Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών: “Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το σύστημα! – Λέμε ΟΧΙ σε όλα τα ναρκωτικά”

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Την Πέμπτη 11/1, στην τελευταία προβλεπόμενη συνεδρίαση για τη συγκρότηση Προεδρείου στο Δ.Σ. του Συλλόγου μας, η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ, κατέθεσε δύο ψηφίσματα, εκ των οποίων το ένα, που αφορούσε τη δίωξη της 16χρονης Παλαιστίνιας στο Ισραήλ, ψηφίστηκε ομοφώνως, αλλά το δεύτερο, αυτό για την καλλιέργεια της “φαρμακευτικής κάνναβης”, καταψηφίστηκε ομοφώνως.

Επειδή το θεωρούμε μείζονος σημασίας, καθώς δρομολογείται η παραχώρηση-ενοικίαση συγκεκριμένης έκτασης στην περιοχή της Νάουσας (γεγονός που ήδη έχει πυροδοτήσει αντιδράσεις στην τοπική κοινωνία), σας αποστέλλουμε ενημερωτικά Α. το καταψηφισθέν ψήφισμα και Β. Συγκεντρωμένες πληροφορίες από κατά καιρούς δημοσιεύματα και αναλύσεις.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες

από τις 7/1 η παράταξή μας, ενόψει της κατάθεσης-ψήφισης του Πολυνομοσχεδίου για την 3η αξιολόγηση, κατέθεσε ηλεκτρονικά στα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. συγκεκριμένες προτάσεις για αγωνιστικές κινητοποιήσεις:

Α. Πραγματοποίηση Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης την Τετάρτη 10/1, για έγκαιρη ενημέρωση των συναδέλφων.

Β. Συμμετοχή στην 3ωρη στάση της ΑΔΕΔΥ, την Παρασκευή 12/1 και στην απεργία της Δευτέρας 15/1 με συγκέντρωση στην Πλατεία Δημαρχείου και διανομή έντυπου υλικού στον κόσμο και τις γύρω υπηρεσίες.

Γ. Κοινή δράση με ΕΛΜΕ και Ομοσπονδία Γονέων-Κηδεμόνων.

Δ. Παράσταση διαμαρτυρίας στον Προϊστάμενο.

Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το σύστημα!

Καταγγέλλουμε στους συναδέλφους μας πως η πιο σημαντική πρόταση, αυτή της έγκαιρης ενημέρωσης όλων των συναδέλφων με Έκτακτη Γενική Συνέλευση, ακόμα και μ’ εξορμήσεις στα σχολεία έπεσε στο κενό και καταψηφίστηκε απ’ όλες τις άλλες παρατάξεις, με το πρόσχημα ότι δεν θα προλαβαίναμε να την προετοιμάσουμε!!! Αντιπρότειναν μάλιστα να την πραγματοποιήσουμε την…επόμενη Πέμπτη 18/1, όταν θα είχαν ήδη ψηφιστεί τα 70 προαπαιτούμενα!!!

Στην ίδια ρότα, εξάλλου, στήριξης της κυβερνητικής πολιτικής και υπονόμευσης των αγώνων των εργαζομένων κινήθηκαν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΑΔΕΔΥ – ΔΟΕ (ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΣΥΡΙΖΑ), οι οποίες εσκεμμένα παλινωδούσαν στην ημερομηνία προκήρυξης της απεργίας (από Παρασκευή σε Δευτέρα), μπερδεύοντας κι απογοητεύοντας τους συναδέλφους, ενώ η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ στη ΔΟΕ είχε ήδη προτείνει τις εξής κλιμακωτές δράσεις:

1) Κινητοποιήσεις με την κατάθεση του Πολυνομοσχεδίου, την Τρίτη 9/1.

2) Έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις εντός της 1ης εβδομάδας.

3) Κινητοποιήσεις σε Περιφέρεια και Ειρηνοδικεία (για το μπλοκάρισμα των πλειστηριασμών), την Τετάρτη 10/9.

