2ο Συνέδριο ΣΥΡΙΖΑ: Ανθρώπινα δικαιώματα για πρόσφυγες και μετανάστες – Για την πολιτική αλληλεγγύης και πρόνοιας

Γίνε μέλος……

26 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΤΟΜΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ

Εισαγωγικό σημείωμα

Στο πλαίσιο του ανοιχτού διαλόγου με την κοινωνία που έχει ανοίξει ο Σύριζα, ενόψει του 2 Συνεδρίου, δημοσιοποιούμε σημεία του κειμένου των θέσεων με τις προγραμματικές τομές που προτείνει και διεκδικεί  ώστε να γίνουν κοινό κτήμα και να προκαλέσουν συζήτηση γύρω από αυτές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα στους πολίτες να συμμετάσχουν ενεργά στον προσυνεδριακό διάλογο καταθέτοντας τις απόψεις και τις προτάσεις τους. Επιδιώκουμε έναν ανοιχτό διάλογο με τα μέλη και τους φίλους του κόμματος.

Επιδιώκουμε μια ζωντανή και ανοιχτή διαδικασία που θα μαζικοποιήσει το κόμμα μας και θα το καταστήσει ακόμα πιο ικανό να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της νέας εποχής.

9. Ανθρώπινα δικαιώματα για πρόσφυγες και μετανάστες

Το προσφυγικό-μεταναστευτικό είναι ένα ζήτημα παγκόσμιο, με πολλαπλές διαστάσεις, δύσκολο και πολύπλοκο, το οποίο τα τελευταία 25 χρόνια αντιμετωπίστηκε από τους ισχυρούς της Γης σχεδόν αποκλειστικά με τη συνταγή της καταστολής, των περιορισμών, των διωγμών, ακόμα και των εγκλημάτων σε βάρος των απελπισμένων. Η συνταγή αυτή απέτυχε παταγωδώς. Οι φράχτες, η καταστολή, η FRONTEX, ακόμα και η απειλή του θανάτου, δεν αποτελούν εμπόδιο για όσους αναζητούν την ελπίδα. Το προσφυγικό ρεύμα και οι μεικτές μεταναστευτικές ροές δεν αποτελούν εθνικό αλλά ευρωπαϊκό και διεθνές ζήτημα.

Οι πρωτοφανείς προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές, θέτουν το μεταναστευτικό ζήτημα ως ζήτημα αιχμής τόσο για την ελληνική όσο και για την ευρωπαϊκή πολιτική. Ως εκ τούτου, η Ελλάδα έρχεται αντιμέτωπη με το φαινόμενο τόσο ως χώρα transit, αλλά και ως χώρα υποδοχής. Ταυτόχρονα, η επικράτηση ακραίων και ξενόφοβων αντιλήψεων στην Ευρώπη οδηγεί σε κλυδωνισμό, αν όχι και ευθεία παραβίαση του διεθνούς δικαίου και της Συνθήκης της Γενεύης, αποδομώντας κεκτημένα δεκαετιών.

Η Ευρώπη οφείλει να επιδιώξει λύσεις βιώσιμες για τις πρωτοφανείς προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές και να απομονώσει τις ακραίες ξενοφοβικές ακροδεξιές απόψεις που επιδιώκουν να ταυτίσουν, ξανά, την ασφάλεια με την καταστολή και τον φόβο. Η στρατιωτικοποίηση του προσφυγικού μέσω του ΝΑΤΟ είναι το αποκορύφωμα αυτής της προσέγγισης.

Η ασφαλής διέλευση των ανθρώπων που χρήζουν διεθνούς προστασίας, η άμεση επανεγκατάστασή τους, αναλογικά, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, η συνεργασία και η αλληλεγγύη, χωρίς φράχτες, ο σεβασμός της συνθήκης της Γενεύης και η κοινή επιδίωξη, ως στρατηγικού στόχου, του τερματισμού των πολέμων, της φτώχειας και των αυξανόμενων κοινωνικών ανισοτήτων, είναι ο μόνος δρόμος που μπορεί να επιλέξει η Ελλάδα και η Ευρώπη, ενάντια στον σκοταδισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει ένα συνολικό πλαίσιο ρεαλιστικής προσφυγικής και μεταναστευτικής πολιτικής στηριγμένου στην υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των αξιών της αλληλεγγύης και της ισότητας όλων των ανθρώπων. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει συμμαχίες με κινήματα, κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις, προκειμένου να υπάρξει ένας σταθερός, πανευρωπαϊκός μοχλός πίεσης υπέρ της διαφύλαξης της διεθνούς νομιμότητας στην παροχή ασύλου. Χρειάζεται επίσης σχέδιο για την υποδοχή και την ένταξη των προσφύγων και διαρκής συνεργασία και συντονισμός με τις τοπικές κοινωνίες, τους εθελοντές και τις οργανώσεις που δείχνουν έμπρακτη αλληλεγγύη.

Ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων που ήρθαν τον τελευταίο χρόνο θα μείνει στην Ελλάδα. Χρειάζεται, λοιπόν, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, να αναπτυχθεί πολιτική ένταξης αυτών των ανθρώπων στην ελληνική κοινωνία, δηλαδή, στο εκπαιδευτικό σύστημα, στην εργασία, στην πολιτική ζωή. Προς αυτή την κατεύθυνση χρειάζεται ευρωπαϊκή συνεργασία από τη μεριά της κυβέρνησης, αλλά και δραστηριοποίηση των πολιτών και των κινημάτων αλληλεγγύης.

10. Για την πολιτική αλληλεγγύης και πρόνοιας

Το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας στην Ελλάδα οικοδομήθηκε εξαρχής χωρίς σχέδιο, με πελατειακές σχέσεις και διαφθορά. Ιδιαίτερα την περίοδο της κρίσης οι ανάγκες εκτινάχθηκαν ποσοτικά και επεκτάθηκαν σε όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες. Το ήδη ελλειμματικό κράτος πρόνοιας και οι υπηρεσίες συρρικνώθηκαν σημαντικά.

Η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους δεν οφείλεται μόνο στην περιοριστική πολιτική των Μνημονίων. Είναι απότοκο του νεοφιλελεύθερου πλαισίου σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο, στην κατεύθυνση του περιορισμού της πρόνοιας στη διαχείριση της ακραίας φτώχειας στο πλαίσιο ενός «διχτύου κοινωνικής προστασίας» που δεν παρεμβαίνει για την πρόληψη και την αντιμετώπιση των αιτιών της φτώχειας. Σε αυτές τις συνθήκες η δημόσια πολιτική κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης είναι στρατηγικής σημασίας για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και τη δυνατότητα εφαρμογής αριστερής πολιτικής. Η ανάπτυξη ενός συστήματος κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης απαιτείται να έχει δύο σκέλη: Τον άμεσο και (ιδανικά) βραχυπρόθεσμο στόχο για απόκριση στις επείγουσες ανάγκες ώστε να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση και τον πιο μακροπρόθεσμο στόχο της αποκατάστασης, αναμόρφωσης και κατοχύρωσης του κράτους πρόνοιας.

Στην πρώτη περίπτωση ζητούμενα είναι η βέλτιστη αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων, με διαφάνεια, ισοτιμία, δικαιοσύνη, με επινόηση νέων διαδικασιών για την υπέρβαση γραφειοκρατικών εμποδίων, αδρανειών της κρατικής μηχανής (και κινητοποίησης των ενεργών δυνάμεων σε αυτή), εμπλοκή και συμμετοχή όλων των ενεργών κοινωνικών δυνάμεων.

Στη δεύτερη περίπτωση ζητούμενα είναι η σταδιακή επαναθεμελίωση του τομέα της κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα, με βήματα όπως η υλοποίηση ενός ενιαίου δημόσιου συστήματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης που με ισοτιμία, διαφάνεια και κοινωνική δικαιοσύνη θα επιχειρεί να προστατεύσει τους οικονομικά πιο αδύναμους, τους κοινωνικά αποκλεισμένους και γενικά τις ευάλωτες και ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

Διεκδικούμε τον ανασχεδιασμό και την ενίσχυση των δημόσιων δαπανών για την πρόνοια με βάση τις σημερινές ανάγκες. Παράλληλα με εξορθολογισμό, εξυγίανση και ισχυροποίηση δημόσιων δομών, αξιοποίηση νέων τεχνολογιών και εργαλείων για την απλοποίηση και απογραφειοκρα-τικοποίηση των διαδικασιών πρόσβασης σε υπηρεσίες και παροχές.

Απαραίτητη η κοινωνική συμμετοχή και ο κοινωνικός έλεγχος: Οριοθέτηση διακριτών ρόλων και διαμόρφωση νέων σχέσεων κεντρικού κράτους, φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, κοινωνικών φορέων, πολιτών (χρηστών των υπηρεσιών) στην παροχή της πρόνοιας/κοινωνικής προστασίας σε όλα τα επίπεδα. Έμφαση στην παροχή πρόνοιας στην κοινότητα, την αποϊδρυματοποίηση/ αποασυλοποίηση, την ανάδειξη της εθελοντικής αιμοδοσίας και τη δωρεά οργάνων σώματος, την αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων και την προσαρμογή του μοντέλου στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της κοινωνίας.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ Ν. ΗΜΑΘΙΑΣ