Δήμητρα Σμυρνή
Τη μουσική Ελλάδα του χθες, αυτήν στην οποία κυριαρχούσε το λεγόμενο «ελαφρό τραγούδι», επηρεασμένο από ξένες επιδράσεις που ενσωματώθηκαν στον ελληνικό μουσικό κορμό, έδειξε μέσα από τη συναυλία που έδωσε στο Θέατρο Άλσους, ο Μορφωτικός Σύλλογος «Ο Προμηθέας» με τη χορωδία του.
Αυτήν τη φορά στόχος της χορωδίας και του Αλέξανδρου Ιωσηφίδη, του πιανίστα και συνθέτη που τη διευθύνει από το 2015 και έχει διανύσει μαζί της έναν γόνιμο δρόμο, ήταν όχι απλά να ακουστούν τα τραγούδια, αλλά να ξαναζωντανέψει και η εποχή, που καταγράφει το πρόσωπο του τότε Έλληνα. Και το κατάφεραν!
Μ’ ένα εύρος τραγουδιών γραμμένων από το 1934 και φτάνοντας μέχρι το 1960, καταγράφτηκαν εικόνες του τότε, γεμάτες τρυφερότητα, ρομαντισμό, λαϊκή σοφία, και προπαντός γεμάτες απλότητα. Ένας κόσμος, όπου κυριαρχούσε το φιλότιμο, η αλληλεγγύη και η αθωότητα. Ένας κόσμος τελείως διαφορετικός απ΄ αυτόν που ζούμε σήμερα.
Τα τραμ, τα αμαξάκια, οι λατέρνες, ήταν μόνο τα σύμβολα της εποχής, και πίσω τους ο Έλληνας -άσχετα αν ήταν κι αυτός επηρεασμένος από τα μουσικά ακούσματα απ΄ έξω ή αν χόρευε τσάρλεστον ή σουίνγκ κάποιες φορές, όπως γίνεται πάντα με τις ξένες επιδράσεις στη μουσική και το χορό- παρέμενε Έλληνας στις βασικές δομές του χαρακτήρα του.Τώρα έχει στην πλειοψηφία του αλλοτριωθεί.
Με γνωστά τραγούδια που πολυτραγουδήθηκαν, όπως το «Το τραμ το τελευταίο», «Μένω σε κάποια γειτονιά», «Ο μήνας έχει εννιά», ή άλλα που μεταφέρουν το άρωμα του ρομαντικού έρωτα, όπως το «Δυο πράσινα μάτια» ή «Της μιας δραχμής τα γιασεμιά», συνθέτες όπως ο Γιάκοβλεφ, ο Χιώτης, ο Μουζάκης, ο Σουγιούλ, ο Σπάρτακος, ή ο μοναδικός Αττίκ, πέρασαν μέσα από τις φωνές της χορωδίας και έγιναν εικόνες, που υποστηρίχτηκαν από ανάλογα κείμενα που ετοίμασαν ο Δημήτρης Δημάκος και ο Αλέξανδρος Ιωσηφίδης και διάβασε εμβόλιμα η Σοφία Γκότση.
Δουλεμένη η χορωδία, προσέγγισε εύστοχα τα τραγούδια με την αξιόλογη ορχήστρα της που την αποτελούσαν οι:
Αλέξανδρος Ιωσηφίδης – Πιάνο
Λάζαρος Μπίντσης – Σαξόφωνο / Φλάουτο
Αλεξάνδρα Τσιάρα – Βιολί
Μαργαρίτα Γουμπέρη – Κοντραμπάσο
Γιάννης Γεωργουδάκης – Κιθάρα
Δημήτρης Δημάκος – Τύμπανα
μεταφέροντας τα ηχοχρώματα της εποχής στο σήμερα.
Στιγμή-έκπληξη, που προκάλεσε το μεγαλύτερο χειροκρότημα, ένα εκπληκτικό σουίνγκ που το χόρεψε ο Γιάννης Γαλιάτσος με τη ντάμα του Μαρία Σίμου στους ήχους του ρυθμικού «Καπετάνιε, χαμογέλα».
‘Όσο για το «Τι τριάντα, τι σαράντα, τι πενήντα!», που αποτέλεσε το φινάλε της βραδιάς, κέρδισε με το ρυθμό του και με τους αισιόδοξους στίχους του ένα ακόμη μεγαλύτερο χειροκρότημα, που απευθυνόταν σε όλους τους συντελεστές της εκδήλωσης!
Και, όπως είπε ο Αλέξανδρος Ιωσηφίδης στο τέλος της βραδιάς, σκοπός είναι να θυμηθούμε χαρακτηριστικά εκείνης της εποχής, που παρόλο που αντιμετώπιζε άπειρες δυσκολίες δεν είχε χάσει την ανθρωπιά της και τους δεσμούς ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας της, μιας εποχής που στην Ελλάδα ακόμα τραγουδούσαν… Γιατί το τραγούδι είναι έκφραση και σε τελευταία ανάλυση είναι ιαματικό!
Παρόλο που ο ήχος και οι φωτισμοί της εκδήλωσης αδίκησαν το τελικό αποτέλεσμα, η πολλή δουλειά που κρυβόταν πίσω από την παρουσία της χορωδίας, και προπαντός η συνεχής προσπάθεια του «Προμηθέα» να είναι παρών στα δρώμενα της πόλης όχι ως ταμπέλα αλλά ως ζωντανή και πολλαπλή παρουσία αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά.
Τραγούδησαν οι:
Απαζίδου Όλγα/Βάτσιου Δέσποινα/Βοργιαζίδης Παύλος/Γαλιάτσος Γιάννης/Γαλανομάτη Λίτσα/Γεωργίου Γεώργιος/Γούτα Σοφία/Δημοπούλου Πόπη/Ευστρατιάδου Αννα/Ευστρατιάδου Δώρα/Ιωσηφίδου Τζην/Καζαντζίδης Δημήτρης/Καπάρα Παρασκευή/Καραγιάννης Αριστείδης/Κατεργιαννάκης Μανώλης/Κόγια Αναστασία/Κόγιας Νίκος/Κόγιας Σάββας/Μάντζου Ζωή/Μαυρομάτης Κυριάκος/Μήτογλου Μαριάνθη/Μοτσιοπούλου Μαρία/Μπαλτατζίδου Ελένη/Μπουκόνη Ελένη/Μυρίδου Σεβαστή/Ορδουλίδου Ελένη/Ουρσουζίδου Χαρίκλεια/Περηφανοπούλου Μαρία/Πραπαβέση Σοφία/Πραπαβέσης Κωνσταντίνος/Ροσενλή Μαρία/Σαββίδης Αθανάσιος/Σίμου Μαρία.
Η βραδιά αφιερώθηκε από τον “Προμηθέα” στην πρόωρα χαμένη Ελένη Καρολίδου, με ζωντανή όμως πάντα την αίσθηση της παρουσίας της στα δρώμενα του Συλλόγου.
