“Όταν η πραγματικότητα ξεπερνά τον Χάξλεϊ και τον Όργουελ” γράφει ο Αλέξανδρος Παύλου
Οι δύο τους εκτιμούσαν πως: Στην περίπτωση του Χάξλεϊ θα δημιουργούνται άνθρωποι-ομάδες τυποποιημένες μέσω εργαστηρίων και με την υποβοήθηση ουσιών μελλοντικά θα υπήρχε πλήρης έλεγχος και του Όργουελ μέσω βασανιστηρίων, απειλών και γενικευμένου φόβου κατά ζωής.
Η τυποποίηση και η κατεύθυνση στον πραγματικό κόσμο όμως δίνεται πολύ πιο απλά και με μηδαμινή άσκηση βίας. Με πλύση εγκεφάλου μέσω των media, της μόδας, της οικογένειας, της εργασίας, της περιθωριοποίησης (αν δεν ανήκεις σ’ αυτό που επιτάσσουν οι κοινωνικοί κανόνες που έχουν οριστεί) και πάει λέγοντας. Το ζήτημα όμως είναι αλλού, απ’ τη μια ναι μεν οι κυβερνώντες με χαρά θα ήθελαν έναν εκπαιδευμένο λαό με μια νοητική κατεύθυνση για να χειραγωγούν μάζες (πράγμα που πιθανότατα γίνεται ήδη) κι όχι έναν έναν ξεχωριστά, απ’ την άλλη όμως κι ο ίδιος ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να ανήκει κάπου. Σε μια ομάδα συγκεκριμένη που τον κάνει να νιώθει ασφάλεια κι ενός τύπου αγάπης που δεν την πήρε όταν έπρεπε(;). Καταντήσαμε ολιγαρκείς και αποστασιοποιημένοι από κάθε τι εκτός κύκλου ζωής μας. Ότι δεν συμβαίνει σπίτι μας – στην ομάδα μας, δεν μας αφορά.
Η ανθρωπιά χάνεται με τον καιρό και η κακία πολλαπλασιάζεται γιατί δεν υπάρχει νοητική ανεκτικότητα στον διαφορετικό κοινωνικό προσανατολισμό. Η κάθε ομάδα θεωρεί πάντα την εγκεφαλική της λειτουργία ανώτερη απ’ της απέναντι, η απέναντι το ίδιο και πάει λέγοντας. Η κάθε κουλτούρα απομονώνετε και λειτουργεί ανεξάρτητα, πολλές φορές με ολέθριες συνέπειες για την συνολική τύχη της ανθρωπότητας.
Ο καθένας παίρνει απ’ τις προβολές που δέχεται ότι του αρέσει περισσότερο στο μάτι και διαλέγει στρατόπεδο. Επιτηδευμένα πλέον δεν δίνεται καμία δυνατότητα στον απλό άνθρωπο για κριτική και σύνθετη σκέψη, πράγμα που στην Ελλάδα συμβαίνει απ’ το σχολείο κιόλας. Σου λέει ο ¨Ύψιστος¨ πως οι επιλογές σου είναι Α,Β,Γ, διάλεξε και βγάλε τα μάτια σου. Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι που θα δουν θετικά κι αρνητικά και στα τρία και θα πάρουν απ’ όλα. Όσο για αυτούς που δεν επέλεξαν τίποτα τους έχει καταπιεί η βίαιη πραγματικότητα. Τους εξαφάνισε.
Η δομή του πλανήτη έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει επικίνδυνα. Οι κατευθύνσεις γεννούν από ανθρώπους ζόμπι μέχρι οντότητες που διψούν για αίμα και θάνατο. Το μυαλό όσο πάει και φθίνει και τα σώματα που θα σκότωναν στον βωμό της εξυγίανσης, γίνονται ολοένα και περισσότερα.
Σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική. George Orwell
Εμπειρία δεν είναι αυτό που σου συμβαίνει. Είναι αυτό που κάνεις σε σχέση με αυτό που σου συμβαίνει. Aldοus Huxley
Αλέξανδρος ΠαύλουΣυγγραφέας
