Ο χρόνος που φεύγει, ήταν αναμφίβολα ένας χρόνος γεμάτος από δυστυχία, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους – πρόσφυγες σε άλλες πατρίδες. Πολλές, αδικαιολόγητα αφιλόξενες, η δική μας πατρίδα στάθηκε αλληλέγγυα στον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία, όταν οι άλλοι ύψωναν φράχτες, οι χειμαζόμενοι Έλληνες άπλωναν χέρι βοήθειας στους ικέτες συνανθρώπους μας. Η αναλγησία των πλουσίων και ισχυρών, μετέτρεψαν το Αιγαίο σε πέλαγος του θανάτου και του τρόμου, το γεγονός αυτό, μαζί με την αιτία που το προκάλεσε, τον ασύμμετρο πόλεμο στη Συρία, αλλά και την άνανδρη τρομοκρατική ενέργεια στο Παρίσι, σημάδεψαν ανεξίτηλα το 2015, που επιτέλους ξεψυχά! Η ιστορία θα κρίνει, και ελπίζω να κρίνει αυστηρά, δίκαια και …διδακτικά.
Αναφερόμενος στα δικά μας, πιστεύω ακράδαντα πως ο κόσμος έφτασε στα όρια της αντοχής του, αντιλαμβάνεται καλύτερα από όλους μας, ότι βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δύσκολη καμπή, σε μια διαδρομή που απαιτεί θυσίες και περιορισμό στα ελάχιστα απαραίτητα για την επιβίωση, πέντε χρόνια τώρα υπομένει με αξιοθαύμαστη καρτερικότητα. Νοιώθει κυριολεκτικά, ότι η Ελλάδα προσπαθεί να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της.
Οι εκλογές του Γενάρη ήταν μια στιγμή διεξόδου, μια στιγμή φυγής προς την αβεβαιότητα μεν, και το ρίσκο – όπως σε κάθε αλλαγή / ανατροπή – όμως ήταν η επιλογή του.
Το δημοψήφισμα του Ιούλη, ήταν η μεγάλη νίκη απέναντι στο φόβο, τον πανικό που διέσπειραν οι επιτήδειοι, με τις τράπεζες κλειστές, με όλα τα καθεστωτικά μέσα απέναντί του – νίκησε – δεν είναι αυτονόητο, ότι θα συνέβαινε έτσι παντού! Νοιώθω πολύ περήφανος γι αυτό. Όσο απομακρυνόμαστε από το την 5η του Ιούλη, τόσο το νόημα της άρνησης του Ελληνικού λαού γίνεται πιο ενδιαφέρον και οι ερμηνείες πληθαίνουν. Στάθηκε όρθιος απέναντι στους υποκριτές «δανειστές» και εκβιαστές, ανταποκρίθηκε στην ένδοξη ιστορία του, τίμησε τους προγόνους για τις θυσίες τους. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για ένα λαό, από την ταπείνωση και την εθελοδουλία, ακριβώς για αυτό το λόγο θεωρώ ότι το δημοψήφισμα αποτελεί ιστορική στιγμή για την πατρίδα μας.
Οι εκλογές της 20ης του Σεπτέμβρη – μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου από το κοινοβούλιο – ήταν ο μεγάλος συμβιβασμός, η ώριμη απόφαση του Ελληνικού λαού να αποπειραθεί να ξεπεράσει τη σκληρή πραγματικότητα με θυσίες, με δάκρυ και αίμα. Η άλλη επιλογή δεν τεκμηριώθηκε ποτέ, δεν έπεισε καν΄ τους υποστηρικτές της, γι αυτό και αποδοκιμάστηκε με κραυγαλέο τρόπο. Τίποτα πιο όμορφο και πιο αληθινό, απ΄ την αλήθεια και την λογική.