4) 2ωρη Στάση Εργασίας, την Παρασκευή 12/1.

5) Αν ψηφίζονταν το Πολυνομοσχέδιο εντός Σ/Κ, κινητοποιήσεις ακόμη και τότε, διαφορετικά, απεργία την Δευτέρα.

Μετά την άρνηση όλων των άλλων παρατάξεων στο Δ.Σ. του Συλλόγου για έγκαιρη ενημέρωση των συναδέλφων, η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ πραγματοποίησε εξόρμηση στα σχολεία για να ενημερώσει τους συναδέλφους για τη συμμετοχή στην 24ωρη απεργία και στην παράσταση διαμαρτυρίας στον Προϊστάμενο και διένειμε ενημερωτικό υλικό στους περαστικούς για τις επερχόμενες ανατροπές στον κλάδο μας.

 Α. Το καταψηφισθέν ψήφισμα για την κάνναβη

 Με αφορμή την συζήτηση για την καλλιέργεια «ιατρικής-φαρμακευτικής» κάνναβης

Το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί η συζήτηση για την αξιοποίηση της λεγόμενης «ιατρικής» ή «φαρμακευτικής» χρήσης της κάνναβης.

Ο νομός Ημαθίας βρίσκεται στο κέντρο της συζήτησης, αφού θεωρείται περιοχή στην οποία επιχειρήσεις που ασχολούνται με την καλλιέργεια της «ιατρικής» κάνναβης έχουν ήδη βρει τα στρέμματα στα οποία θα ξεκινήσει η παραγωγή. Για το θέμα έχει γίνει συζήτηση και μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο της Νάουσας, όπου εκφράστηκε και η πρόθεση της Δημοτικής Αρχής να παραχωρήσει-ενοικιάσει αγροτικές εκτάσεις για την καλλιέργεια.

Με όχημα τη «φαρμακευτική» τάχα, χρήση της κάνναβης, επιχειρείται η πλήρης αποποινικοποίηση της χρήσης και της διακίνησης των ναρκωτικών.

Με ασαφή και ανυπόστατα πολλές φορές «επιστημονικά» δεδομένα, προσπαθούν να αποκρύψουν το γεγονός ότι η όλη προσπάθεια στοχεύει στην επιδίωξη για γρήγορη καπιταλιστική ανάπτυξη («Υπάρχει δυνατότητα και αναγκαιότητα ν’ αποτελέσει η «ιατρική-φαρμακευτική κάνναβη πεδίο παραγωγικής δραστηριότητας και αναπτυξιακών πρωτοβουλιών και επενδύσεων»). Μία ανάπτυξη που θα βασίζεται στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων ή των αγροτών εκείνων που θα μετατραπούν σ’ εργάτες γης πολυεθνικών εταιρειών καλλιέργειας «φαρμακευτικής» κάνναβης.

Δε νοιάζονται για τη θεραπεία των ασθενών αυτοί που διέλυσαν τη Δημόσια Υγεία και την Κοινωνική Ασφάλιση, αυτοί που μετέτρεψαν τα φάρμακα σε πανάκριβα εμπορεύματα. Ακόμη κι αν κάποιο συστατικό απομονωθεί και μπορέσει ν’ αξιοποιηθεί ιατρικά, δε χαρακτηρίζεται «θεραπευτικό» κανένα ναρκωτικό. Το νομικό πλαίσιο που επιτρέπει την επιστημονική έρευνα για ιατρικούς σκοπούς, υπάρχει από χρόνια. Με το να ζητούν απελευθέρωση της παραγωγής και διάθεσης της κάνναβης, αυτό που κάνουν, είναι να διαφημίζουν μια ουσία που προκαλεί εξάρτηση, και «κοινωνικό θάνατο».

