Βεροιώτες καλλιτέχνες τραγούδησαν για το σπίτι του Λυκείου Ελληνίδων Βέροιας τιμώντας Παράδοση και Τέχνη

Δήμητρα Σμυρνή

Όσοι απομείναμε πιστοί στην παράδοση
αγωνιζόμαστε, άλλος εδώ, άλλος εκεί,
καταπάνω στην ψευτιά

Έγραφε πριν πολλά χρόνια ο Φώτης Κόντογλου, τότε που ακόμα η παράδοση δεν είχε παραδοθεί στις συμπληγάδες της αλλοτρίωσης.

Το Λύκειο Ελληνίδων Βέροιας έκανε τα λόγια του Κόντογλου πράξη εδώ και πολλά χρόνια. Αγωνίζεται να κρατήσει την παράδοση με κάθε τρόπο. Με μια διαρκή παρουσία στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, με τους χορούς του, που αποπνέουν δουλειά και συνέπεια, με τις φορεσιές του, που αναβιώνουν εντυπωσιακά το παρελθόν,  τώρα είναι πολύ κοντά στο να κάνει πραγματικότητα ένα παλιό του όνειρο, να στεγάσει το πάθος του για την παράδοση στο δικό του σπίτι.

Γι αυτόν το σκοπό, για να μπορέσει το Αρχοντικό της Βούλας Χατζίκου, που παραχώρησε ο Δήμος στο Λύκειο, να γίνει  στέγη της παράδοσης, πραγματοποιήθηκε η χθεσινή βραδιά στο Χώρο Τεχνών, που τη στήριξαν με φαντασία, πάθος για την παράδοση και θαυμασμό για το Λύκειο και τον αγώνα του, σημαντικοί βεροιώτες καλλιτέχνες.

Τραγούδησαν ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Παύλος Κοντογιαννίδης, η Έλενα Χασιώτου-Μουδίρη, η Εύα Μισοκεφάλου και η Χορωδία «Μονόγραμμα» υπό τη διεύθυνση του Πέτρου Ρίστα. Πλάι τους, οι χορευτές του Λυκείου.

Πανστρατιά χαρακτήρισε τον αγώνα που ξεκίνησε από χθες το Λύκειο, για να στεγάσει την παράδοση στο δικό του σπίτι, η Πρόεδρός του Έλλη Μάλαμα, ευχαριστώντας και πάλι την πρώην Δήμαρχο Χαρούλα Ουσουλτζόγλου για την παραχώρηση του Αρχοντικού το 2013, αλλά και το Μητροπολίτη Παντελεήμονα  και τον τωρινό Δήμαρχο Κώστα Βοργιαζίδη για το ενδιαφέρον τους, ώστε να βοηθήσουν με κάθε τρόπο στην πραγματοποίηση της στέγασης στον ιδανικό αυτό χώρο, που θα αποτελέσει φάρο πολιτισμού για την πόλη.

Η Πρόεδρος του Οργανικού Φωνητικού Συνόλου «Μονόγραμμα», Αλεξάνδρα Ανανιάδου, πρόσθεσε με τη σειρά της: «Σας καλωσορίζουμε στα αποψινά παραδοσιακά μουσικά μονοπάτια (…) Σήμερα υπάρχει ο αυθορμητισμός και το μεράκι από μας κι από σας η υποστήριξη.»

Και ήταν ολοφάνερο πως υπήρχε όχι μόνο αυθορμητισμός και μεράκι αλλά και μια υψηλή αισθητική στις επιλογές και στην απόδοση ενός πολύ πλούσιου ρεπερτορίου, που ξεκινούσε από τα Εφτάνησα, για να φτάσει μέχρι τη Μικρά Ασία  και τον Πόντο, και από τη Μακεδονία μέχρι την Κρήτη.

