Με νιάτα και Άνοιξη έντυσε ο Ποιητικός Πυρήνας την Ποίηση, γιορτάζοντας την Παγκόσμια Ημέρα της
Δήμητρα Σμυρνή
Ποιητές, μαθητές, καθηγητές, γονείς και πολύς κόσμος που γέμισε τη «Σάλα» της Ελιάς στη Βέροια, απέδειξαν πως όχι μόνο ξέρουν να τιμούν την Ποίηση τη μέρα της γιορτής της, αλλά, το σημαντικότερο, πως τη βιώνουν σαν μια από τις ωραιότερες εκφάνσεις της ζωής, αφού « ο ίδιος ο κόσμος είναι μια ποίηση», όπως είπε ο Τάσος Λειβαδίτης.
Ο Ποιητικός Πυρήνας της Βέροιας, πάντα παρών στα πνευματικά και πολιτιστικά δρώμενα της πόλης, με διακριτικότητα και ποιότητα σ’ όλες τις εκδηλώσεις του, τίμησε την Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης αυτήν τη φορά μ’ ένα αφιέρωμα στην Άνοιξη, μια Άνοιξη που τη ζωντάνεψαν σ’όλη τη λάμψη της τα νιάτα.
Η «Ποιητική Ομάδα» 1ου ΓΕΛ Βέροιας, αποτελούμενη απο τους Δημήτρη Κογκέζο, Ελένη Μελιοπούλου, Αριστείδη Σιδηρόπουλο, Ευαγγελία Σοφοπούλου, Ιωάννα Τζίκα, Ηρώ Τροχίδου, Κωνσταντίνα Τσέου, Στεφανία Χριστοδουλίδου και Μαρία Θεοχαροπούλου στο τραγούδι, με υπεύθυνους καθηγητές τους φιλολόγους Ροδούλα Κοκελίδου και Αλέξανδρο Ζαφειρόπουλο,
η «Ομάδα δραματοποιημένης ποίησης» του 5ου ΓΕΛ Βέροιας, αποτελούμενη απο τους Χρήστο Καλαϊτζίδη, Αργύρη Μισιρλή, Μαρία Νταμοτσίδου, Μάρθα Ορφανίδου, Ράνια Πανταζή, Άρτεμη Παπαδημητρίου, Χρύσα Παπαδοπούλου, Τζένη Πασίδου, Βάνα Σιδηροπούλου, Ελευθερία Τσαουσίδου και Κωνσταντίνο Τύπο, με υπεύθυνες την Ολυμπία Μπέτσα, φιλόλογο και Βίκυ Κουκάρα πληροφορικό,
το Μουσικό Σχήμα αποτελούμενο απο τους Κώστα Γεωργίου, Μαρία Γεωργίου, Μάριο Δασκαλάκη, Γεωργία Παπανίδου και Χρήστο Τρέβλα,
η Μουσική Ομάδα του 5ου ΓΕΛ Βέροιας, αποτελούμενη απο τους Νικολέτα Τσαμπούρη,
Δημήτρη Τσολακίδη, Ασημίνα Σελάμι και με υπεύθυνο τον Γιάννη Γεωργουδάκη, φυσικό
έδεσαν αρμονικά σ’ ένα σύνολο, όπου μουσική και ποίηση αναζήτησαν τη διάσταση της δραματοποίησης, για να δώσουν ένα πληρέστερο αισθητικό αποτέλεσμα.
Οι ποιητές του Πυρήνα, Βασίλης Δασκαλάκης, Δημήτρης Καρασάββας, Σούλης Λιάκος, Παύλος Παρασκευαΐδης, Δημήτρης Παπαστεργίου και Ιγνάτης Χουβαρδάς « μάς πρόσφεραν την ευκαιρία να ικανοποιήσουμε τη λανθάνουσα ανάγκη για ουρανό», είπε προλογίζοντας η συντονίστρια της εκδήλωσης και Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Ημαθίας, Ευγενία Καβαλάρη, χρησιμοποιώντας το γνωστό στίχο του Μίλτου Σαχτούρη «διψάμε για ουρανό».
