Ορειβατική Ομάδα Βέροιας “Τοτός” από Μικρό Πάπιγκο σε Δρακόλιμνη και Αστράκα –photo

Γράφει ο Αλέξανδρος Γραμματικόπουλος

Η ορειβατική ομάδα Βέροιας  “Τοτός”  πραγματοποίησε, Κυριακή 28-02-2016, την ορειβατική εξόρμησή της στη Βόρεια Πίνδο και συγκεκριμένα στην περιοχή που βρίσκεται το ορεινό συγκρότημα της Τύμφης.

Έτσι βρεθήκαμε στα Ζαγόρια ( λέξη σλάβικης προέλευσης : Ζα = πίσω, Γκορά = βουνό) ένα πραγματικά μοναδικό τόπο με παραδοσιακούς λιθόκτιστους οικισμούς που βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία με τη φύση.  Χωριά που «φωλιάζουν» στα πυκνά ζωογόνα δάση πλάι σε φαράγγια και βαθιές χαράδρες με  κατακόρυφα  τοιχώματα, με το εντυπωσιακό φυσικό σχηματισμό των πετρωμάτων,  που σχηματίζουν πύργους από φέτες πλακών.

Αφετηρία μας το χωριό Μικρό Πάπιγκο, ένα από τα 40 και πλέον σκορπισμένα χωριά της περιοχής, με τα ξεχωριστής ομορφιάς πέτρινα σπίτια του και σκεπές από πέτρινες πλάκες, προϊόν της τέχνης προικισμένων ανθρώπων μιας άλλης περιόδου, που φρόντισαν με τη τεχνική τους να τα «δέσουν» αρμονικά με την άγρια και απερίγραπτη ομορφιά του τοπίου.

Στο χωριό φτάσαμε κάνοντας την διαδρομή:  Εγνατία Οδός – Ιωάννινα – Καλπάκι – Αρίστη, ένα γενικά όμορφο χωριό που σώζει πολλά στοιχεία της ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής.

Από την πλατεία του χωριού κατηφορίσαμε στο γεφυράκι που περνάει πάνω από το Βοϊδομάτη, το υγρό διαμάντι με τα καθαρότερα καταγάλανα νερά σε ολόκληρο τον Ευρωπαϊκό χώρο, με τη θερμοκρασία του νερού να μη ξεπερνά τους 8ο C τους καλοκαιρινούς μήνες.

Αφού περάσαμε τον Βοϊδομάτη συνεχίσαμε τον ασφαλτόδρομο με τις 10 και πλέον συνεχόμενες φουρκέτες για το ομορφότερο ορεινό χωριό της Ευρώπης , το Μεγάλο Πάπιγκο ( στα αλβανικά «pa» + «pengu» = τόπος χωρίς βοσκοτόπια ) με την ιδιαίτερη γοητεία του, που βρίσκεται σε υψόμετρο 1.000 μέτρων και απέχει 10 χλμ. από το ποτάμι.

Συνεχίσαμε τον κεντρικό δρόμο και σε 2 χλμ. φτάσαμε στον προορισμό μας, το Μικρό Πάπιγκο, αφού περάσαμε από σημεία με τις ξεχωριστής και απερίγραπτης ομορφιάς δημιουργίες της φύσης. Από τη μια το νερό με τη δύναμη της ροής του διάβρωσε τα ασβεστολιθικά πετρώματα και σχημάτισε τις φυσικές πισίνες, τις ονομαζόμενες «κολυμπήθρες», «βάθρες». Από την άλλη το μάτι σου αντίκριζε το μεγαλύτερο θαύμα της φύσης , το Φαράγγι του Βίκου, τον πλέον εντυπωσιακό φυσικό σχηματισμό σε ολόκληρη την περιοχή,  που στο κύριο τμήμα του φτάνει τα 1.000 μέτρα βάθος και πλάτος τα 2.000 μέτρα.

Φτάνοντας στο Μικρό Πάπιγκο  υψ. 1.050 μ.   αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας στην εκκλησία των Ταξιαρχών κοντά στην είσοδο του χωριού. Οι περίφημοι «πύργοι» της Αστράκας που υψώνονται τόσο επιβλητικά ακριβώς πάνω από το χωριό μάς   έδειχναν  τον προορισμό μας.

Ετοιμαστήκαμε, 7 άνδρες και μία γυναίκα  –ηλικίες από 37 μέχρι και 76 χρόνων– παίρνοντας μαζί μας όλα τα απαραίτητα. Τα σακίδιά μας πέρα από τα συνηθισμένα φορτώθηκαν με δεύτερο ζευγάρι άρβυλα, αυτά του χιονιού. Επίσης πήραμε μαζί μας τα κραμπόν, τα πιολέ και σχοινιά.

