Κάποτε ένας μεσήλικας κύριος την ώρα που επέστρεφε στο σπίτι του άκουσε θόρυβο. Κατάλαβε πως ήταν ληστής μέσα. Αμέσως είδε να έχει κάνει φτερά το ολοκαίνουργιο πανάκριβο στερεοφωνικό του. Βγήκε στο μπαλκόνι και αντίκρισε τον ληστή, έναν νεαρό – παρία της ζωής, να ακροβατεί στην μεσοτοιχία με το διπλανό διαμέρισμα και με το στερεοφωνικό στα χέρια του. Έκανε ησυχία για να μην τον τρομάξει και πέσει και σκοτωθεί.
Γράφει ο Αντώνης Μποσκοΐτης
Ο νεαρός εισβολέας πράγματι σαν είδε τον ιδιοκτήτη έπεσε στο κενό ευτυχώς από μικρό ύψος. Έντρομος ο ιδιοκτήτης τηλεφώνησε αμέσως στις Πρώτες Βοήθειες κι έπειτα πήγε γρήγορα κάτω να δει σε τι κατάσταση βρισκόταν ο κλέφτης. Τον ρώτησε αν είναι καλά. Τον συνόδευσε στο νοσοκομείο με το νοσοκομειακό όχημα. Στους γιατρούς που τον ρώτησαν από που ήξερε τον νεαρό τραυματία, απάντησε »Είναι συγγενής μου». Όλη την ώρα κι αφού οι γιατροί ενημέρωσαν πως δεν διατρέχει κίνδυνο η ζωή του, εκείνος του χάιδευε το κεφάλι. Τον ρωτούσε αν είναι μόνος στον κόσμο, αν έχει οικογένεια. Ο νεαρός αισθανόταν περίεργα και όμορφα, παρά το φόβο που πέρασε. Στο τέλος ο ιδιοκτήτης του είπε »πάρε αυτά για μόλις βγεις από δω μέσα», του έδωσε ένα σημαντικό χρηματικό ποσό και έφυγε, έχοντας ήδη ξημερώσει.
Πολλά χρόνια πέρασαν. Τον ιδιοκτήτη συνόδευαν στην τελευταία του κατοικία, στην Παιανία, μουσικοί, τραγουδιστές και η ελίτ της κοινωνίας. Το όνομα του Μάνος Χατζιδάκις. Όταν όλοι έφυγαν και το κοιμητήριο ερήμωσε, ένας νέος άντρας πλησίασε τον φρεσκοσκαμμένο τάφο και έκλαψε με λυγμούς. Ήταν εκείνος ο ληστής, ο παρίας, ο κλέφτης, ο περιθωριακός, που δεν είχε ξεχάσει το φέρσιμο του Χατζιδάκι στη δυσκολότερη – ίσως – στιγμή της ταραγμένης ζωής του.
Καημένε Ζακ, εσύ δεν είχες κανέναν Χατζιδάκι να σου χαϊδέψει το κεφάλι, ούτε καν να σε οδηγήσει σ’ ένα νοσοκομείο. Είχες να αντιμετωπίσεις εν ριπή οφθαλμού όλο το μίσος, την κακία και το θανάσιμο μένος μιας κοινωνίας που εξολοθρεύει κλωτσηδόν καθετί ξένο, διαφορετικό και αλλότριο. Έγιναν όλοι κριτές μέσα από τα social media. Βάζουν την ιδιοκτησία τους πάνω απ’ όλα, ενώ ξέρουν πως τίποτα δεν ανήκει σε κανέναν. Σε καταδίκασαν ακόμη και νεκρό. »Πρεζάκι» σε αποκάλεσαν, »αδερφή» και »εϊτζιασμένο κλέφτη», αυτοί που δεν ρίχνουν δεύτερη ματιά στους απόκληρους της κοινωνίας και που ευφραίνονται με τον αφανισμό καθενός διαφορετικού ανθρώπου. Ενός λεπτού σιγή στη μνήμη σου, Ζακ, και στη μνήμη κάθε ανθρώπου που χάνει τόσο άδικα και αποτρόπαια τη ζωή του.
Η ιστορία με τον Μάνο Χατζιδάκι είναι αληθινή και έχει γίνει διήγημα από τον σκηνοθέτη Λάκη Παπαστάθη
Θα μάθουμε ποτέ τι συνέβη με το φόνο του Ζακ Κωστόπουλου; Μπήκε για να κλέψει ή απλώς καταδιωκόμενος κλείστηκε στο κατάστημα; Την πέτρα πέταξε ο ιδιοκτήτης; Έσπασε ο ίδιος τη βιτρίνα στην προσπάθεια να ξεφύγει ή η βιτρίνα έσπασε από τις κλωτσιές των τύπων και τον σκότωσε; Γιατί όλοι κοιτούσαν αμέτοχοι έναν άνθρωπο που του έφευγε όλο το αίμα; Οι αστυνομικοί όντως του πέρασαν χειροπέδες στην κατάσταση αυτή; Τα βίντεο είναι στη διάθεση της ΕΛΑΣ και ευχής έργον είναι να αποκαλυφτεί η τραγωδία σε όλες τις ρεαλιστικές διαστάσεις της, όποιες κι αν είναι αυτές.
