Η… “χάρτινη μυσταγωγία” του Γιάννη Παπαγιαννούλη στη Γκαλερί Παπατζίκου. Μια εντυπωσιακή έκθεση

Δήμητρα Σμυρνή

Όταν το ευτελές και το καθημερινό, το πολυχρησιμοποιημένο, μετατρέπεται σε λαμπερό έργο Τέχνης, τότε δε μιλάμε πια για μια απλή κατάθεση στο χώρο της  arte povera, αλλά για μια προσωπική δημιουργία με έμπνευση και υπογραφή, που εντυπωσιάζει.

Αυτό συνέβη χθες στα εγκαίνια της ατομικής έκθεσης του Γιάννη Παπαγιαννούλη «…από χαρτί»,  που φιλοξενείται στη Γκαλερί Παπατζίκου.

Εντυπωσιακή η έκθεση αλλά και ο κόσμος που κατέκλυσε το χώρο της γκαλερί και παρέμεινε για πολλή ώρα και έξω απ’ αυτόν, ανταλλάσσοντας εντυπώσεις και κουβεντιάζοντας με τον εικαστικό Γιάννη Παπαγιαννούλη, που ανεξάντλητος πρόσφερε το χρόνο του στους επισκέπτες της έκθεσης μιλώντας για τη δουλειά του.

Στην έκθεση το θεατή εντυπωσιάζουν κοστούμια φτιαγμένα από χαρτί αλλά και άλλες κατασκευές με την ίδια θεματολογία και τεχνική που κυριολεκτικά  αιχμαλωτίζουν το μάτι.

Το χαρτί αποκτά μαγικές ιδιότητες, καθώς μετατρέπεται από παραδοσιακό καμβά σε υλικό κατασκευής του ίδιου του έργου Τέχνης, μεταμορφώνοντάς το σε αέρινο χάρτινο ονειρικό σύμβολο.

Κοστούμια που παραπέμπουν στο διάσημο «φιλί» του Γκούσταβ Κλιμτ ή στο θώρακα του Φιλίππου, δύο εντυπωσιακά κιμονό ή το κοστούμι του Αρχάγγελου, επιβάλλονται στο χώρο προκαλώντας το αίσθημα της συμμετοχής σε μια παράξενη μυσταγωγία, όπου το χθες επικοινωνεί με το σήμερα μέσα από υπόγειες διαδρομές.

Ο εικαστικός, βεροιώτης, που ζει και εργάζεται στη Ρόδο ως καθηγητής Γερμανικής Φιλολογίας, είπε στη faretra:

Για το πέρασμα από την τέχνη του λόγου στον  εικαστικό δρόμο

«Με καταγωγή από τη Βέροια φεύγω στη Φρανκφούρτη για σπουδές στη Γερμανική Φιλολογία, δέσμιος πάντα, από μικρό παιδί, της αγάπης μου για τη ζωγραφική.

Στη Σχολή επιλέγω ως δευτερεύον μάθημα τα Παιδαγωγικά Τέχνης, που με βοηθούν να βρει διέξοδο η αγάπη μου για τη ζωγραφική, αλλά και να σπουδάσω με σοβαρότητα το αντικείμενο.

Ανακαλύπτω  την arte povera, η οποία δίνει τη δυνατότητα στον καλλιτέχνη με φτωχά υλικά, που δεν κοστίζουν – πράγμα που απασχολεί όλους μας- να δημιουργήσει ένα έργο Τέχνης.

Στα υλικά μου πρωταρχικό ρόλο έπαιξε το χαρτί. Γιατί το χαρτί; Γιατί το χαρτί δίνει απίστευτες δυνατότητες. Εξυπηρετώντας κάποτε την  ανάγκη μου της άμεσης κατασκευής μακετών -ενώ ήταν Σαββατοκύριακο και δεν μπορούσα να βρω μακετόχαρτο-  χρησιμοποίησα χάρτινους φακέλους κι έτσι ξεκίνησα να μπαίνω στη σχέση μου με το χαρτί, βλέποντας το αποτέλεσμα. Μπήκα σ’ έναν καινούργιο δρόμο, καθώς ακολούθησαν μακέτες για κοστούμια και πολλά άλλα.