Τα οικονομικά και πολιτικά «λόμπι» που τάσσονται υπέρ της ελεύθερης χρήσης ναρκωτικών συνδέονται άμεσα με πολυεθνικούς ομίλους-κολοσσούς, καθώς, τα κέρδη που φέρνει η υπόθεση των ναρκωτικών για λογαριασμό του κεφαλαίου, είναι πολυεπίπεδα, είτε από την παράνομη, είτε από τη νόμιμη αγορά: μόνο στην Ευρώπη, η κάνναβη αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο μερίδιο (38%) της λιανικής αγοράς παράνομων ουσιών, με αξία η οποία εκτιμάται μέχρι και 12,9 δις. ευρώ το χρόνο.

Αυτό είναι το μέλλον που επιδιώκουν για τη νέα γενιά: ελεύθερη χρήση, ελεύθερη διακίνηση ναρκωτικών, κέρδος για τα μονοπώλια της φαρμακοβιομηχανίας. Θέλουν μια νεολαία παραδομένη στα ναρκωτικά, απαθή κι ανίκανη ν’ αντισταθεί και να παλέψει για τα δικαιώματά της στη μόρφωση, στη δουλειά, στην ψυχαγωγία. Θέλουν μια νεολαία να κινείται στο περιθώριο της ζωής, ακίνδυνη για το σύστημα και για ότι σχεδιάζεται και υλοποιείται γι αυτήν, αλλά χωρίς την ίδια ενεργό και συμμέτοχο.

Καλούμε τους φορείς  τού νομού ν’ αντιταχθούν σ’ αυτές τις μεθοδεύσεις. Απαιτούμε να σταματήσει τώρα η όποια διαδικασία παραχώρησης γης, για την καλλιέργεια της λεγόμενης «ιατρικής» κάνναβης.

Δε διαχωρίζουμε τα ναρκωτικά σε σκληρά και μαλακά. Λέμε ΟΧΙ σε όλα τα ναρκωτικά.

Αγωνιζόμαστε για μία κοινωνία ελεύθερη από ναρκωτικά και όχι με ελεύθερα τα ναρκωτικά.

Β. Συγκεντρωμένες πληροφορίες από κατά καιρούς δημοσιεύματα και αναλύσεις για την κάνναβη

Το φυτό της κάνναβης περιέχει πάνω από 750 διαφορετικές χημικές ουσίες, εκ των οποίων περίπου, 104 διαφορετικά κανναβινοειδή (στον ανθρώπινο οργανισμό, υπάρχουν υποδοχείς για τις ουσίες αυτές, τόσο στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, όσο και σε περιφερειακά όργανα και ιστούς, ενώ κι ο ίδιος ο ανθρώπινος οργανισμός παράγει παρόμοιες ουσίες).

Η χορήγηση της «φαρμακευτικής κάνναβης» αφορά τους πάσχοντες από σοβαρές, χρόνιες, μη αναστρέψιμες και εκφυλιστικές παθήσεις (όπως είναι η νόσος του Κρον, η ελκώδης κολίτιδα, το σύνδρομο Τουρέτ, η διαταραχή μετατραυματικού στρες, η σπαστικότητα, η πολλαπλή σκλήρυνση, η μυοκλονία, ο τραυματισμός του νωτιαίου μυελού και η νόσος του Πάρκινσον), αλλά και τις επιπλοκές της όρεξης (που προκύπτουν από τις θεραπείες κατά του καρκίνου και του HIV, καθώς ανοίγει την όρεξη και ανακουφίζει από τις ναυτίες και τους εμετούς) και τον χρόνιο πόνο που σχετίζεται με εκφυλιστικές παθήσεις διαφόρων πεδίων της ιατρικής διάθεση. Η κάνναβη, ως φυσικό αντισπασμωδικό-καταπραϋντικό και (μυο)χαλαρωτικό, μπορεί να βοηθήσει και στην αντιμετώπιση των διαταραχών ύπνου.

Ωστόσο, η φαρμακευτική κάνναβη δεν είναι θεραπευτικό προϊόν και αυτό επειδή δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι μπορεί να σβήσει με Blanco, συστηματικά και κατ’ εξακολούθηση, καμία από τις βαριές, χρόνιες παθήσεις για τις οποίες χορηγείται.

Ο καπνός της κάνναβης περιέχει σημαντικές ποσότητες τοξικών χημικών ουσιών (αμμωνία, υδροκυάνιο, μονοξείδιο του αζώτου), πολλές από τις οποίες έχουν αντίστοιχη ή και ισχυρότερη καρκινογόνο (και όχι μόνο) δράση, σε σύγκριση με αυτές του συμβατικού καπνού, οι οποίες μπορούν να προκαλέσουν εξάρτηση, παρόλο που η εξαρτησιογόνος δράση τους δεν είναι τόσο ισχυρή, όσο άλλων ναρκωτικών, όπως η ηρωίνη ή η μορφίνη. Εξαιτίας λοιπόν, του μεγάλου αριθμού δραστικών ουσιών που περιέχει, δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί καθεαυτή ως φαρμακευτική-θεραπευτική ουσία (αλλά ούτε πρόκειται και για θεραπεία, παρά μάλλον για καταπραϋντική αγωγή, κατά τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Μοριακής Βιολογίας). Αντίθετα, μόνο συγκεκριμένες δραστικές ουσίες που απομονώνονται από την κάνναβη, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για φαρμακευτικούς-ιατρικούς-παρηγορητικούς σκοπούς, σε περιπτώσεις όπου τα ήδη υπάρχοντα φάρμακα δεν επαρκούν. (Γι αυτό κι επιβάλλεται να υπάρχει αυστηρός έλεγχος από το ίδιο το κράτος, της παραγωγής, επεξεργασίας, διάθεσης-χορήγησης τέτοιων «φαρμάκων», με αυστηρά επιστημονικά κριτήρια. Πρέπει δε, να διαχωρίζεται η χρήση των προϊόντων αυτής – με συγκεκριμένες μορφές-σκευάσματα για ιατρικούς σκοπούς, ελεγχόμενη δοσολογία, και σημαντικές παρενέργειες, αν δεν συνταγογραφηθεί και χορηγηθεί σωστά – από το κάπνισμα  και την ψυχαγωγική της κατάχρηση, τα οποία πλασάρονται ως πανάκεια/αυτοθεραπεία.)

Γνωστές συνέπειες της χρήσης της είναι: η μείωση των πνευματικών ικανοτήτων (ιδιαίτερα της απομνημόνευσης και της συγκέντρωσης προσοχής), αδυνάτισμα του κινητικού συντονισμού, παρέμβαση στη δυνατότητα γρήγορου ελέγχου για εμπόδια στο γύρω χώρο (πχ. Κατά την οδήγηση), κατά την εγκυμοσύνη (όταν διαμορφώνεται ο εγκέφαλος του εμβρύου) επιπτώσεις στην πνευματική ανάπτυξη του μωρού, μια αυξημένη προδιάθεση για ψυχιατρικές ασθένειες (όπως η σχιζοφρένεια και η κατάθλιψη, κρίσεις πανικού). Η τακτική χρήση της τροποποιεί εγκεφαλικές δομές (π.χ., μεγάλης κλίμακας ανωμαλίες στην πυκνότητα της φαιάς ουσίας) και αυξάνει τον κίνδυνο εξάρτησης από το αλκοόλ και τη νικοτίνη. Η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής (2015)απαγορεύει ρητά οποιαδήποτε χρήση της, πριν από την ηλικία των 21 χρονών, με εξαίρεση πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως σε πολύ σοβαρές ασθένειες, με μικρό προσδόκιμο επιβίωσης, στις οποίες, οι συνήθεις θεραπείες έχουν αποτύχει.

