Το να μιλάμε σήμερα με όρους μνημονίου-αντιμνημονίου η με όρους νίκης η ήττας είναι ξεπερασμένο από την ζωή, γιατί το να απλουστεύουμε με αυτόν τον τρόπο τις υπαρκτές αντιθέσεις σε ένα πολύπλοκο ευρωπαικό και παγκόσμιο περιβάλλον συνήθως μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα και πρακτικές που μπορεί να καταλήξουν σε καταστροφικά αποτελέσματα.
Η εσφαλμένη και ακραία ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ για έξοδο από τα μνημόνια αναμφίβολα «πατούσε» επάνω σε μια γενικά σωστή εκτίμηση των αιτιών της κρίσης, στην κριτική των μνημονίων, και σωστά τοποθετούσε στο κέντρο της πολιτικής του την απομείωση του χρέους, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου υιοθετούσε πλήρως και με δουλικό τρόπο την λογική της τρόικας .
Ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύοντας τον αντιπολιτευτικό του λόγο βασισμένο πάνω σ αυτή τη λογική, διατύπωνε μια σωστή αλλά μη ρεαλιστική πρόταση, στα πλαίσια των επιβαλλομένων μνημονίων, που δεν είχε βέβαια σκοπό την παραπλάνηση του Ελληνικού λαού αλλά σηματοδοτούσε την πρόταση εξόδου από την κρίση. Υπέκυψε όμως κάτω από την πίεση των πιο σκληρών, δεξιών νεοφιλελεύθερων κέντρων της Ευρώπης, ψηφίζοντας το 3 μνημόνιο. Ταυτόχρονα όμως ανέλαβε την σπουδαία πολιτική πρωτοβουλία να απευθυνθεί εκ νέου στον ελληνικό λαό προκηρύσσοντας τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκτίμησε σωστά
– τον ρόλο του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων στην Ευρώπη, το εθνικό συμφέρον του κάθε κράτους και την ανάγκη δημιουργίας συμμαχιών.
-δεν αντιλήφθηκε έγκαιρα τον ρόλο των βρυξελλών και των οικονομικών μηχανισμών τους, καθώς επίσης και την στρατηγική των οικονομικών ¨ελιτ’ αλλά και των ντόπιων συνοδοιπόρων σε σχέση με την αντιμετώπιση μιας Αριστερής κυβέρνησης που τυχόν επιτυχία της θα δημιουργούσε ένα κακό προηγούμενο σε ολόκληρη την Ευρώπη.
-Έγιναν λάθη τακτικής στην διαπραγμάτευση[μπορεί το δίκαιο να ήταν με το μέρος μας και οι θεωρητικές αναλύσεις σωστές ,αδιάφορο για την τρόικα] που κόστισε όμως πολιτικό χρόνο και σπάταλη δυνάμεων, παρά την ψήφιση του 3 μνημονίου με ευνοικότερους όρους.[μικρά πρωτογενή πλεονάσματα κλπ.]
Με αυτήν την λογική θεωρώ σωστή την «αναδίπλωση» της κυβέρνησης, η οποία με γνώμονα το συμφέρον της χώρας και με το «πιστόλι στον κρόταφο»,παρέμεινε ζωντανή, για να μπορέσει μέσα από μια επίμονη και δύσκολη προσπάθεια να αναγεννήσει την χώρα και να δημιουργήσει προυποθέσεις για την ιδεολογική ηγεμονία της στην πορεία μετασχηματισμού του κράτους και της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έπραξε σωστά ,γιατί το να θέλουμε να κάνουμε πράξη τις πολιτικές μας επιλογές, χωρίς να λαμβάνουμε υπ΄ όψιν το πώς έχει διαμορφωθεί η πραγματικότητα, συνήθως οδηγεί σε καταστροφικά αποτελέσματα. Και η Αριστερά το γνωρίζει καλα!
ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Ένα από τα πιο σημαντικά και δυσκολότερα ζητήματα που έχει να επιλύσει μια κυβέρνηση και ιδιαίτερα μια κυβέρνηση με Αριστερό πρόσημο είναι το φορολογικό και αυτό γιατί, το φορολογικό σύστημα θα πρέπει να είναι δίκαιο ,ενιαίο, σταθερό και με λογική αναπτυξιακή.
Το φορολογικό σύστημα δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται απλά σαν ένα τεχνοκρατικό ζήτημα, με σκοπό την συγκέντρωση όλο και περισσότερων φόρων, αλλά κατ’ εξοχήν πολιτικά. Από πού θα πάρω και που θα δώσω ,ώστε να κατανεμηθεί δικαιότερα ο πλούτος της χώρας. Είναι από τα κομβικά ζητήματα που θα διακρίνει μια Αριστερή – προοδευτική προσέγγιση από την νεοφιλελεύθερη συντηρητική.
Μια Αριστερή κυβέρνηση θα πρέπει να υπερασπίζεται και να εγγυάται
-Το αφορολόγητο του εισοδήματος που βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας. Κανένα προσωπικό εισόδημα δεν θα πρέπει να φορολογείται αν το οικογενειακό εισόδημα στο οποίο συμμετέχει βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας ‘οικογενειακό αφορολόγητο εισόδημα’[το προσωπικό εισόδημα θα πρέπει να θεωρείται ενιαίο, ανεξάρτητα της πηγής προέλευσης του.]