Για τα υλικά

Χρησιμοποιώ χαρτόνι, χρυσόχαρτο περιτυλίγματος γλυκών, μπορεί να είναι μεταλλικά κουτιά ατομικής μερίδας γάλακτος, κορδέλες υφασμάτινες, χαρτοπετσέτες και οτιδήποτε άλλο μπορεί να ταιριάξει στο κοστούμι που έχω σκεφτεί.

Κάποια έργα μπορεί να αποτελούνται από χιλιάδες μικρά κομμάτια χαρτιού, όπως το λευκό κιμονό που βλέπετε εδώ και που αποτελείται από 23.000 κομμάτια!

Για τη χρηστική σημασία των κοστουμιών

Τα χάρτινα κοστούμια που φιλοξενούνται στην έκθεση είναι ευάλωτα, όπως είναι φυσικό, στη φθορά. Πρέπει να φορεθούν από το μοντέλο και μετά να δεθούν πάνω του. Πρέπει να υπάρξει τεράστια προσοχή στη διαχείριση του κοστουμιού.

Τα συγκεκριμένα κοστούμια χρησιμοποιήθηκαν για μια σειρά φωτογραφίσεων παιδιών και εφήβων της ομάδας GIAKADI.

Για την αφορμή της κατασκευής τους

Πάντα για να κατασκευαστεί ένα κοστούμι η αφορμή θα δοθεί από το πρόσωπο. Αυτό θα με παραπέμψει στην εποχή, στο στήσιμο.

Για τη σχέση του με το δημιούργημα

Θα πω το κοινότυπο «τα βλέπω σαν παιδιά μου», αλλά είναι ακριβώς η ίδια σχέση. Σε κουράζει μέχρι να το μεγαλώσεις, να το φέρεις εκεί που πρέπει, αλλά μετά το απολαμβάνεις.

Για τη σχέση του με το χρώμα

Αγαπώ ιδιαίτερα το λευκό και το κόκκινο και αμέσως μετά το χρυσό με το μαύρο. Και καμιά φορά συμβαίνουν και εκπλήξεις, όπως όταν βλέπεις μια χαρτοπετσέτα σε κυπαρισσί πράσινο, που σε οδηγεί σ’ ένα προραφαηλιτικό φόρεμα, όπως αυτό που βλέπετε εκεί.

Για το πάντρεμα του χθες με το σήμερα

Είναι μια Τέχνη που με βοηθά να παντρέψω το χθες με το σήμερα. Πώς; Βλέπεις έναν μαθητή σου που έχει ένα καθαρά αρχαιοελληνικό προφίλ και σε εμπνέει να φτιάξεις ένα αρχαιοελληνικό κοστούμι. Παίρνω ως αφορμή έναν μακεδονικό θώρακα, το θώρακα του Φιλίππου για παράδειγμα, αλλά, μιας και ο μαθητής μου είναι και ποδοσφαιριστής, χρησιμοποιώ και τα εξάγωνα της ποδοσφαιρικής μπάλας. Νάτο το πάντρεμα με το παρόν!

Για τη φιλοξενία στη Γκαλερί

Η Γκαλερί Παπατζίκου μού έδωσε την ευκαιρία να εκθέσω και εδώ, στον τόπο μου, μιας και λείπω πολλά χρόνια από εδώ, αφού ζω και εργάζομαι στη Ρόδο. Η έκθεση αυτή μου δίνει την ευκαιρία, πέρα από το να δείξω τη δουλειά μου, όπως έχω κάνει και αλλού, να συναντήσω αγαπημένους ανθρώπους, που ήρθαν να με τιμήσουν απόψε με την παρουσία τους. Τους ευχαριστώ, όπως ευχαριστώ ιδιαίτερα τη θεία μου Μαρία Παπαγιαννούλη, που με τροφοδοτεί αυτή και οι φίλες της με τα υλικά της Τέχνης μου. Οι μεγαλύτερες ευχαριστίες μου στη Γκαλερί και στη Βίκυ Παπατζίκου.»

Η Γκαλερί Παπατζίκου με τη συγκεκριμένη έκθεση ξεκινά έναν καινούργιο κύκλο εκθέσεων, με πολλές εκπλήξεις.

Η έκθεση του εικαστικού Γιάννη Παπαγιαννούλη «…από χαρτί» θα είναι ανοιχτή μέχρι και τις 17 Νοεμβρίου.

Φωτογραφίες: faretra.info