Ας μην κοροϊδευόμαστε, η φαρμακευτική κάνναβη στην ακατέργαστη μορφή της ΕΙΝΑΙ ναρκωτικό. Ελαφρύ μεν, ναρκωτικό δε – και ως ναρκωτικό μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα. Η κάνναβη παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά του εθιστικού ναρκωτικού: ανάγκη για όλο και μεγαλύτερη ποσότητα, για να επιτευχθεί το ίδιο αποτέλεσμα, συμπτώματα στέρησης (10 ώρες μετά την τελευταία χρήση και κορύφωσή τους μια βδομάδα αργότερα), μετατροπή της ζωής σε κυνήγι για την κάλυψη αυτής της ανάγκης.

Και η  τοξικοεξάρτηση δε συνιστά τίποτε άλλο από τη μορφή που παίρνει σήμερα η δυσφορία του ανθρώπου στ’ αδιέξοδά του, που απλόχερα του προσφέρει η σημερινή κοινωνία. Αποτελεί το μέσο για να αποσυρθεί ο χρήστης από μια κοινωνική πραγματικότητα που δεν αντέχει. Η αντιμετώπιση της αποξένωσής του δεν μπορεί να γίνει ούτε ατομικά, ούτε μονόπλευρα. Χτυπιέται μόνο μέσ’ από τη συλλογικότητα και την αντιμετώπιση των κατ’ εξοχήν κοινωνικών αιτιών, που επικάθονται στον ψυχισμό του χρήστη, διαμορφώνοντας συγκεκριμένη μοιρολατρική στάση.

Σε τελείως διαφορετικό μήκος κύματος, αναπτύσσεται η επιχειρηματολογία των υποστηρικτών της νομιμοποίησης της ιατρικής χρήσης της:

Ότι πρόκειται για μία συγκεκριμένη ποικιλία (κλωστική) κι αφορά μόνο την φαρμακευτική χρήση της,

Ότι θ’ ανοίξει νέες θέσεις εργασίας, θ’ αναζωογονήσει την αγροτική μας οικονομία, θα βοηθήσει στην εισροή εσόδων από την πώληση και τις εξαγωγές, θα αποφέρει έσοδα στο κράτος, αφού πλέον, οι αγοραπωλησίες θα γίνονται με νόμιμο τρόπο και άρα θα φορολογούνται και ότι θα σώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία από τα έξοδα που έχουν για τη συνταγογράφηση πανάκριβων φαρμάκων. Κάποιοι έκαναν λόγο για «βιώσιμη αγροτική ανάκαμψη» μέσω της καλλιέργειάς της, η οποία έρχεται «να αντικαταστήσει το βαμβάκι» και της οποίας η καλλιέργεια θα μπορούσε να αποτελέσει μια εναλλακτική λύση για όσους αγρότες ψάχνουν κάτι διαφορετικό (αφού, στα πλαίσια της νέας ΚΑΠ, από τη στιγμή που θα σταματήσει η επιδότηση στο βαμβάκι –  χωρίς την οποία η βαμβακοκαλλιέργεια γίνεται ασύμφορη – θα πρέπει, μέχρι το 2019, να αναπτύξουμε εναλλακτικές καλλιέργειες, οι οποίες θα αντικαταστήσουν αυτές που είναι «μη-βιώσιμες»).

Ότι δεν προκαλεί τοξικομανία (εξάρτηση), θεωρώντας την ένα «αγνό και αβλαβές προϊόν της φύσης» («το απόλυτο ίαμα, για 3000 χρόνια»), το οποίο μάλιστα, μετά από τόσους αιώνες χρήσης, έχει διαμορφώσει «το προφίλ ασφαλείας του», μια βαθιά αντιεπιστημονική κι επικίνδυνη αντίληψη.

Και ότι την πολεμούν οι πολυεθνικές του φαρμάκου (λες και δεν είναι πολυεθνικές αυτές οι εταιρείες που θ’ αναλάβουν, με την κυβερνητική συναίνεση -αλλά και την αποδοχή και συμφωνία όλων των «προοδευτικών κομμάτων»- την καλλιέργεια, παραγωγή, επεξεργασία, διακίνησή της.). Εμείς να προσθέσουμε ότι το γεγονός ότι κυκλοφορούν πολλές διαφορετικές ποικιλίες της, με διαφορετική περιεκτικότητα σε δραστικές ουσίες (όπως η ψυχοτρόπος THC), διευκολύνει παραγωγούς-εμπόρους κάνναβης στην προσπάθειά τους ν’ αυξήσουν την περιεκτικότητα στις συγκεκριμένες ουσίες, ώστε να πετύχουν τα μέγιστα «ψυχαγωγικά» αποτελέσματα.

Να πούμε ότι το Ισραήλ πρωτοστατεί στην έρευνα για την ιατρική κάνναβη κι έχει αναπτύξει πολύ μεγάλη βιομηχανία παραγωγής κι εξαγωγών τέτοιων προϊόντων, ότι η ιατρική χρήση της κάνναβης επιτρέπεται σήμερα (με διαφορετικούς όρους), σε 22 χώρες της Ευρώπης και σε 29 Πολιτείες των ΗΠΑ κι ότι μόνο στην Ευρώπη, η κάνναβη αντιπροσωπεύει το μεγαλύτερο μερίδιο (38%) της λιανικής αγοράς παράνομων ουσιών, με εκτιμώμενη αξία τα 12,9 δις. ευρώ ετησίως, ενώ στις ΗΠΑ, οι όμιλοι που μονοπωλούν, ανά πολιτεία, την παραγωγή και τη διάθεση κάνναβης είναι από τις πιο κερδοφόρες στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, στον υποδείκτη …  «green economy»!!! Αντιλαμβανόμαστε ότι, με όχημα-δούρειο ίππο τη «φαρμακευτική» τάχα, χρήση της κάνναβης, επιχειρείται πλήρης αποποινικοποίηση των ναρκωτικών.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, σε έκθεσή του για την ιατρική χρήση της κάνναβης (2015), επισημαίνει ότι υπάρχουν αρκετά ακόμη αναπάντητα ερωτήματα και πολλοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη (χρειάζονται ακόμη περισσότερες έρευνες και δημοσιεύσεις, για να κατανοήσουμε τι ακριβώς είναι ικανή να κάνει η κάνναβη στο ανθρώπινο σώμα, καθώς και ποιες οι συνέπειες και οι πιθανές επιπτώσεις και παρενέργειες από τη μακροχρόνια χρήση της). Όσο για τα ελληνικά δεδομένα, δεν υπάρχουν και τα χρήματα για τους εξειδικευμένους ελέγχους που απαιτεί η συγκεκριμένη καλλιέργεια, όχι ότι η κυβέρνηση θα διστάσει, κατά την προσφιλή τακτική της, ν’ αφαιρέσει πολύτιμους πόρους από κάπου αλλού, προκειμένου να στηρίξει το εγχείρημα.

Η χρήση της ονομασίας «θεραπευτική, αντί ιατρική κάνναβη, δεν είναι τυχαία. Θέλει να υποβάλλει την επικίνδυνη εντύπωση ότι η κάνναβη θεραπεύει. Ενώ  τα προηγούμενα χρόνια, η συζήτηση γινόταν για το πόσο βλαβερά είναι τα ναρκωτικά, τώρα έχει μεταφερθεί στο πόσο καλό μπορούν να σου κάνουν (…). Η επιχειρηματολογία για «θεραπευτική κάνναβη» στοχεύει ουσιαστικά στο να ενισχυθεί η κοινωνική ανοχή γύρω από τα ναρκωτικά και να είναι το όχημα για τη νομιμοποίησή τους. Εξάλλου, η διαθεσιμότητα μίας ουσίας είναι αυτή που αυξάνει και τη χρήση της.

Γιατί λοιπόν, να μην έχει ο καθένας εύκολη και φθηνή πρόσβαση στα «θεραπευτικά» της αποτελέσματα, καλλιεργώντας την στη γλάστρα του μπαλκονιού του; Κι αφού είναι θεραπευτική, πόσο πειράζει να χρησιμοποιηθεί και για «ψυχαγωγικούς σκοπούς; Ούτε και η χρήση της λέξης ψυχαγωγία είναι τυχαία, αντί της λέξης μαστούρα ή «φτιάξιμο». Λες κι ο μπάφος μπορεί να ψυχαγωγήσει, δηλαδή να βοηθήσει τον άνθρωπο να συμμετέχει στα ανώτερα έργα του ανθρώπινου πολιτισμού, να τον μορφώσει πνευματικά και αισθητικά, να τον εξευγενίσει.

Και ορισμένα στατιστικά:

α) Σχεδόν οι μισοί από τους 16χρονους μαθητές κάνουν χρήση κάνναβης σε χώρες όπου η χρήση της είναι νόμιμη ή συνταγογραφείται, ως «φαρμακευτικό προϊόν» για κάποιον ενήλικο (στην Ολλανδία, το 42% των 16χρονων και στην Τσεχία το 50%, ενώ η έναρξη χρήσης ξεκινά από τα 13χρ.).                                                                    β)Στις ΗΠΑ, όπου ήδη έχει νομιμοποιηθεί, είτε για «ιατρικούς», είτε για «ψυχαγωγικούς» λόγους, το 66%των 16χρονων κάνει χρήση κι αναφέρουν ως μία από τις πηγές προμήθειας, τη συνταγογράφησή της για κάποιον άλλο.                                                                                                                                                                                                   γ) Εννιά στους δέκα εφήβους και ένας στους τέσσερεις ενήλικες αναφέρουν την κάνναβη ως ουσία για την οποία ζήτησαν απεξάρτηση από τα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ, το 2016.

Από τον Ιούνιο του ’17, η κυκλοφορία σκευασμάτων φαρμακευτικής κάνναβης είναι νόμιμη. Επειδή τέτοια σκευάσματα δεν κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά, ο ενδιαφερόμενος τα ζητάει με συνταγή γιατρού, και ο ΕΟΦ, με την διαδικασία της «έκτακτης εισαγωγής» τα παρέχει. Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας έχουν τη δυνατότητα να καλλιεργούν συγκεκριμένες ποσότητες κάνναβης, για ερευνητικούς σκοπούς.

Αρχές καλοκαιριού, εκπρόσωποι πολυεθνικών ομίλων από τον κλάδο της παραγωγής «φαρμακευτικής» κάνναβης, με έδρα τις ΗΠΑ, το Ισραήλ και τον Καναδά, συναντήθηκαν στην Ελλάδα, με κυβερνητικούς παράγοντες. Οι εταιρείες εκδήλωσαν ενδιαφέρον να προχωρήσουν άμεσα στην αγορά μεγάλων εκτάσεων για την καλλιέργεια κάνναβης, κυρίως  στη Βόρεια Ελλάδα, στην Εύβοια και στα Δωδεκάνησα. Επισημαίνεται ότι η χώρα μας είναι ιδιαίτερα προνομιακή κλιματολογικά και εδαφολογικά, για την καλλιέργεια κάνναβης, γεγονός που εξασφαλίζει αποδοτικότερη παραγωγή.

Λίγες μέρες μετά, η Δημοτική Αρχή της Νάουσας (Ν.Δ.) ανακοίνωσε το σχεδιασμό της να νοικιάσει για 30 χρόνια, δημοτική έκταση 1000 στρεμμάτων, σε πολυεθνική εταιρεία, για την καλλιέργεια «φαρμακευτικής κάνναβης», μιλώντας για «εξαιρετική ευκαιρία» στους κατοίκους των συγκεκριμένων περιοχών (σύμφωνα με τα ίδια τα λόγια του υπουργού, «υπάρχει δυνατότητα και αναγκαιότητα ν’ αποτελέσει η ιατρική-φαρμακευτική κάνναβη πεδίο παραγωγικής δραστηριότητας και αναπτυξιακών πρωτοβουλιών και επενδύσεων»)και τέλη Σεπτέμβρη, καταθέσαν στη Βουλή ερώτηση βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με θέμα «την ιατρική χρήση της κάνναβης και τις αναπτυξιακές προοπτικές της», ζητώντας «επιτέλους» να γίνεται παραγωγή και διακίνησή της και εκτός κρατικού μονοπωλίου.