Ξεκινήσαμε όλοι μαζί συντροφιά μ’ έναν καταπληκτικό και ηλιόλουστο καιρό για το ορεινό καταφύγιο Αστράκα  υψ. 1.950 μ.  περνώντας μέσα από το πανέμορφο χωριό με τα πέτρινα στενά δρομάκια του. Η πινακίδα λίγα μέτρα μετά την είσοδο μας  ενημέρωνε:  Καταφύγιο  3 ώρες (αυτή την περίοδο  είναι κλειστό),  Δρακόλιμνη  4 ώρες, κορυφή  Γκαμήλα  5.30 ώρες.  Τόσες ήταν και οι ώρες για την κορυφή του προορισμού μας   Αστράκα.

Βγαίνοντας από το χωριό πήραμε το χιλιοπατημένο και με πολύ καλή σήμανση μονοπάτι. Σε 10΄ συναντήσαμε την πρώτη βρύση  Αβραγωνιάς  υψ. 1.055μ.   με άφθονο νερό και σε ένα καταπληκτικό περιβάλλον παραλλαγής και απόκρυψης με ψηλά πλατάνια και ένα παρεκκλήσι.

Μετά από 50΄ πορείας συναντήσαμε την 2η βρύση με νερό, την  Αντάλκη  σε υψόμετρο 1.200μ.

Συνεχίζοντας την διαδρομή μας μέσα στο υπέροχο δάσος που ξεκινούσε από το χωριό συναντήσαμε μετά από 1ώρα και 50΄ πορείας την τρίτη βρύση, την  Τράφο  υψ. 1.550 μ.   με πολύ λιγοστό νερό.

Στα 1.750 μέτρα συναντήσαμε την τελευταία βρύση, την  Κρούνα  πριν το καταφύγιο που άρχισε να φαίνεται λίγο πιο πάνω.

Αφού γεμίσαμε τα παγούρια μας με το νερό της βρύσης χωριστήκαμε σε δύο ομάδες.

Η 1η ομάδα κατευθύνθηκε προς τη βάση της κορυφής Αστράκα  με σκοπό να ανέβει στα 2.436 μ. από το χιονισμένο λούκι παίρνοντας την σχεδόν κάθετη ανηφορική πορεία.

Η 2η ομάδα πήρε το δρόμο για το ορεινό καταφύγιο  Αστράκα  υψ. 1.950 μ. και από εκεί για την  Δρακόλιμνη  υψ. 2.050 μ.

Μετά από 2.30΄ ώρες δύσκολης ανηφορικής και σχεδόν κάθετης ανάβασης με τη χρήση κραμπόν, πιολέ, σχοινιών -σε κάποια σημεία-  η 1η ομάδα 6 ατόμων ανέβηκε στην κορυφή   Αστράκα  υψ. 2.436 μ.  Η θέα από ψηλά καταπληκτική, απερίγραπτη. Δεν ήξερες που να πρωτοκοιτάξεις. Η κάθε μεριά είχε την δική της ξεχωριστή ομορφιά. Παντού χιονισμένες κορυφές βουνών και αλλού βουνά καταπράσινα καλυμμένα από κωνοφόρα δένδρα. Βλέπαμε τις Γκαμήλες Ι και ΙΙ, την παγωμένη  Δρακόλιμνη  που ήταν σκεπασμένη από χιόνι.

Βλέπαμε την Γκούρα,  την κορυφή  Πλόσκο, την  Κρατερό, την κορυφή   Τσουμάκο, τον  Σμόλικα, την  Βασιλίτσα, την  Τραπεζίτσα  καθώς και άλλα βουνά και αμέτρητες κορυφές. Βλέπαμε επίσης και τα βουνά της Αλβανίας.

Αφού καθίσαμε να απολαύσουμε την απερίγραπτη θέα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής από άλλη κατεύθυνση.

Η 2η ομάδα μετά από πορεία 1 ώρας και 10΄ από το καταφύγιο και αφού πέρασε δίπλα από τις παγωμένες λίμνες  Ξηρολούτσας  που βρίσκονται στη λάκα πιο κάτω από το καταφύγιο   Αστράκα έφτασε στη  Δρακόλιμνη   υψ. 2.050 μ.  που ήταν παγωμένη και σκεπασμένη από χιόνι. Εικόνα που δεν σου θύμιζε τίποτα από εκείνη της λίμνης με τα νερά της και τα καταπράσινα γύρω βουνά. Αφού απόλαυσε την πανέμορφη γύρω θέα πήρε το δρόμο της επιστροφής.

Και οι δύο ομάδες συναντηθήκαμε στο κιόσκι που βρίσκεται λίγο πιο κάτω από την τελευταία βρύση πριν το καταφύγιο και πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής.

Απολογισμός :

Διαδρομή : Μικρό Πάπιγκο  υψ. 1.050 μ. – βρύση   Κρούνα  υψ. 1.750 μ.  : α) 1η ομάδα 6 ατόμων: Κορυφή  Αστράκα  υψ. 2.436 μ.  β) 2η ομάδα 2 ατόμων: Δρακόλιμνη  2.050 μ.