωντάνεψαν οι: Μαρία Γατοπούλου, Ειρήνη Κωστοπούλου, Ελένη Μούμογλου, Αργύρης Μπουρδένας, Γιάννης Σαββαΐδης, Βίκυ Τζημιροπούλου, Μαρία Τσέκα, Μαίρη Τσίγκα.
Ακολούθησαν τα σπιτικά κεράσματα, τα παιχνίδια των παιδιών με τη μουρίτσα τους βουτηγμένη στο αλεύρι και στο τέλος άναψαν οι φωτιές, προκαλώντας μικρούς και μεγάλους με τις φλόγες τους να πηδήξουν πάνω τους τελετουργικά, συμβολίζοντας το τέλος του χειμώνα και την αρχή του καλοκαιριού.
Και δεν ήταν λίγοι, μικροί και μεγάλοι, που έκλεισαν έτσι μια βραδιά, που μόνο έπαινοι αξίζουν στους διοργανωτές της.
Φωτογραφίες: faretra.info
