“Νάουσα, η Ντίσνευλαντ των μεγάλων” γράφει η Τζωρτζίνα Αθανασίου
Αυτή την χρονική περίοδο, γίνεται προσπάθεια από ειδικούς να σκιαγραφηθεί το προφίλ του Δήμου Νάουσας και στη συνέχεια να επιλεγούν τα δυνατά του σημεία, εκείνα που θα αποτελέσουν πόλο έλξης για όσους δεν έχουν ακόμα επισκεφτεί την περιοχή μας, ή να αποτελέσουν αναμνήσεις για όσους χρειάζονται αφορμές για να ξαναέρθουν.
Εγώ έχω διαμορφωμένη άποψη, και ασφαλώς είναι προσωπική, και μάλλον δημιουργεί νέους δημότες και όχι ευχαριστημένους τουρίστες. Νομίζω ότι ο Δήμος μας είναι σαν…τη Ντίσνευλαντ των μεγάλων. Σου αρέσει το κρασί; Υπέροχα! Τα κλήματα στις πλαγιές του Βερμίου παράγουν το ξινόμαυρο και οι ανήσυχοι οινοπαραγωγοί δεν αρκούνται σε αυτό, λευκό από μαύρο, ροζέ από ξινόμαυρο, γίνονται πειρασμοί να τους πιεις στο ποτήρι…. Να σου αρέσει το κρασί χωρίς μεζέ; Δύσκολο! Και ευτυχώς γιατί έχουμε και απ’ αυτό, απ’ άκρη σε άκρη, μικρές ταβέρνες ως μεγάλα εστιατόρια προσφέρουν πλήθος γεύσεων από τοπικά προϊόντα των οποίων ο συνδυασμός διεγείρει τον ουρανίσκο. Οίνος ευφραίνει καρδίαν όπως και η μουσική, τοπικά έθιμα και παραδόσεις μπορούν να μαγνητίσουν τα ενδιαφέρον τονίζοντας την ταυτότητα και την ιστορία της περιοχής μέσω των λαογραφικών Συλλόγων.
Δεν είσαι του χορού και είσαι του αθλητισμού; Ικανοποιημένος θα μείνεις, και μάλιστα θα δοκιμάσεις τις αντοχές σου κάνοντας ποδήλατο, τρέχοντας, κολυμπώντας, παίζοντας ποδόσφαιρο, μπάσκετ και τένις σε υψόμετρο; Στο Καρπενήσι, πάνε ομάδες για προετοιμασία, με το καλό να κοπιάσουν και εδώ. Θέλεις να κάνεις σκι; Ο Δήμος διαθέτει χιoνοδρομικό κέντρο. Βαριέσαι και θέλεις να περπατήσεις;;; Έχει μονοπάτια. Βαριέσαι περισσότερο και δεν θέλεις να κάνεις τίποτα;;; Διαθέτει πηγές και για να ζεσταθείς αλλά και για να δροσιστείς. Είσαι φυσιοδίφης; Κόπιασε! Η χλωρίδα του βουνού δε θα σε αφήσει να φύγεις με άδεια χέρια. Κι αφού ανέβηκες μέχρι εκεί, κρίμα είναι να χάσεις τα ιστορικά ξωκλήσια, τις Μονές και τα Μοναστήρια. Και αφού σε κερδίσει η κατάνυξη, μπορεί να σε συγκλονίσει και η παρουσία σου στον χώρο που διδάχτηκε ο Μέγας Αλέξανδρος από τον Αριστοτέλη, και φάε και ένα μούρο από την αιωνόβια μουριά, μπορεί να είναι και από τότε, μπορεί και να μην είναι, ποιος να ξέρει…
Όλα όσα μας αρέσουν και ζούμε καθημερινά, όλα όσα μας κάνουν να αγαπάμε και να πονάμε αυτόν τον τόπο είναι εκείνα που θα προσελκύσουν και άλλους, και εκείνοι άλλους. Πριν αγαπήσεις, δεν αισθάνεσαι τίποτα, είτε πρόκειται για μέρος είτε για άνθρωπο, είναι κάτι όμως που αναβλύζει αυθόρμητα. Πιστεύω ότι είναι δύσκολο να μην έχεις κάτι να κάνεις στη Νάουσα, εκτός και αν δε θέλεις. Αν δεν θέλεις βέβαια, ούτε στη Νέα Υόρκη θα βρεις κάτι να κάνεις, οπότε μείνε εδώ που είναι και οι φίλοι σου.
Σε προηγούμενο άρθρο μου, «Με ζουρνά και νταούλι», είχα αναφερθεί στην φιλοξενία των κατοίκων και για το πώς θέλουν να μοιράζονται τις αναμνήσεις τους και να βοηθήσουν να δημιουργήσεις και συ δικές σου. Η αγάπη για τον τόπο μεταδίδεται γρήγορα. Την αγάπη για τον τόπο και τις παραδόσεις τις μοιράζεσαι παίρνοντας τους άλλους απ’ το χέρι και δείχνοντάς τους τις ομορφιές που εμείς βλέπουμε. Έτσι, βήμα-βήμα έμαθα και ποντιακούς χορούς και νιζάμικο, και βήμα -βήμα τα ξαναθυμάμαι σε κάθε Αποκριά και σε κάθε χαρά.
Για την προώθηση κάθε περιοχής, για την προώθηση κάθε είδους έχουν αναπτυχθεί τεχνικές. Καμία όμως δε συναγωνίζεται την από στόμα σε στόμα θετική διαφήμιση που βασίζεται σε εξιστόρηση ιδίας εμπειρίας. Και καμία δεν μπορεί να υπερνικήσει την ταχύτητα διάδοσης της αρνητικής φήμης που προχωρά με γεωμετρική πρόοδο και στην οποία, το κάθε στόμα προσθέτει και λίγη σάλτσα.
Πιστεύω πως αν θέλουμε να προσελκύσουμε κόσμο στον τόπο μας, για να τον επισκεφτεί, να τον γνωρίσει, να μιλήσει για αυτόν με τα καλά λόγια που του αξίζουν και του αρμόζουν, πρέπει απλά να δείξουμε εμείς την αγάπη που του έχουμε, και να εξηγήσουμε ότι δεν είναι σπουδαίος μόνο επειδή γέννησε σπουδαίους άνδρες και γυναίκες, αλλά και γιατί τους κράτησε και αναθρέφει κι άλλους.
Ας αφήσουμε τις τεχνικές σε αυτούς που τις σπούδασαν, και ας κρατήσουμε εμείς την Τέχνη να φιλοξενούμε όπως ξέρουμε.