-την δίκαιη και ισότιμη φορολόγηση των Ελλήνων πολιτών [ ενιαία αντιμετώπιση στο αφορολόγητο των εισοδημάτων.]
– Το φορολογικό σύστημα θα πρέπει να είναι στην κατεύθυνση τόνωσης της επιχειρηματικότητας, των επενδύσεων και την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής[απαγορευτικοί οι υψηλοί συντελεστές φορολόγησης]
Για να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί θα πρέπει
-να διευρυνθεί η φορολογική βάση[δεν μπορεί να υπάρχουν ομάδες πολιτών που επί χρόνια δεν πληρώνουν φόρους]
-να λυθεί επειγόντως το θέμα της απόδοσης του ΦΠΑ[θα πρέπει να κρατείται αυτόματα σε κάθε συναλλαγή]
– να ψηφιστεί άμεσα η καθιέρωση των ηλεκτρονικών συναλλαγών
-να καθιερωθεί χαμηλός συντελεστής φορολόγησης της ελεύθερης επιχειρηματικότητας 15%-20%.
Απαιτείται μια ‘ιερή’ συμφωνία κράτους και πολιτών για την έκδοση αποδείξεων σε κάθε οικονομική δραστηριότητα.
-σκληρή αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής[μαύρη λίστα αυτών που φοροδιαφεύγουν]
TΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ
Αναλύοντας την σημερινή πραγματικότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης θα διαπιστώσουμε ότι
-οι δομές συρρικνώνονται και εγκαταλείπονται
-οι πόροι της λιγοστεύουν, περιορίζοντας περαιτέρω τις παραδοσιακές αυτοδιοικητικές δράσεις
-οι αρμοδιότητες παραδίδονται περαιτέρω στην περιφέρεια ελλείψει χρημάτων.
Για όλα αυτά δεν ευθύνεται ο Καλλικράτης που γενικά με τις όποιες αδυναμίες του θα πρέπει να θεωρηθεί στην σωστή κατεύθυνση της οργάνωσης της ΤΑ σαν συνέχεια του Καπποδίστρια.
Απλά ο Καλλικράτης ήρθε σε μια στιγμή που ξεκινούσε η κρίση αποδυναμώνοντας την δυναμικότητα του. Η τοπική αυτοδιοίκηση βρέθηκε να κολυμπά σ’ ένα νέο θεσμικό πλαίσιο και ταυτόχρονα στα βαθιά νερά της κρίσης.
Τώρα είναι η στιγμή να δούμε την κρίση σαν ευκαιρία δημιουργίας μιας παράπλευρης τοπικής εξουσίας που θα έχει διακριτές αρμοδιότητες από το κεντρικό κράτος, θα συμβάλλει στην ανάπτυξη της τοπικής κοινωνίας και οι κοινωνικές δομές της θα αποτελέσουν τους πρωτεργάτες της κοινωνικής αλληλεγγύης διαφυλάσσοντας την κοινωνική συνοχή.
Είναι η ώρα που η κυβέρνηση θα πρέπει να προχωρήσει με μεταρρυθμίσεις σε συνταγματικό επίπεδο που θα συμβάλλουν στην ολοκλήρωση του Καλλικράτη και θα περιλαμβάνουν
-την ριζική αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και πόρων
-την αλλαγή του εκλογικού συστήματος .Απλή αναλογική στην εκλογή συμβούλων και άμεση η έμμεση εκλογή Δημάρχων κ Περιφερειαρχών.
– την επανεκκίνηση της οικονομίας σε τοπικό επίπεδο μέσα από συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα.
Σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει στο συνέδριο του. Η νέα ανάγνωση της πραγματικότητας σηματοδοτεί την ανάγκη αναζήτησης καινούργιας ταυτότητας και την διαμόρφωση νέων κοινωνικών συμμαχιών.
Τα μνημόνια δεν είχαν σκοπό να αντιμετωπίσουν μόνο το χρέος αλλά και να αλλάξουν την λογική διακυβέρνησης και λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας μέσω των μεταρρυθμίσεων. Επομένως η ελληνική κοινωνία εξελίσσεται μέσα σ’ ένα πλαίσιο συνεργασίας και αντίστασης στα μνημόνια ,αναδιαμορφώνεται και συνδιαμορφώνεται με αυτά.
Στο πλαίσιο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να απαντήσει σε 2 υπαρξιακά ερωτήματα.
1.Θέλει να παραμείνει ένα πολιτικό ρεύμα με αξιώσεις διακυβέρνησης η να μετατραπεί σ’ ένα ρεύμα ιδεών και κριτικής, ένα κίνημα διαμαρτυρίας με προσδοκίες στο απροσδιόριστο μέλλον?
2.Σε ποιους απευθύνεται? Είναι το κόμμα της φτωχολογιάς η απευθύνεται σ’ ένα εθνικό ακροατήριο, προσπαθώντας να συνδυάσει τα συμφέροντα των πολλών με τις μεγάλες εκείνες παρεμβάσεις που θα ορίσουν την αυριανή κοινωνία?
Η απάντηση στα δύο ερωτήματα επιτάσσει να βρούμε την γέφυρα στο ρεαλισμό και στα οράματα μας.
ΤΣΑΠΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
