“Δάφνες και πικροδάφνες” από το ΚΘΒΕ στη Βέροια. Διαχρονικός καθρέφτης της νεοελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, δυνατή παράσταση.
Κλασικό πια νεοελληνικό έργο οι «Δάφνες και πικροδάφνες» του Δ. Κεχαΐδη και της Ε. Χαβιαρά, συμπληρώνει σήμερα σαράντα χρόνια ζωής και εξακολουθεί να είναι όχι απλά διαχρονικό, αλλά το ίδιο ζωντανό και καυστικό, όπως εκείνα τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης που πρωτοπαίχτηκε. Νιώθεις πως τα πρόσωπα, τα λόγια, η νοοτροπία είναι τόσο σημερινά, σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα.
Και, βέβαια, αυτό αποδεικνύει πως δυστυχώς δεν άλλαξαν οι συνθήκες που διαμορφώνουν την πολιτική ζωή του τόπου, αλλά πάνω απ’ όλα δεν άλλαξε ο Νεοέλληνας και ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την πολιτική.
Τα τέσσερα πρόσωπα, που οι συγγραφείς του έργου χτίζουν την προσωπικότητά τους μέσα από καταπληκτικούς διαλόγους και συνεχείς ανατροπές, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, είναι πορτρέτα που αποδίδουν μια νεοελληνική πολιτική πραγματικότητα τόσο νοσηρή, που το μόνο που τη σώζει είναι η αντανάκλασή της μέσα από τον καθρέφτη της κωμικής της αποτύπωσης.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης, ο Ανδρέας Κουτσουρέλης, επιμένει στο νεοελληνικό ρεπερτόριο και, μετά από την «Ασκητική» του Καζαντζάκη, ανεβάζει φέτος τις «Δάφνες», πιστεύοντας πως είναι χρέος ενός Κρατικού Θεάτρου, όπως του Βορείου Ελλάδος, να φέρνει το κοινό σε επαφή με το Νεοελληνικό Θέατρο.
Έτσι, στην μεγάλη περιοδεία του Κρατικού, η χθεσινή βραδιά της Βέροιας στην Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών της πόλης, σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας και την ΚΕΠΑ, ήταν μια ευκαιρία για να δει κανείς όχι μόνο ένα έργο κλασικό πια, αλλά και μια παράσταση δυνατή.
Ο σκηνοθέτης κίνησε τους ηθοποιούς του πάνω στη σκηνή με τέτοια τέχνη, που τους ένιωθες ολοζώντανους και καθημερινούς χωρίς το παραμικρό θεατρικό φτιασίδι. Και μάλιστα προσπαθούσες να βρεις ποιος υπερέχει ερμηνευτικά, χωρίς όμως να τα καταφέρνεις, γιατί ήταν πραγματικά ισάξιοι.
Κομματάρχες, παραγοντίστικοι της πολιτικής ζωής, διαπλοκή, ανοίκειες τακτικές και συμπεριφορές, αποδόθηκαν με λαμπρό τρόπο από τους τέσσερις ηθοποιούς σε μια παράσταση που τη διέκρινε ο ρυθμός και η απόλυτη πειστικότητα στην απόδοση των ρόλων.
Τους ρόλους ερμήνευσαν οι: Στάθης Βούτος (Αλέκος), Κώστας Ίτσιος (Τάσος), Νίκος Νικολάου (Βασίλης) και Δημήτρης Παλαιοχωρίτης (Κώστας).
Μ’ ένα σκηνικό τόσο λιτό που αναδείκνυε αποκλειστικά την ουσία του λόγου, χωρίς το παραμικρό φόντο, και με κοστούμια που αναφέρονταν με σαφήνεια όχι μόνο στην εποχή αλλά και στους χαρακτήρες του έργου, ο Χρήστος Μπρούφας απέδωσε την απαιτούμενη ατμόσφαιρα.
Μια παράσταση καθρέφτης της νεοελληνικής πολιτικής πραγματικότητας, που δόθηκε στο κοινό με μια οπτική σημερινή και συνάμα διαχρονική.
Φωτογραφίες: faretra.info
