Τετάρτη βράδυ στο Θέατρο Άλσους της Βέροιας και ο Μορφωτικός Σύλλογος «Ο Προμηθέας» ξαναγυρίζει το κοινό του στην Ελλάδα του χθες με τη χορωδία και την ορχήστρα του.
Τραγούδια μιας δύσκολης περιόδου, από τα μέσα του ’30 μέχρι το ’60, που αντανακλούν και τις ξένες επιδράσεις στο ελαφρό τραγούδι αλλά αφομοιωμένες, ώστε να γίνουν απόλυτα δικές του, ταξίδεψαν το κοινό στον ρομαντισμό, την τρυφερότητα, την αλληλεγγύη μιας εποχής σκληρής, που αντιστέκονταν μ’ αυτά τα όπλα.
Ο Αλέξανδρος Ιωσηφίδης με τη χορωδία και την Ορχήστρα του «Προμηθέα» ξαναζωντάνεψαν την εποχή με τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητα που τους διακρίνει.
Όμως εκείνο που πραγματικά έκλεψε την παράσταση ήταν το φινάλε της, όπου ένα απογειωτικό πραγματικά σουίνγκ θαρρείς και ξέφυγε από την εποχή του Μεσοπολέμου και εγκαταστάθηκε στη σκηνή του Άλσους, μαγεύοντας τους θεατές.
Το σουίνγκ ήταν ο χορός που ξεσήκωνε τη νεολαία της Αμερικής εκφράζοντας με την ρυθμό του την αντίδρασή της στο τότε κατεστημένο και, όταν αργότερα πέρασε στην Ευρώπη, απαγορεύτηκε από τους Ναζί ως ανατρεπτικός.
Ο Γιάννης Γαλιάτσος και η Μαρία Σίμου, μέλη της Χορωδίας του «Προμηθέα», στροβιλίστηκαν κυριολεκτικά στους ήχους του σουίνγκ, στους ήχους –ποιος το περίμενε;- του «Καπετάνιε, χαμογέλα»!
Φιγούρες ρυθμικές, ανάερες, καπελάκι στο κεφάλι του καβαλιέρου και φούστα να φουσκώνει στον αέρα, της ντάμας του, θύμισαν άλλες εποχές, μεταφέροντας το κοινό στο κλίμα της εποχής.
Δεινοί χορευτές ο Γιάννης Γαλιάτσος και η Μαρία Σίμου ευτυχώς αποθανατίστηκαν στο σουίνγκ τους από τον επίσης δεινό –στον τομέα της φωτογραφίας αυτήν τη φορά- Γιάννη Γιαννέκα, της Φωτογραφικής Ομάδας Βέροιας «Αντίθεσις».
Παρόλο που η Φαρέτρα εκείνο το βράδυ αποτύπωσε με τις δικές της φωτογραφικές δυνατότητες το σουίνγκ, η σύγκρισή με τις καλλιτεχνικές φωτογραφίες που είχαμε αργότερα στα χέρια μας μάς έκανε να επανέλθουμε, για να δείξουμε και την δεξιοτεχνία των χορευτών αλλά και τη δύναμη της φωτογραφίας!
Για την εκδήλωση του “Προμηθέα” μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ
far