Με εξαιρετική ενορχήστρωση από τον Πέτρο Ρίστα, με μουσικούς χαρισματικούς τους: Αντώνη Σαρακατσιάνο στο πιάνο, Γιάννη Μπαλιάκα στο κλαρίνο, Γιάννη Κουσουλάκη στο βιολί, Παναγιώτη Παπαδόπουλο στο ακορντεόν, Εύα Μισοκεφάλου στο ούτι,  Ρίτα Ζωβοίλη στο κανονάκι, Ανδρέα Λεοντάκη στην ακουστική κιθάρα, Δάνη Κουμαρτζή στο κοντραμπάσο, Κωνσταντίνο Ρίζο στα κρουστά και Γιάννη Τσανασίδη στην ποντιακή λύρα, η Χορωδία έδωσε για μια ακόμη φορά δείγματα της επίπονης δουλειάς που προηγήθηκε και από τα μέλη της και από το Διευθυντή της.

Άλλοτε τραγουδώντας μόνη κι άλλοτε συνοδεύοντας τους τραγουδιστές, που σε λίγο πρωταγωνίστησαν στη σκηνή, απέδειξε πως είναι το ίδιο καλή κι όταν τραγουδά Χατζιδάκι και Θεοδωράκη ή Τσιτσάνη και Μοσχολιού, όπως έκανε σε προηγούμενες εμφανίσεις της, αλλά κι όταν τραγουδά παραδοσιακά τραγούδια, όπως έκανε χθες.

Η Έλενα Χασιώτου-Μουδίρη και η Εύα Μισοκεφάλου, με εξαιρετική σκηνική παρουσία και οι δύο, με φωνές δουλεμένες, που συνδύαζαν την  επιστημονική γνώση του αντικειμένου με την ιδιαιτερότητα της προσωπικής καλλιτεχνικής έκφρασης, στάθηκαν δίπλα σε φωνές όπως του πληθωρικού Παύλου Κοντογιαννίδη ή του εκρηκτικού Νίκου Ζιώγαλα, οδηγώντας σ’ ένα  πολύχρωμο ακουστικό αποτέλεσμα.

Και κάθε τόσο, πάνω στη σκηνή, οι χορευτές του Λυκείου να χορεύουν, ντύνοντας τη μουσική με την κίνηση και τις φορεσιές τους απ’ όλη την Ελλάδα. Βαλσάκια –«Μενεξέδες και ζουμπούλια»- θρακιώτικα, ποντιακά, όλα να αποπνέουν σοβαρότητα στην εκτέλεση, αποτέλεσμα της δουλειάς των δασκάλων τους, του Κωνσταντίνου Νικολαΐδη και της Ζωής Βεσυροπούλου.

Ξεκινώντας από το βεροιώτικο «Μαρμαρένια μου βρυσούλα» και κάνοντας μια μακριά διαδρομή μέχρι να φτάσουν οι καλλιτέχνες και το κοινό, που συμμετείχε με ενθουσιώδεις εκδηλώσεις, στην αγαπημένη «Βασιλική» του Νίκου Ζιώγαλα, η βραδιά  είχε μέσα από τη μουσική, το τραγούδι και το χορό, που την έδεσαν αρμονικά σ’ ένα αρραγές σύνολο, τη λάμψη εκείνη που της ταίριαζε και ως προς τους στόχους που έθεσε και ως προς την πραγμάτωσή τους.

Σημαντική σ’ αυτό το δέσιμο η ραδιοφωνική κυριολεκτικά φωνή της παρουσιάστριας του δρώμενου, της Μαρίας Λαδά, που διέθετε επιπλέον έντονη ικανότητα επικοινωνίας με το κοινό.

Κλείνοντας η βραδιά, με όλους τους συντελεστές πάνω στη σκηνή, το Λύκειο απένειμε αναμνηστικά, μέσα σε κλίμα γενικού ενθουσιασμού. Εμείς, το κοινό της μουσικοχορευτικής παράστασης, κρατήσαμε την τελευταία φράση της Αλεξάνδρας Ανανιάδου για μας, που πραγματικά την είδαμε να ισχύει πέρα για πέρα. Είπε: «Σε σας απονέμουμε τη θέρμη της ψυχής μας…»

Ευχόμαστε το Λύκειο ν΄ αποκτήσει το συντομότερο το σπίτι του, στεγάζοντας το παρελθόν, και στηρίζοντας μέσα απ’ αυτό το παρόν και το μέλλον.

Φωτογραφίες: faretra.info