Βαγγέλης Κακατσάκης
«Τώρα είμαι λεύτερος για πάντα/ και πετάω σαν πούπουλο στον άνεμο/ μέσα στους γαλαξίες των ιδεών./ Πόσες ψυχές ανάλαφρες πετάνε γύρω μου/ και χαίρονται μαζί μου και χαμογελούν.» Προφητικός και ποιητής, σφαιρικός, πολυμήχανος, αναγεννησιακός καλλιτέχνης- αρχιτέκτονας, ζωγράφος, γλύπτης,designer, συγγραφέας και παιδαγωγός- Ωραίος Έλληνας της Διασποράς Ευθύμης Βαρλάμης, στο τελευταίο ποίημά του, που το έγραψε λίγες μέρες πριν φύγει, με το έβγα της περασμένης χρονιάς, ύστερα από πολύμηνη ασθένεια, στα 75 του χρόνια, για την Επουράνια Ελλάδα. Τις προάλλες, 9 του Γενάρη, η αποχαιρετιστήρια τελετή στον ορθόδοξο εφημεριακό ναό του Σρεμς της Κάτω Αυστρίας παρουσία του μητροπολίτη Βιένης Αρσενίου και αύριο, 14 του Γενάρη, ο ενταφιασμός της σορού του, στην αγαπημένη του Βέροια, στην πόλη που είδε για πρώτη φορά το ελληνικό φως κι έζησε τα παιδικά του χρόνια. Κερί στη μνήμη του τούτη η Στάση.
Ευλογία, ευλογία μεγάλη για μένα η γνωριμία τόσο με τον Ευθύμη Βαρλάμη και το έργο του (έχω αναφερθεί κατ’ επανάληψη σ’ αυτό στην εφημερίδα μας) όσο και με τους «αποστόλους» του, στο Πειραματικό Εργαστήρι της Βεργίνας, τον Αστέρη Νένο, τον Παύλο Τροχόπουλο και τα άλλα «παιδιά» . Μια γνωριμία που άρχισε το καλοκαίρι του 1998, εδώ στα Χανιά, όπου παρουσιάστηκε στα Νεώρια η πολυσήμαντη έκθεσή του «Αλέξανδρος 2000», η μεγαλύτερη συλλογή έργων τέχνης στον κόσμο για την πολυθρύλητη προσωπικότητα του Μεγάλου Στρατηλάτη και κορυφώθηκε τρία χρόνια αργότερα στην Ελούντα, στο Elounda Porto, όπου μαζί με τον πρωτοπόρο συνθέτη και μαέστρο Θεόδωρο Αντωνίου παρουσίασαν σε επιλεγμένο κοινό σε μια μοναδική στο είδος της εκδήλωση (συμμετείχαμε σ’ αυτήν με την Ευδοκία διαβάζοντας κείμενά του) τα καινούργια του έργα για τον Μακεδόνα Κοσμοκράτορα. Να γράφω για τον διάσημο Έλληνα σφαιρικό καλλιτέχνη και να μην τελειώνω…
Ένα από τα κεφάλαια του πολυσἐλιδου βιβλίου με τίτλο «Ο Ευθύμης Βαρλάμης και το έργο του», που θα μπορούσα να γράψω θα ήταν κι αυτό για τη συμμετοχή μου στο Παγκόσμιο Συνέδριο Λογοτεχνίας που έγινε στη Βεργίνα από το ομώνυμο Πειραματικό Εργαστήρι τον Σεπτέμβρη του 2008. «Και στην Κρήτη ο Μέγας Αλέξανδρος ζει», ήταν ο τίτλος της εισήγησής μου. Πόσες αναμνήσεις και πόσες γνωριμίες!
«Αλέξανδρος 2000», «Τα βουνά της πατρίδας μου», Ο Χριστός σήμερα», ¨Η τέχνη της ομορφιάς», «Ἁγιο Όρος», «Ποιητική Αρχιτεκτονική», «Η πόλη των παιδιών», «Το άγνωστο σύμπαν», οι τίτλοι κάποιων από τις εκθέσεις του Ευθύμη Βαρλάμη, που εκτός των άλλων έχει διατελέσει καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πανεπιστημίου Εφαρμοσμένης Τέχνης της Βιέννης, έχει διδάξει ως επισκέπτης καθηγητής σε πολλά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια και δημιούργησε στην πόλη Σρεμς της Αυστρίας, σε μια έκταση 14.000 τ. μ., το περίφημο Μουσείο Βάλντφιρτελ», στο οποίο φιλοξενείται το καλλιτεχνικό έργο της 50χρονης δουλειάς του και η συλλογή με το όνομά του.
«Με τον Μάκη Βαρλάμη η Κάτω Αυστρία χάνει ένα μεγάλο καλλιτἐχνη διεθνούς κύρους, ο οποἰος υπήρξε μια πολύπλευρα ταλαντούχος προσωπικότητα, που δώρισε πολλά και εμπλούτισε πολύμορφα τη χώρα μας», υπογράμμισε αποχαιρετώντας τον ο κυβερνήτης της Κάτω Αυστρίας Έλβιν Περλ. Και η Ελλάδα χάνει έναν από τους μετρημένους στα δάχτυλα πρεσβευτές του διαχρονικού πολιτισμού της, η πρώτη σκέψη που κάνω. Ποιος είπε, όμως, ότι ο Ευθύμης Βαρλάμης δεν θα εξακολουθήσει να ζει με το έργο του και ότι δεν θα συνεχίσει να ξεναγεί «με μεγάλη χαρά», όπως γράφει στο τελευταίο του βιβλίο «Ξαναγίνε Έλληνας», «τον Γκαίτε και τον Μότσαρτ , στην Ελλάδα των θαυμάτων και των αινιγμάτων.
