Mερική απασχόληση. Ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια των ασφαλιστικών ταμείων
Μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια των ασφαλιστικών ταμείων αποτελεί η μερική απασχόληση, καθώς μειωμένη εργασία συνεπάγεται χαμηλότερες εισφορές και κατ’ επέκταση συντάξεις. Υπολογίζεται ότι η ετήσια απώλεια των Ταμείων από το ωράριο-λάστιχο αγγίζει τα 694 εκατ. ευρώ, ποσό το οποίο θα μπορούσε να κλείσει «μαύρες τρύπες» του συστήματος.
Την ίδια στιγμή οι μερικώς απασχολούμενοι βλέπουν τον στόχο της σύνταξης να απομακρύνεται, καθώς λιγότερες ώρες δουλειάς οδηγούν σε λιγότερα ένσημα. Οσοι αναγκάζονται να υποκύψουν στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης θα χρειαστούν έως και τα διπλάσια χρόνια από τους υπόλοιπους εργαζομένους για να μπορέσουν να ανοίξουν την πόρτα εξόδου στη σύνταξη.
Στα χρόνια των μνημονίων καταγράφεται έξαρση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, οδηγώντας σταδιακά στο… περιθώριο την οκτάωρη απασχόληση. Είναι ενδεικτικό ότι με βάση τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» του υπουργείου Εργασίας σχεδόν οι 6 στις 10 νέες προσλήψεις αφορούν θέσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας.
Σήμα κινδύνου
Με βάση τις εκτιμήσεις, περίπου 500.000 άτομα απασχολούνται με μειωμένο ωράριο, με τον μέσο μισθό να διαμορφώνεται στα 350 ευρώ τον μήνα (από 586 ευρώ στην πλήρη απασχόληση). Από τα 236 ευρώ της μηνιαίας εισφοράς το 42% είναι εισφορές, δηλαδή η απώλεια είναι 99 ευρώ τον μήνα (1.388 ευρώ τον χρόνο). Αυτό πρακτικά συνεπάγεται ότι το Ταμείο των μισθωτών χάνει 694 εκατ. ευρώ ετησίως, ποσό που θα μπορούσε ως έναν βαθμό να καλύψει το έλλειμμα του 1 δισ. ευρώ που έχει ο ασφαλιστικός φορέας.
Μιλώντας στο «Εθνος – Συντάξεις» ο πρώην υπουργός Εργασίας Γιώργος Κουτρουμάνης σημειώνει ότι «η μερική απασχόληση πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ένας προθάλαμος για μετάβαση στην πλήρη απασχόληση και σε καμία περίπτωση ως μόνιμο καθεστώς.
Αντιθέτως σήμερα αυτό που παρατηρούμε είναι να συμβαίνει το εντελώς αντίθετο: θέσεις πλήρους απασχόλησης να μετατρέπονται σε μερικής. Ωστόσο μερική απασχόληση αλλά και εκ περιτροπής εργασία -που πολλές φορές είναι εικονική και υποκρύπτει πλήρη απασχόληση- στερούν από τα Ταμεία εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο».
Οσοι αναγκάζονται να στραφούν στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης όχι μόνο πρέπει να συμβιβαστούν με χαμηλότερο μισθό, αλλά βλέπουν και τα ασφαλιστικά δικαιώματά τους να απειλούνται. Και μπορεί όσοι απασχολούνται πάνω από 4 ώρες την ημέρα να συμπληρώνουν τα απαιτούμενα ένσημα, ωστόσο δεν συμβαίνει το ίδιο με όσους εργάζονται λιγότερες ώρες.
Κατά μέσον όρο συμπληρώνουν 12-22 ημερομίσθια τον μήνα, με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να πιάσουν ακόμα και τα 4.500 ένσημα που αποτελούν το μίνιμουμ για έξοδο στη σύνταξη. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι μερικώς απασχολούμενοι απαιτείται να εργαστούν έως και τον διπλάσιο χρόνο για να κατοχυρώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα σε σχέση με συναδέλφους τους που απασχολούνται με το παραδοσιακό οκτάωρο.
Σε ακόμα χειρότερη μοίρα είναι όσοι έχουν αναγκαστεί να εργάζονται εκ περιτροπής για μία ή δύο ημέρες την εβδομάδα. Οι «αιχμάλωτοι της μίας ημέρας» -στη συνδικαλιστική ορολογία- μπορεί να συμπληρώνουν 50-60 ημέρες εργασίας τον χρόνο και μετά βίας καταφέρνουν να καλυφθούν για υγειονομική περίθαλψη, ενώ δεν μπορούν να υπαχθούν και στις ρυθμίσεις για τους μακροχρόνια ανέργους. Και όταν φτάσει η ώρα της σύνταξης θα βρεθούν προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Το τελικό ποσό που θα πάρουν από τα Ταμεία κύριας και επικουρικής ασφάλισης δεν θα ξεπερνά στο σύνολό του τα 450 ευρώ τον μήνα.
