“Μικρό χρονικό” γράφει ο Στάθης
Δέκα χρόνια κρίση, οκτώ χρόνια μνημόνια, παρ’ ότι δεν είδα άστεα πολλά, είδα τον Χριστό φαντάρο και νόον έγνων. Σ’ αυτά τα χρόνια, μια Ιλιάδα δρόμος, πήρα πολλά πτυχία και κάργα ντοκτορά.
Εν πρώτοις έγινα οικονομολόγος. Έμαθα τι εστί σουάπς και υποκατώτατος μισθός. Απ’ την πολύ ευελιξία της εργασίας έγινα ζογκλέρ κι από μια – δύο απολύσεις, κόκκαλο – οπότε έγινα και ορθοπεδικός. Σήμερα, ξεμένω από λεφτά γύρω στις 20 του μηνός και ώσπου να ξαναπληρωθώ κάνω τον φακίρη.
Κατά δεύτερον έγινα διεθνολόγος. Κάτι οι Πρέσπες, κάτι το Αιγαίο, κάτι οι γεωτρήσεις, παίζω τη γεωστρατηγική στα δάκτυλα. Ο Ερντογάν με μπερδεύει λίγο, αλλά ουδείς τέλειος. Άλλωστε τον έχει υπό έλεγχον ο Τσίπρας κι έτσι αποκλείεται η Κύπρος να ονομασθεί Νότια Κύπρος.
Επίσης έγινα αρχαιολόγος. Αλλά δεν έχω πάρει ακόμα πτυχίο, διότι δεν έχω τελειώσει ακόμα το μέτρημα των μνημείων που έχει αρπάξει το Υπερταμείο.
Το ίδιο στάσιμος έμεινα και με το κόκκινο δάνειο που με πνίγει – είπα από ΑΕΚ να γίνω Ολυμπιακός, αλλά αυτό δεν απεδείχθη μια ενδεδειγμένη λύση. Τώρα με φτύνουν οι ΑΕΚτζήδες και με περιφρονούν οι Ολυμπιακοί. Ίσως μια λύση να είναι ο ΠΑΟΚ. Αν πάει ο Μπίστης, θα πάω κι εγώ.
Ως συνταγματολόγος όμως πάω πολύ καλύτερα. Έμαθα ότι για να αναθεωρηθεί ένα Σύνταγμα πρέπει πρώτα να υπάρχει. Και να τηρείται. Επίσης έμαθα ότι οι τρεις εξουσίες είναι τέσσερις (νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική, τραπεζική) και ότι το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου δεν κάνει διακρίσεις – ελέγχεται από όλες.
Συνεπώς, μετά απ’ όλα αυτά έχω βγει στις αγορές οικονομολόγος, ζογκλέρ, ορθοπεδικός, φακίρης, διεθνολόγος, αρχαιολόγος, παρ’ ολίγον Ολυμπιακός και συνταγματολόγος, πλην όμως φευ αναξιοποίητος.
Κατόπιν τούτων, μου έγραψε και μένα η κυρία Μεγαλοοικονόμου ένα τραγουδάκι: άσπρα μούρα, μαύρα μούρα, άντε ρε παλιοχασούρα.
Ευπειθώς αναφέρω: δίκιο έχετε.
