Πραγματικά σοκάρει η επικοινωνιακή διαχείριση της τραγωδίας στην Ανατολική Αττική από την κυβέρνηση. Δεν είναι μόνο το σόου του Αλέξη Τσίπρα στο Κέντρο Επιχειρήσεων, ενώ είχαν φτάσει οι πληροφορίες για τους πρώτους νεκρούς, ο Πάνος Καμμένος που ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε στο BBC πως τα θύματα πήραν το μάθημα τους ή οι αρμόδιοι που όσο κι αν έψαξαν δε βρήκαν ούτε ένα λάθος (δηλαδή αν γινόταν κάποιο λάθος, πόσους νεκρούς θα θρηνούσαμε;). Την τελευταία εβδομάδα δεκάδες ανώνυμοι φιλοκυβερνητικοί λογαριασμοί ξεφύτρωσαν στα social media (την επικοινωνιακή ναυαρχίδα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) και ήρθαν να προστεθούν στην προσπάθεια υποβάθμισης του μεγέθους της τραγωδίας και μετατόπισης των ευθυνών στους ίδιους τους κατοίκους της περιοχής, με αναρτήσεις που φτάνουν ακόμη και σε σημείο της προσβολής των ίδιων των νεκρών.
H υποκρισία και ο κυνισμός περισσεύουν, αν σκεφτεί κανείς ότι η ίδια κυβέρνηση είναι που πριν από λίγους μήνες ψήφισε νόμο υπέρ της αυθαίρετης δόμησης, με τις φιλοκυβερνητικές εφημερίδες να πανηγύριζαν τότε με τίτλους του στυλ «Tο αφεντικό τρελάθηκε!» (Εφημερίδα των Συντακτών, 9 Ιουνίου 2017), ή ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έμπαιναν μπροστά από τις μπουλντόζες στη Ραφήνα πριν «καταπιούν την περιουσία των κατοίκων μπροστά στα μάτια τους», όπως με ικανοποίηση έγραφε η «Αυγή» στις 25 Σεπτέμβριο 2015. Είναι τρομακτική η ευκολία με την οποία η αλληλεγγύη για την «λαϊκή κατοικία» μέσα σε λίγες ώρες μετατράπηκε σε μίσος για τους «μικροαστούς καταπατητές».
Η δυσκολία της κυβέρνησης για αυτοκριτική, ακόμη και αυτή τη στιγμή, αναδεικνύει τον τρόπο που αντιλαμβάνονται στο ΣΥΡΙΖΑ τη θέση τους στην εξουσία. Θεωρούν την εκλογική τους νίκη κάτι σαν επανάσταση, κάτι ανώτερο από τη συνηθισμένη εναλλαγή των κομμάτων στη διακυβέρνηση μιας δημοκρατικής χώρας, κάτι που δεν επιδέχεται καμίας κριτικής ή αμφισβήτησης και πρέπει να διαφυλάξουν με κάθε κόστος. Θεωρούν ότι η Ιστορία τους χρωστάει. Είναι αυτό που έγραψε ο διευθυντής του γραφείου τύπου του Πρωθυπουργού, Θανάσης Καρτερός, στην «Αυγή» και ενώ η χώρα θρηνούσε δεκάδες νεκρούς, ότι η «μεγάλη εικόνα» αφορά την «αναμέτρηση ανάμεσα στην Αριστερά και στους ακροδεξιούς κυρίως αντιπάλους της». Όλα τα άλλα είναι «λεπτομέρειες».
Εκείνοι που όσο κανένας άλλος εκμεταλλεύτηκαν τον ανθρώπινο πόνο για να αναρριχηθούν στην εξουσία, που έστησαν μέχρι και μνημείο στους ανύπαρκτους νεκρούς της ΕΡΤ, γιατί έπρεπε να πείσουν ότι «το παλιό καθεστώς σκοτώνει», σήμερα βλέπουν μια τραγωδία να αμφισβητεί πλέον τη δική τους εξουσία και στην προσπάθεια υποβάθμισής της δε διστάζουν να τσουβαλιάσουν τα θύματά της με τους «ακροδεξιούς αντιπάλους της κυβέρνησης», το ΣΚΑΪ, τη διαπλοκή και γενικά όσους θεωρούν ότι παρεμποδίζουν το εκ προοιμίου «αγαθό» τους έργο. Φαίνεται πως δε γνωρίζουν ότι στις τραγωδίες η ύβρις οδηγεί πάντοτε στη συντριβή.
Στέργιος Καλπάκης, Εκπαιδευτικός
