Φιλοζωικός Όμιλος Ημαθίας: “Όσο ο Νόμος δεν τηρείται τα αδέσποτα σκυλιά διαρκώς θα πληθαίνουν”

Ας ξεκαθαρίσουμε ορισμένα βασικά θέματα για το ζήτημα διαχείρισης αδέσποτων σκύλων, για να κατανοήσουμε όλοι τις αιτίες του προβλήματος, που αντί να μειώνεται διαρκώς μεγαλώνει:

Τι προβλέπει ο Νόμος για τα αδέσποτα; Ο Νόμος (σε Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση) ορθά προβλέπει τρία στάδια για τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας και το σταμάτημα της αναπαραγωγής των αδέσποτων:

• περισυλλογή των αδέσποτων με μέριμνα των αρμοδίων υπαλλήλων του Κυνοκομείου με βεβαίωση περισυλλογής του τόπου απ’ όπου περισυνελέγησαν οι σκύλοι,
• διαχείρισή τους εντός 15 ημερών, δηλαδή εμβολιασμοί, ηλεκτρονική σήμανση (με τσιπ) και στείρωση των θηλυκών και
• επανένταξη στην περιοχή απ’ όπου περισυνελέγησαν ή σε περίπτωση κωλύματος απ’ το Νόμο (νοσοκομεία – σχολεία), σε περιοχή όπως έχει αποφασιστεί από την Επιτροπή διαχείρισης που να συνάδει με τις προβλέψεις του Νόμου.

Πόσα σκυλιά μπορούν να παραμείνουν στο Κυνοκομείο του Δήμου Βέροιας στο Ταγαροχώρι; Σύμφωνα με την 5615/14-3-2016 άδεια που χορηγήθηκε στο Δήμο Βέροιας -μετά από 15 χρόνια παράνομης λειτουργίας βέβαια-, μπορούν να φιλοξενηθούν μέχρι 17 σκυλιά σε ατομικούς κλωβούς. Αυτό σημαίνει ότι ανά 10-15 ημέρες θα περισυλλέγονται 10-15 σκύλοι, θα εμβολιάζονται θα τσιπάρονται, θα στειρώνονται τα θηλυκά για να μην γεννήσουν νέα αδέσποτα και θα επιστρέφουν στον τόπο από όπου τα πήραν οι Κυνοκόμοι. Με αυτόν τον τρόπο λογικά μέσα σε ένα-δύο χρόνια τα ήδη υπάρχοντα σκυλιά μέσα στην πόλη θα είναι όλα εμβολιασμένα και ασφαλή για τους δημότες, δεν θα αναπαράγονται αφού θα είναι στειρωμένα και δεν θα επιτρέπουν νέα σκυλιά από την ύπαιθρο γύρω από την πόλη να προστεθούν στα ήδη υπάρχοντα, αφού οι υφιστάμενες αγέλες “περιφρουρούν και σημαίνουν” τις περιοχές που κινούνται και φωλιάζουν.

Τι κάνει ο Δήμος Βέροιας έως τώρα; Παρά τα δεκαπέντε και πλέον χρόνια λειτουργίας του Κυνοκομείου, δυστυχώς ο Δήμος δεν εφαρμόζει το Νόμο, χωρίς βέβαια να αποτελεί εξαίρεση ανάμεσα στους λοιπούς Δήμους. Για πολλά χρόνια δεν υπήρχε καν κτηνίατρος, άρα το Κυνοκομείο λειτουργούσε απλά ως “στρατόπεδο συγκέντρωσης” όπου τα περισσότερα ζώα θανατώνονταν από τις μεταδοτικές ασθένειες ή “εξαφανίζονταν”, καθώς η περίφραξη ήταν τρύπια σε πολλά σημεία και ίσχυε το “μπάτε σκύλοι αλέστε…”. Αντί για 17 σκυλιά, συνήθως ο αριθμός τους κυμαίνεται σε …107 και ενίοτε ακόμα μεγαλύτερος! Αντί οι επανεντάξεις να γίνονται στις περιοχές όπου φώλιαζαν για να είναι ελεγχόμενα τα ζώα, εγκαταλείπονταν σε βουνά και σε λαγκάδια, όπου όσα επιβίωναν επανέρχονταν φοβισμένα, αγριεμένα, ακόμα και επιθετικά. Εντωμεταξύ όσα αδέσποτα γεννιόντουσαν “εκτός των τειχών της πόλης”, έβρισκαν ευκαιρία να πιάσουν τις “κενές θέσεις” που δημιουργούνταν, με αποτέλεσμα έναν “φαύλο κύκλο”.   Ήδη με την 36/2016 απόφαση της Δημοτικής Επιτροπής –παρά την αντίθεση της προέδρου του Φιλοζωικού Ομίλου Ημαθίας κας  Καλπάκη Αιμιλίας– αποφασίστηκε ουσιαστικά η επέκταση των βοηθητικών χώρων του Κυνοκομείου για παραμονή κι άλλων σκύλων σε γειτονικό οικόπεδο 2.610 τ.μ., κόντρα στο Νόμο αλλά και στη λογική!