Ξεκινώντας το Μουσικό Σχήμα με μελοποιημένο Ρίτσο και Ελύτη από το Γιάννη Μαρκόπουλο και το Δημήτρη Λάγιο, οδήγησε και με την επιλογή των τραγουδιών και με την φωνητική και οργανική του αρτιότητα στους δρόμους της ποίησης, που τους περπάτησαν ο Δημήτρης Καρασάββας και ο Δημήτρης Παπαστεργίου με δικό του ποίημα ο πρώτος και με απανθίσματα άλλων ποιητών ο δεύτερος.
Η « Ποιητική Ομάδα» του 1ου Λυκείου δραματοποίησε το «Όνειρο θερινού μεσημεριού» του Ρίτσου, εντυπωσιάζοντας με τη δροσιά της παρουσίας της και με τη σοβαρή δουλειά, που ολοφάνερα κρυβόταν πίσω απ’ αυτήν.
Το πώς κατέληξε ο Πυρήνας να γιορτάσει την Ημέρα της Ποίησης, δένοντάς την με την Άνοιξη, μια από τις σημαντικότερες πηγές έμπνευσης για τους ποιητές, έδωσε ο Βασίλης Δασκαλάκης, επισφραγίζοντας τα λεγόμενά του με το ποίημά του «Άνοιξη».
Με το «Μαγισσάκι» του Οδυσσέα Ελύτη, μελοποιημένο τρυφερά από τη Νένα Βενετσάνου, οδηγήθηκε στην ανάγνωση δικών του ποιημάτων ο Ιγνάτης Χουβαρδάς, για να δώσει τη θέση του στο ολοφώτεινο τραγούδι «Απρίλη μου ξανθέ» του Μίκη Θεοδωράκη και στην Ομάδα Δραματοποιημένης Ποίησης του 5ο Λυκείου.
Τα παιδιά δραματοποίησαν αποσπάσματα από το «Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου» του Ελύτη, με φαντασία στη σύλληψη και την εκτέλεση του δρώμενου. Παράλληλα η Μουσική Ομάδα του ίδιου Σχολείου πλούτισε με την παρουσία της τη σκηνική δράση με εμβόλιμα τραγούδια, με κυρίαρχο τον ατμοσφαιρικό Καββαδία.
«Λίγο ακόμα θα δούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν» διάβασε ο Παύλος Παρασκευαΐδης από τον Σεφέρη, δίνοντας σε όλους μας για λίγο την ψευδαίσθηση πως την πραγματική Άνοιξη θ’ ακολουθήσει και η πολιτική και κοινωνική Άνοιξη…
«Τώρα που είναι Άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν… κάπου υπάρχει η αγάπη μου» ακούστηκε ο μελωδικός Χατζιδάκις, για να οδηγήσει τον πληθωρικό Σούλη Λιάκο να διαβάσει το δικό του ποίημα με τη γνωστή του θεατρικότητα.
Η βραδιά έκλεισε με το « Ας κρατήσουν οι χοροί» του Σαββόπουλου, δημιουργώντας ένα κλίμα ενθουσιασμού και έστω προσωρινής αισιοδοξίας σε όλους μας. Άλλωστε πάντα «των Ελλήνων οι κοινότητες κάνουν άλλους γαλαξίες…»
Ένα όμορφο αφιέρωμα στην ποίηση, στα νιάτα και στην Άνοιξη, που θα μπορούσε να κλειστεί ολόκληρο στους τελευταίους στίχους του ποιητή της «Άνοιξης»
Η Άνοιξη λοιπόν είναι ενώπιόν μας
στα όμορφα πρόσωπα των παιδιών μας
στα χαμόγελά τους
Αυτά είναι η ελπίδα μας
