Στο ασανσέρ που συναντιόμαστε…
Από μικρή λατρεύω τον σουρρεαλισμό. Πολύ πριν μάθω καλά καλά τι ακριβώς είναι. Ξαφνικά, στην εφηβεία σχεδόν, γνωρίζω τις υστερικές και αστείες γυναίκες του Αλμοδόβαρ και κάπου εκεί νιώθω σαν στο σπίτι μου.
Διάφορα σουρρεάλ μου έχουν συμβεί και πλέον δεν ξέρω αν όντως μου συμβαίνουν τόσα ή αν είναι αυτός ο ενσωματωμένος μαγνήτης που έχω, ένα ιδιόρρυθμο ραντάρ τέτοιων στιγμών, που προκαλεί αυτήν την αίσθηση.
Γυρνάω λοιπόν κουρασμένη από τη δουλειά και σκέφτομαι τα σχετικά νορμάλ κουλά που άκουσα και σήμερα στο γραφείο. Είναι μια από αυτές τις μέρες που οι σκάλες ως τον τρίτο φαίνονται βουνό απροσπέλαστο. Ψηφίζω τεχνολογία.
Ασανσέρ στον τέταρτο. Ανοίγουν οι πόρτες και βγαίνει μια κυρία με το κλασικό μαλλί κράνος που έχει πολλή πέραση από ό,τι βλέπω και εδώ, στις κυρίες μιας ορισμένης, απροσδιόριστης ηλικίας και ενός συγκεκριμένου στυλ. Βγαίνει ουσιαστικά πρώτα το μαλλί και μετά αυτή. Με κοιτάει ευγενικά από πάνω μέχρι κάτω και ξαναπαίρνει την ανηφόρα. Αυστηρά, τα βαμμένα έντονο κόκκινο χείλια μου λένε να περιμένω. Κατεβαίνει ένας νέος με όχημα. Μην πατήσεις ακόμη το κουμπί. Υπακούω και παρατηρώ την τροχονόμο, καθώς απομακρύνεται ήρεμη, καθώς δικαιολόγησε και για σήμερα τον μισθό της.
Ξανά το ασανσέρ στον τέταρτο και ανυπομονώ να δω ποιος κατεβαίνει τώρα, γιατί από ό,τι φαίνεται ο τέταρτος είναι ο όροφος των εκπλήξεων.
Ανοίγουν πάλι οι πόρτες. Το πρώτο που σκέφτομαι αντικρύζοντας τον «νέο» είναι η ετυμολογία της λέξης «ευφημισμός». Στέκομαι μπροστά σε έναν 90χρονο, μικροκαμωμένο και καλοφαγά. Τελικά όλα είναι σχετικά. Το ένα μάτι μπανταρισμένο (καταρράκτης ή γλαύκωμα, σκέφτομαι) και το όχημα, ένα ολοκαίνουριο πατίνι. Οικολόγος… ο πειρατής, και θυμάμαι στιγμιαία τη Βουγιουκλάκη και το τόπι της. Τα ενενήντα καλοκαίρια με κοιτάνε επιβλητικά και, ανεπαίσθητα, κάνω ένα βήμα πίσω να αφήσω χώρο για το όχημα. Επεξεργάζομαι τα ρυάκια στο μέτωπό του και δε διακρίνω ίχνος φόβου. Μόνο ένα χαμόγελο αυτοπεποίθησης και ευτυχίας. Παίρνει θέση και με μια κίνηση πατινέρ με προσπερνά όλο χάρη.
Σήμερα έμαθα πως στο ασανσέρ το παρόν μπορεί να συναντήσει το παρελθόν, γαντζωμένο σε ένα αστραφτερό, μεταλλικό μέλλον.
http://mypressious.gr