Ποιος είναι ο απολογισμός μέχρι τώρα; Παρά τις δεκάδες χιλιάδες ευρώ, ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες που δαπανώνται κάθε χρόνο από τον προϋπολογισμό του Δήμου για αμοιβές κυνοκόμων, κτηνίατρου, τροφές για τόσο μεγάλο αριθμό ζώων στο Κυνοκομείο, συντήρηση κτιρίου κλπ, κλπ, ουδείς μπορεί να υποστηρίξει ότι η κατάσταση έχει βελτιωθεί από αυτήν που υπήρχε πριν 15 χρόνια! Ο μακροχρόνιος εγκλεισμός εκατό και πλέον σκύλων στο Κυνοκομείο και οι εγκαταλείψεις στην ύπαιθρο, εκτός από παράνομες όχι μόνο δεν έλυσαν το πρόβλημα, αλλά το μεγέθυναν και μάλιστα με κόστος που τελικά πληρώσαμε και πληρώνουμε όλοι οι δημότες.

Φταίνε οι φιλόζωοι και τα Σωματεία για τη σημερινή κατάσταση; Σωματεία  και φιλόζωοι πολίτες χρόνια τώρα εμβολιάζουν, στειρώνουν, υιοθετούν και ταΐζουν αδέσποτα, ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΧΟΡΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ, περιορίζοντας όσο μπορούν το πρόβλημα. Ζητούν πιστή εφαρμογή του Νόμου, ακόμη και διενέργεια ελέγχων για την τήρηση του και επιβολή προστίμων για να συνετιστούν όσοι ανεύθυνοι αντί να στειρώσουν το δεσποζόμενο σκύλο τους, συνηθίζουν να παρατούν τα κουτάβια στο “έλεος Θεού και ανθρώπων” τροφοδοτώντας το πρόβλημα των αδεσπότων.

Τι πρέπει να γίνει; Πιστή εφαρμογή του Νόμου. Ο ίδιος Νόμος ισχύει και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που έχουμε εμείς εδώ. Με τη διαφορά ότι ο Νόμος εκεί τηρείται, με μέριμνα και ευθύνη του Δήμου και καλόπιστη συνεργασία με τα Φιλοζωικά Σωματεία και τους πολίτες. Επίσης ο Δήμος θα πρέπει να ανταποκριθεί στο αίτημα του Φιλοζωικού Ομίλου Ημαθίας για ετήσιο δημόσιο απολογισμό λειτουργίας του Κυνοκομείου, ώστε να μάθουν οι δημότες πόσα σκυλιά περισυλλέχθηκαν, εμβολιάστηκαν, στειρώθηκαν, υιοθετήθηκαν, πέθαναν, επανεντάχθηκαν (και σε ποιες περιοχές), πόσα παραμένουν εντός του Κυνοκομείου και πόσο κόστισε όλο αυτό για το Δήμο και τους δημότες. Λύσεις σαφώς υπάρχουν κι ακολουθούνται αλλού με επιτυχία. Πολιτική βούληση υπάρχει;

Για το Φιλοζωικό Όμιλο Ημαθίας

Η πρόεδρος, Αιμιλία Καλπάκη