Ο χρόνος και η αναζήτηση του εγώ – Δυο ποιήματα του Γιώργου Δελιόπουλου

ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

Να κυνηγάς τον Παρακείμενο τι κόπος μάταιος!
Τι θλίψη! Όταν αγκομαχώντας πλάι σου ανηφορίζει
τα σκαλιά του χρόνου ο Ενεστώτας και κάθε ώρα
το λαχάνιασμά του σού θυμίζει το συχνό του πέρασμα.

Εύχεσαι να ’χανε γίνει όλα ένας Υπερσυντέλικος.
Τι βολικό! Και στον Αόριστο τα φύλλα ενός
παλιού βιβλίου να ιστορούσαν τα μελλούμενα
Τι ωραίο και να κυνηγάς τα μη μελλούμενα,
κάποιαν απίθανη υπόθεση με την τυφλή σου πίστη,
βέβαιος πια για την οριστική του πράγματος.

Όλα πλάνες, καθώς το λίγο αεράκι απλώς
θα τα χαϊδέψει, για να σκοτεινιάσουν γύρωθε μας
τα πάντα σαν τη φλόγα του κεριού που σώθηκε.
Τι ντροπή! Τι κόπος μάταιος! Τι θλίψη!
Όταν αυθαίρετα τον Παρακείμενο θελήσεις
να τον κάνεις Ενεστώτα και να πεις πως είναι
το παρόν και το μέλλον. Τότε εικόνες πέφτουνε
του χρόνου τα σκαλιά χωρίς το αγκομαχητό
και το λαχάνιασμα να ξανανέβουνε.

Αυτές έχουν συντελεστεί υπέρ το δέον
και σβήσανε καιρό στον άξονα του χρόνου,
που περπατήσαμε οι δυο μας αγκαλιά.

ΑΛΓΕΒΡΑ

Κοιτάζοντας την Άλγεβρα, που τόσο μίσησα
– παιδί της θεωρίας βλέπεις – είδα πολλά:
μια πρόσθεση διατεταγμένων δακρύων,
μι’ αφαίρεση κάποιων παλιών εγκαυμάτων,
έναν πολλαπλασιασμό από τη γη στα σύννεφα
κι από ’κει στ’ άστρα,
μία διαίρεση κάτι φόβων παιδικών
– τραυμάτων που κουβαλώ από βρέφος.
Κι όλα τούτα συνταιριασμένα σε εξίσωση.
Πρώτου, δευτέρου, τρίτου… βαθμού, δεν ξέρω.
Το μόνο πού ’μαθα καλά είναι πως γίνεται
μια κάποια συνάρτηση.
Συνάρτηση; – Ναι, συνάρτηση.
Εγώ ο x, εκείνο το y.
Εγώ πήρα τη θέση μου στην οριζόντια γραμμή.
Τώρα κοιτώ να βάλω και το y όσο ψηλά μπορώ.
Αυτή τελικά είναι η Άλγεβρα.
Μια κάποια απεικόνιση κάτι άβουλων
και συνετών κραυγών.
Όπου κολλά το x, κάπου εκεί ακολουθεί και το y.
Ή μιλώντας αλγεβρικά: ax = y,
όπου a ο αριθμός Μητρώου μας.

Τα δύο ποιήματα ανήκουν στη συλλογή ο “ΜΙΚΡΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ”,  εκδόσεις Ιωλκός.

Ο Γιώργος Δελιόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας. Σπούδασε Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και σήμερα ζει μόνιμα με την οικογένεια του στην Κοζάνη, όπου εργάζεται ως καθηγητής φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Παράλληλα, συμμετέχει σε πανεπιστημιακές ανασκαφές ως διδάκτορας Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.

Το 2009 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή, ο «ΜΙΚΡΟΣ ΟΔΥΣΣΕΑΣ» από τις εκδόσεις Ιωλκός και το 2015 η δεύτερη ποιητική του συλλογή, ο «ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ» από τις εκδόσεις της Κοβενταρείου Βιβλιοθήκης Κοζάνης. Ποιήματά του έχουν βραβευθεί σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά και ανθολόγια. Το 2013 ανέβηκε από το Θεατροδρόμιο Κοζάνης το θεατρικό του έργο «ΕΠΕΣΤΡΕΦΕ…» με θέμα την ποίηση του Καβάφη, ενώ το 2015 η θεατρική ομάδα «Οχληροί» Κοζάνης ανέβασαν το θεατρικό του έργο «ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ».