Θέμα «Μακεδονίας του Αιγαίου» έθεσε ο κ. Ζάεφ και μίλησε για «Αιγαιάτες Μακεδόνες». Κιχ, ο Τσίπρας. Κιχ.
Έδρα διδασκαλίας της πρωτοβουλγαρικής γλώσσας που μιλούν οι Σκοπιανοί θα έπρεπε να υπάρχει στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο των Σλαβικών Σπουδών. Τώρα ο κ. Ζάεφ ζητά να διδάσκεται στην Ελλάδα η «μακεδονική γλώσσα», μάλιστα σε περιοχές «αλυτρωτικού ενδιαφέροντος». Κιχ ο Τσίπρας.
(Με δεδομένο ότι ο κ. Κατρούγκαλος φωλιάζει κατ’ αυτάς στο υπουργείο Εξωτερικών, το ενδεχόμενο ενός «νόμου Κατρούγκαλου» για το Σκοπιανό, ουδόλως αποκλείεται). Την ίδια ώρα στη Φλώρινα και τα πέριξ ενεργοποιείται εκ νέου το «Ουράνιο Τόξο» (ψήφοι στις εθνικές εκλογές, 3.500 έως 5.000). Παρά ταύτα (τα ελάχιστα ψηφουλάκια)
η έγερση μειονοτικού ζητήματος «Μακεδόνων» μέσα στην Ελλάδα είναι ante portas, ή μάλλον, έχει διαβεί την Κερκόπορτα. Περί αυτού κιχ ο Τσίπρας – αντιθέτως λαλίστατος προκειμένου να χαρακτηρίζει εθνικιστές και φασίστες τους μαθητές και να χαρίζει την αγωνία πολλών εφήβων για το είναι και το υπάρχειν τους στη Χρυσή Αυγή.
Εν τέλει διαπρέπει στον ρόλο του προμηθευτή ο Τσίπρας! προμηθεύει με «ετερόκλητους όχλους» τη Χρυσή Αυγή, με δυστυχείς πελάτες τους Ριχάρδους, με σφαχτάρια τις τράπεζες, με όση Ελλάδα γουστάρουν τους Γερμανούς και με ό,τι θέλουν τους Αμερικανούς.
Τώρα αποδεικνύεται (αυτό που όλοι γνωρίζαμε) ότι δηλαδή ο σκοπιανός αλυτρωτισμός είναι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός. Όμως, όσοι αιφνιδιάζονται από το (επικίνδυνο) θράσος του λάιτ εθνικιστή κ. Ζάεφ, αποδεικνύονται αφελείς. Τι περίμεναν δηλαδή από τους πολιτικούς ενός λαού που αρνείται τον εαυτό του, απαρνιέται την ιστορία του και γυρεύει να κλέψει κλέη από άλλους. Τα 70 χρόνια διαπαιδαγώγησης των Σλάβων στα Σκόπια ότι είναι Μακεδόνες δεν αποτελούν δικαιολογία. Αντιθέτως αποτελούν ντροπή για τους ίδιους. Και για μας. Όσον καλλιεργούμε από κοινού ένα αγκάθι στις σχέσεις μας (που θα έπρεπε να είναι αδελφικές) και όσο με ελαφράν την καρδίαν προετοιμάζουμε τα προαπαιτούμενα για ένα εγγύς ή απώτερο μακελειό στα βασανισμένα Βαλκάνια.
Τα επιχειρήματα των εθνομηδενιστών (και) για αυτό το πρόβλημα έχουν χρεωκοπήσει. Μόνον η ελαφρομυαλιά και το αδαές του Τσίπρα (που δεν γνώριζε ούτε τι είναι το Ίλιντεν), μόνον η ευκολία του να προσπίπτει στους Αμερικανούς, μπορεί να εξηγήσει γιατί (και) σε αυτήν τη φάρσα, αναμένεται επόμενη μέρα. Ποια επόμενη μέρα; – όταν φθάσει στη Βουλή των Ελλήνων η Συμφωνία των Πρεσπών με το είδος των τροποποιήσεων που έκανε ο κ. Ζάεφ στο Σύνταγμα αυτής της χώρας, θα γίνει της κακομοίρας. Καμιά δοκησισοφία, καμιά λοξή «λογική» δεν θα μπορεί να συγκαλύψει τον ελληνικό αυτοχειριασμό. Ο Τσίπρας θα εισπράξει τα επίχειρα των αδίκων χειρών που ήρξατο (όπως και για το Εκκλησιαστικό, το Ασφαλιστικό, κ.ά.) – όμως αυτό είναι το λιγότερο. Αυτό αφορά στο άδοξο τέλος της καριέρας – χολέρας του κ. Καρανίκα. Αντιθέτως αυτό που αφορά τους Έλληνες και την υποθηκευμένη χώρα μας είναι η εμβάθυνση της υποτέλειας στους Αμερικανούς και η ενίσχυση των ερεισμάτων της Τουρκίας (Σκόπια, Κοσσυφοπέδιο, Βοσνία, Αλβανία). Ερείσματα που αρχίζουν να λαμβάνουν τη μορφή προγεφυρωμάτων.
Σε μια χώρα όμως που ο πρωθυπουργός της, ο Τσίπρας, κινδυνεύει να υποστεί μήνυση για δυσφήμιση απ’ τον… Ριχάρδο, κάθε συζήτηση για την πραγματική φύση του Σκοπιανού προβλήματος είναι ψιλά γράμματα, ώσπου να γίνουν χοντρά – αιματοβαμμένα.
Για την ώρα πτύει ο Ζάεφ, κιχ ο Τσίπρας…
