«Και τι θα βγει;». «Τι ωφελεί;». «Μια από τα ίδια θάναι πάλι». «Όλα είναι στημένα, τίποτα δεν γίνεται, τίποτα δεν αλλάζει». «Όλοι ίδιοι είναι».
Ο Σίσυφος τιμωρημένος από τους θεούς στα Τάρταρα σπρώχνει ένα βράχο συνεχώς προς την κορυφή. Όταν φτάνει κοντά κουράζεται, ξεφεύγει ο βράχος και κατρακυλάει στα τάρταρα και πάλι ο Σίσυφος ξεκινάει από την αρχή.
Ο Σίσυφος είναι η ανθρώπινη κοινωνία. Είναι τα χιλιάδες χρόνια της ανθρωπότητας στην εξελικτική και την απελευθερωτική της πορεία.
Ο Σίσυφος είναι η διαρκής πάλη και οι κοινωνικοί αγώνες. Ο μύθος του Σίσυφου είναι γεμάτος αισιοδοξία. Αποκλείει κάθε προσέγγιση αυτού που ονομάζουμε ματαιότητα, παραίτηση, παράδοση, υποταγή. Δηλώνει την διαρκή εξέλιξη μέσα στο χρόνο, τη συσσώρευση της γνώσης και της εμπειρίας, τη σύνθεση τους δημιουργικά και αποτελεσματικότερα, κάθε φορά που επαναλαμβάνεται η προσπάθεια, γιατί κάθε φορά η ελπίδα είναι ζωντανή, δυνατή, ακατάβλητη, αδιαπραγμάτευτη και δυνητικά νικηφόρα.
Όλα εξαρτώνται από την κατάλληλη στιγμή και τις αντικειμενικές συνθήκες που δεν είναι το αποτέλεσμα καμία θρησκευτικής ή μεταφυσικής συνθήκης, κανενός σωτήρα, καμίας ελπίδας δανεικής, καμίας ανέξοδης αυταπάτης, αλλά αποτέλεσμα της δικής μας εξελικτικής διαδρομής, της συνειδητοποίησης, της επιμονής και της βεβαιότητας ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα.
Κάθε γενιά είναι υποχρεωμένη να ζει και να ξαναζεί τη δική της πραγματικότητα, να αφουγκράζεται, να μαθαίνει, να συνειδητοποιεί, να αγωνίζεται στην ανηφόρα. Κάθε αποτυχία αυξάνει τα ποσοστά επιτυχίας την επόμενη φορά. Κάθε φορά μας φέρνει πιο κοντά στην κορυφή.
Ο Σίσυφος είναι βαθιά ανατρεπτικός. Τιμωρήθηκε γιατί εναντιώθηκε στον Άδη. Έτσι όπως τιμωρείται σήμερα κάθε προσπάθεια να νικηθεί ο Άδης του υφιστάμενου κοινωνικού συστήματος και των εμπορευματοποιημένων ανθρώπινων σχέσεων. Η τιμωρία είναι διαρκής, αλλά η αντίσταση δεν θα σταματήσει ποτέ.
Ας σωπάσουν οι κήρυκες της ματαιότητας και του Άδη.
«Χρειάζονται πολλά τον κόσμο για να αλλάξεις: | Οργή και επιμονή. Γνώση και αγανάκτηση. | Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά. | Ψυχρή υπομονή, κι ατέλειωτη καρτερία. | Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου. | Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα να αλλάξουμε» [ Μπ. Μπρεχτ ]