Απαντώντας στη συγκεκριμένη ερώτηση, ο υπουργός Υγείας, Αν. Ξανθός, ενημέρωσε για το διυπουργικό νομοσχέδιο που ετοιμαζόταν, το οποίο θα επιτρέπει την παραγωγή, επεξεργασία και εξαγωγή σκευασμάτων «φαρμακευτικής» κάνναβης, εκτός κρατικού μονοπωλίου, και την πρόθεσή του να ενταχθούν στα «καινοτόμα φάρμακα» και να «ενισχύσει τη διαδικασία διαπραγμάτευσης των τιμών αποζημίωσης, μέσω της ειδικής επιτροπής του ΕΟΠΥΥ» (ενώ, την ίδια στιγμή, εκατοντάδες φάρμακα, πραγματικά χρήσιμα και αναγκαία, ακόμη και για καρκινοπαθείς, αποκλείονται από την «θετική λίστα». Δηλαδή, για κάθε καινούργιο φάρμακο, που θα εισάγεται στη λεγόμενη «θετική λίστα»,  θα πρέπει να αφαιρούνται φάρμακα ίσης αξίας από τα αποζημιούμενα, τα οποία θα τα πληρώνουν εξ’ ολοκλήρου οι ασθενείς, για να μην αυξάνεται η κρατική δαπάνη!).

Κλείνοντας, δεν πρέπει ν’ αφήσουμε ασχολίαστα τα εξής:

Ένα ιδεολόγημα που επανέρχεται και στοχεύει τους νέους ανθρώπους: αυτό περί ατομικής επιλογής, όσον αφορά στη χρήση των ναρκωτικών. Οι επιλογές του ανθρώπου διαμορφώνονται μέσα σε συγκεκριμένα κοινωνικά πλαίσια. Ανεπηρέαστες επιλογές, σε μία κοινωνία που βασικά χαρακτηρίζεται από κοινωνικές ανισότητες, δεν υπάρχουν. Δεν είναι τυχαίο ότι το κοινωνικό προφίλ των χρηστών που είναι ενταγμένοι για θεραπεία στη χώρα μας, δείχνει για πάνω από 50% σχολική διαρροή, για το 50% μακροχρόνια ανεργία, για το 40% των γυναικών χρηστών, σχέση με την πορνεία. Αυτά τα στοιχεία μόνο ατομική επιλογή δεν δείχνουν, αλλά είναι προδιαγεγραμμένα, σ’ ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο, που λειτουργεί ως ενισχυτικός παράγοντας για τη χρήση ουσιών. Έτσι, η υποτίμηση του κοινωνικού χαρακτήρα της τοξικοεξάρτησης είναι επικίνδυνη, καθώς καθιστά αποσπασμένα τον χρήστη υπεύθυνο για τη χρήση.

Και ότι εκτός από τις κυβερνητικές προθέσεις, συναντάμε και κάποιους «συλλόγους ασθενών», να τοποθετούνται θετικά στην ελεύθερη παραγωγή και διακίνηση, εκτός κρατικού μονοπωλίου, της «φαρμακευτικής/ιατρικής κάνναβης», οι οποίοι είναι σταθεροί συνδιοργανωτές των ναρκωφεστιβάλ, τα τελευταία χρόνια, στην χώρα μας (και οι οποίοι συναντιούνται συχνά-πυκνά με παράγοντες του Υπουργείου Δικαιοσύνης, της ΓΓ Εμπορίου, αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου, κάνοντας προτάσεις «για ένα ολοκληρωμένο μοντέλο ρύθμισης της κάνναβης για ιατρική χρήση (…), και ζητώντας  την αποποινικοποίηση της χρήσης και κατοχής της»).