Το νέο έτος, το ουσιαστικό πρόβλημα – πρόκληση που έχει να αντιμετωπίσει ο Ελληνικός λαός, κατά τη γνώμη μου, έχει τρεις βασικές παραμέτρους:
● Την διασφάλιση της πρώτης κατοικίας, φαίνεται πως ο νόμος που πρόσφατα ψηφίσαμε, αντιμετωπίζει το πρόβλημα στην πραγματική του διάσταση, αφού προστατεύει αυτούς που πραγματικά αστόχησαν οικονομικά λόγω της ανατροπής που έφερε η 
οικονομική κρίση στη ζωή τους. Μέλλει να αποδειχθεί στην πράξη.
● Το ασφαλιστικό σύστημα, εδώ και δεκαετίες οι πάντες γνώριζαν το πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων και οι πάντες έκλειναν αυτιά και μάτια. Το πρόβλημα της βιωσιμότητας των ταμείων ήταν ήδη γνωστό και καλά μελετημένο από ειδικούς, όμως το πολιτικό ανάστημα των κυβερνώντων ήταν δυσανάλογο με το μέγεθος του προβλήματος και την απαιτούμενη πολιτική ευθύνη απέναντι στους ασφαλισμένους. Αποτελεί αδήριτη ανάγκη ο εξορθολογισμός του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, κάτι που έπρεπε να γίνει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ιδιαίτερα μετά το P.S.I. (βαθύ κούρεμα αποθεματικών), το σκάνδαλο με τα «δομημένα ομόλογα» και την δικαιολογημένη αδυναμία καταβολής εισφορών, η κατάσταση είναι τραγικά αδιέξοδη.
Επιβάλλεται η διατήρηση των χαμηλών συντάξεων, δυστυχώς σε πολλές οικογένειες προσβλέπουν στη σύνταξη των παππούδων, τα νεότερα άνεργα μέλη των οικογενειών – ενώ αντίθετα, επιβάλλεται η μείωση των υψηλών συντάξεων, η άμεση κατάργηση των πρόωρων συντάξεων – εκτός ΑΜΕΑ και βαρέων & ανθυγιεινών, ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις βιωσιμότητας στο ασφαλιστικό σύστημα.
Ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε το μεγάλο αυτό πρόβλημα με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα, είναι προτιμότερο ένα βιώσιμο ασφαλιστικό, από ένα σαθρό ασφαλιστικό, που σύντομα θα κληθούμε πάλι να το αντιμετωπίσουμε με αποσπασματικές επεμβάσεις.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες που αδυνατούν πλέον να πληρώσουν τις τρέχουσες ασφαλιστικές εισφορές, γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τα ταμεία είναι άδεια και ότι οι τρέχουσες εισφορές δεν αφορούν στις προσωπικές τους συντάξεις, έτσι ασφαλώς προτιμούν μειωμένες συντάξεις, αρκεί να υπάρχει προοπτική συνταξιοδότησης και υγειονομικής κάλυψης.
Βασική προϋπόθεση για την στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος αποτελεί η ανάκαμψη της οικονομίας, η δημιουργία θέσεων εργασίας, εδώ ακριβώς εντοπίζεται το πρόβλημα και πρέπει να αντιμετωπισθεί! Συνεπώς, όλο το βάρος της προσπάθειας το νέο έτος πρέπει να δοθεί στην στήριξη της αγοράς, της παραγωγής, του εμπορίου και της καινοτομίας.
● Το μεγάλο όμως στοίχημα και η βασική μας επιδίωξη αφορά, στο ζήτημα της διευθέτησης του χρέους.
Οι πολίτες πιστεύουν ή θέλουν να πιστεύουν, ότι βρισκόμαστε στο τέλος μιας πορείας, ότι υπάρχει πολύ μεγάλη ανάγκη η κυβέρνηση να τελειώνει με τα θέματα των προαπαιτούμενων, ώστε να φθάσει όσο το δυνατόν ταχύτερα στη διαπραγμάτευση του χρέους – διαισθανόμενοι ως υποχρέωση τον ιερό αυτό σκοπό, απέναντι στις επόμενες γενιές – υπομένουν οικονομικές θυσίες που δεν τους αναλογούν, τέλος μας εμπιστεύθηκαν για να είμαστε απέναντι τους σοβαροί, αποφασιστικοί και δίκαιοι.
Βέροια 29/12/2015
Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος
Βουλευτή Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ
