“Πενταπλασιάστηκαν τα λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις” γράφει ο Δάνης Παπαβασιλείου

Με ιλιγγιώδη ρυθμό συντελείται η καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων- Συνθήκες “δουλοπαροικίας” για τους εργαζόμενους.

Πενταπλασιάστηκαν οι πτωχεύσεις των μικρομεσαίων, κυρίως,  επιχειρήσεων, κατά τη διάρκεια των μνημονίων, όπως αναφέρει πρόσφατη ανάλυση της εταιρείας Atradius. Σύμφωνα με την ανάλυση, η Ελλάδα βρίσκεται σταθερά στην πρώτη θέση (ως προς το ποσοστό των πτωχεύσεων) μεταξύ των εικοσιδύο χωρών που παρακολουθεί η εταιρεία όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο.

Τα στοιχεία αυτά επιβεβαιώνουν τον ιλιγγιώδη ρυθμό με τον οποίο συντελείται η καταστροφή των μικρομεσαίων επιχειρήσεων τα τελευταία  χρόνια. Βεβαίως, η συντελούμενη καταστροφή δεν είναι αποτέλεσμα μόνον της κρίσης, αλλά και της συνακόλουθης επιτάχυνσης του ρυθμού συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου.

Έτσι, ενώ οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν κατά χιλιάδες, οι μεγάλες επιχειρήσεις (πολυεθνικές, αλυσίδες, κ.λπ) μεγαλώνουν τα μερίδια τους στην αγορά και τα κέρδη τους.

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία (Μάρτιος 2017) του Γενικού Εμπορικού Μητρώου (ΓΕΜΗ) , περισσότερες από 90 επιχειρήσεις την ημέρα διακόπτουν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα.  Συγκεκριμένα στο χρονικό διάστημα από τις αρχές του 2017 έως τις  4 Απριλίου, αναγκάστηκαν να κατεβάσουν ρολά 8.597 επιχειρήσεις όλων των νομικών μορφών.

Την τραγική κατάσταση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων επιβεβαιώνει και έρευνα του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΒΕΕ (Μάρτιος 2017), σύμφωνα με την οποία 18.700 επιχειρήσεις θα έβαζαν λουκέτο το πρώτο εξάμηνο του έτους.  Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΙΜΕ ΓΣΕΒΕΕ, αυτά τα λουκέτα θα έχουν ως συνέπεια την καταστροφή 33.000 θέσεις εργασίας.

Για να γίνει κατανοητό ποιος πληρώνει τη νύφη γι΄αυτήν την βίαιη καπιταλιστική αναδιάρθρωση, σημειώνεται ότι ενώ ο κίνδυνος για λουκέτο μιας μικρής επιχείρησης υπολογίζεται σε 51,5%, για τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις (από 5 άτομα και πάνω) υπολογίζεται σε 17,7%. Δηλαδή ο κίνδυνος για μια μικρή επιχείρηση είναι τριπλάσιος σε σχέση με την κάπως μεγαλύτερη.

Ενώ, όμως, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις ζουν αυτή τη ζοφερή κατάσταση, από την άλλη, οι μεγάλες επιχειρήσεις (περισσότεροι από 250 εργαζόμενοι) έχουν αυξήσει όλα τα σχετικά ποσοστά τους, κάτι που επίσης υποδηλώνει και την τάση συγκέντρωσης του κλάδου την περίοδο της κρίσης. Οι επιχειρήσεις αυτού του μεγέθους ενώ αποτελούν λιγότερο από το 0,5% του αριθμού των επιχειρήσεων, απασχολούν το 27% της συνολικής μισθωτής απασχόλησης.
Σε μια δειγματοληπτική έρευνα της εταιρείας Grant Thornton,  95 επιχειρήσεις του λιανικού εμπορίου καλύπτουν το 75% της συνολικής δραστηριότητας αυτού, ενώ διαπιστώνεται ότι δύο πολύ μεγάλες επιχειρήσεις αντιπροσωπεύουν το 49% των πωλήσεων και απασχολούν το 20% των εργαζομένων του κλάδου του λιανικού εμπορίου.

Πίσω από αυτές τις εξελίξεις «κρύβεται» η εργασιακή ζούγκλα στους συγκεκριμένους κλάδους, με τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, τις «ελαστικές» μορφές απασχόλησης, τα εξαντλητικά ωράρια, τη βάναυση εργοδοτική αυθαιρεσία.

Από τη μια η προσπάθεια επιβίωσης των μικρομεσαίων επιχειρηματιών στον άνισο ανταγωνισμό με τις πολυεθνικές, απ΄ την άλλη η ληστρική πολιτική των τραπεζών, σε συνδυασμό με τα κυβερνητικά μέτρα (δυσβάσταχτη φορολογία, «απελευθέρωση» της αγοράς, απελευθέρωση των ωραρίων λειτουργίας, κατάργηση της κυριακάτικης αργία κ.λπ), συνθλίβουν τους εργαζόμενους που ζουν σε συνθήκες δουλοπαροικίας.