“Ο ρόλος και η σημασία των συνταξιούχων για την ανάπτυξη του εργατικού και λαϊκού κινήματος” του Γιάννη Μελιόπουλου

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή ένα νέο νομοσχέδιο, συντριπτικό για το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης. ΕΕ και ΔΝΤ απαιτούν την άμεση ψήφιση και εφαρμογή όσων έχουν υπογραφεί με το τρίτο Μνημόνιο, ενώ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι , παρά τις όποιες υποκριτικές αντιπολιτευτικές κορόνες και “διαφωνίες” , στην ουσία στηρίζουν την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, αφού κι αυτοί έχουν ψηφίσει το Μνημόνιο που την υπαγορεύει.

Μπροστά στο αντιασφαλιστικό σχέδιο-έκτρωμα κανείς δε μένει στο απυρόβλητο , πλήττονται όλα τα λαϊκά στρώματα τα οποία έχουν ήδη ξεκινήσει κινητοποιήσεις, με απεργίες, στάσεις εργασίας, συλλαλητήρια, τρακτέρ στους δρόμους και τις εθνικές οδούς. Όλα δείχνουν πως ένα εργατικό και λαϊκό μέτωπο αγώνα διαμορφώνεται σταδιακά.

Κομμάτι αναπόσπαστο αυτού του μετώπου δεν μπορεί παρά να αποτελούν και οι συνταξιούχοι αυτής της χώρας. Το νέο νομοσχέδιο, είτε όπως παρουσιάζεται από την κυβέρνηση στην περιβόητη “διαπραγμάτευση” που έχει ξεκινήσει για ακόμα μία φορά είτε όπως και όταν καταλήξει μετά από τις παρεμβάσεις και επεμβάσεις ΕΕ και ΔΝΤ, όχι μόνο πρόκειται να συμπεριλάβει όλα τα μέχρι τώρα αντιασφαλιστικά μέτρα που επέβαλλαν Μνημόνια και αντιασφαλιστικοί νόμοι από το 2010 και εξής αλλά επιδιώκει ταυτόχρονα αλλά επιδιώκει και τη συνολικότερη ανατροπή του ασφαλιστικού συστήματος που θα τσακίσει κύριες και επικουρικές συντάξεις και των ήδη συνταξιούχων, καθιστώντας ακόμα πιο ζοφερή την κατάσταση και για το μεγάλο αυτό κομμάτι των απόμαχων της εργασίας.

Οι ήδη συνταξιούχοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν τα κυβερνητικά ψεύδη για “προστασία των συντάξεων” και άρα των συνταξιούχων, για “αποκατάσταση της δικαιοσύνης”. Μεγάλο ζητούμενο αυτής της περιόδου είναι, το μέτωπο αγώνα των εργαζόμενων να αποκτήσει τη μαζικότητα και τη δύναμη που θα το κάνει ικανό να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την αντιλαϊκή επίθεση κυβέρνησης -ΕΕ-ΔΝΤ. Απαραίτητος κρίκος για τη μαζικοποίηση του μετώπου και οι συνταξιούχοι κάθε κλάδου, που πρέπει να βρουν τη θέση τους στον αγώνα των εργαζόμενων εν ενεργεία.

Συνταξιούχοι που στις μέρες μας δεν είναι λίγοι.
Με βάση στοιχεία του Δεκεμβρίου του 2014, το σύνολο των συνταξιούχων είναι περίπου 2.704.000, κατανεμημένοι ως εξής στα τέσσερα μεγαλύτερα ταμεία:
• συνταξιούχοι Δημοσίου(πολιτικοί υπάλληλοι)- 360.000
• συνταξιούχοι ΙΚΑ- 1.213.000
• συνταξιούχοι ΟΑΕΕ-ΤΕΒΕ -360.000
• συνταξιούχοι ΟΓΑ-700.000

Σε όλους αυτούς θα πρέπει κανείς να προσθέσει και τις 120.000 οι οποίοι μη έχοντας σύνταξη , ζουν αποκλειστικά από τα επιδόματα πρόνοιας.

Αυτά είναι τα αριθμητικά στοιχεία ενός πολύ μεγάλου κομματιού της κοινωνίας, στα οποία θα πρέπει κανείς να προσθέσει πως η μέση κύρια σύνταξη(μεικτά) κυμαίνεται στα 930 ευρώ, με 820.000 συνταξιούχους να λαμβάνουν από 0-700 ευρώ σύνταξη, από 2.000-4.000 περίπου 50.000 , ενώ από 4.000 και πάνω μόλις 250 άτομα!

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και δείχνουν ότι , ο κύριος όγκος των συνταξιούχων “απολαμβάνει” συντάξεις φτώχειας, με ένα πολύ μικρό κομμάτι να μην ανήκει σ’ αυτήν την κατηγορία.

Είναι δεδομένο, λοιπόν, πως η θέση της συντριπτικής πλειοψηφίας βρίσκεται εντός του μετώπου αγώνα ενάντια στην αντιασφαλιστική καταιγίδα που εκδηλώνουν κυβέρνηση-δανειστές και πρέπει να ενταχθούν με οργανωμένο τρόπο σ’αυτό, μέσα από τις συνταξιουχικές οργανώσεις που υπάρχουν.

Είναι επίσης δεδομένο πως οι όποιες συνταξιουχικές οργανώσεις υφίστανται , κουβαλούν σειρά προβλημάτων τα οποία πρέπει να λυθούν από τους ίδιους τους συνταξιούχους πρώτα και κύρια αλλά και γενικότερα από το εργατικό-λαϊκό κίνημα.

Προβλήματα όπως , ο μικρός βαθμός οργάνωσης των συνταξιούχων , η μικρή ή και ανύπαρκτη συμμετοχή τις πιο πολλές φορές με αυτόνομο και οργανωμένο τρόπο στις κινητοποιήσεις, η εικονική πολλές φορές ύπαρξη Ομοσπονδιών συνταξιούχων, η αδιαφάνεια στις διαδικασίες και τους στόχους , η καλύτερη σύνδεση του συνταξιουχικού κινήματος στην πολυμορφία του με τα συνδικαλιστικά όργανα , τα σωματεία, τις Ομοσπονδίες και τα τριτοβάθμια όργανα των εν ενεργεία εργαζόμενων, αποτελούν θέματα προς επίλυση που αφορούν και τους συνταξιούχους αυτόνομα αλλά και ολόκληρο το λαϊκό και εργατικό κίνημα.

Είναι όμως απολύτως βέβαιο ότι, οι συνταξιούχοι δεν αποτελούν “απόμαχους” των κοινωνικών αγώνων αλλά ζωντανό και απαραίτητο κομμάτι του μεγάλου μετώπου αγώνα για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής, κυβέρνησης-ΕΕ & ΔΝΤ.

Μελιόπουλος Γιάννης
μέλος Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ &
Δ.Σ. Συλλόγου εκπ/κών Π.Ε Ημαθίας