-Τι επαγγέλλεστε; –
-Είμαι πρώην κομμουνιστής. –
-Μμμμ… πάρα πολύ ενδιαφέρον. Και τι μπορείτε να κάνετε για μας; –
Δώστε μου ένα ρόλο στη μηχανή σας και δεν θα μετανιώσετε.
-Μάλιστα… Και με τους τέως συντρόφους σας;
-Εξακολουθώ να τους φωνάζω συντρόφους, τι καλύτερο; Όχι για να με ακούνε αυτοί βέβαια, αυτοί ξέρουν…, αλλά για να μπορώ να μιλήσω στους άλλους με τη γλυκιά φωνή μου και να κλαψουρίζω για αυτούς που γοητεύονται από τα ψευτοκλάματα.
Κατά βάση τους σιχαίνομαι, θέλω να εξαφανιστούν, έλεος πιά! Ο κόσμος προχώρησε, δεν θέλει βία και αίματα! Θέλουμε την ησυχία μας… Όσο για τους πολλούς, τους αρέσει σίγουρα να νομίζουν ότι μπορούν χωρίς κόπο και ζόρι να καταφέρουν κάτι…
-Να καταφέρουν τι;
-Μα ό,τι τους επιτρέπετε φυσικά.
-Νομίζω ότι συνεννοούμαστε απόλυτα. Φυσικά θα έχετε αρκετές «αποκαλύψεις» για τους τα .συντρόφους σας. Ξέρετε… ράμματα για τη γούνα τους.
-Μα τι λέτε; Έχω ό,τι χρειαστεί, κι ό,τι δεν έχω μπορώ να το δημιουργήσω. Πως θα πείσω άλλωστε… αν δε μιλάω διαρκώς για την «αγριότητα», τη «σκληρότητα», την απανθρωπιά τους… Ο κόσμος διαρκώς κοιτάζει με το πλάι του ματιού του προς τα κει. Κάποιος πρέπει να του γυρίζει με κάθε τρόπο διαρκώς το κεφάλι. Κάποιος …»δικός τους» αν γίνεται.
Μην ανησυχείτε, είμαι ένα είδος ζωγράφου που ειδικεύεται στο να μαυρίζει διαρκώς το λευκό. Λερώνω καλά!
-Πιστεύετε κι εσείς ότι ο καπιταλισμός έχει τελειώσει;
-Μα τι λέτε; Ο καπιταλισμός είναι μια Λερναία Ύδρα, με την καλή έννοια βέβαια…Είναι ένα πανέξυπνο σύστημα που πάντα βρίσκει τρόπους! Άρα και τώρα θα βρει τρόπο να ξεγλιστρήσει, αν φυσικά βρει τους κατάλληλους συνεργάτες. Δεν είναι έτσι;
-Ακριβώς, αρκεί να ξεφορτώνεται τους επίδοξους Ηρακλήδες που θέλουν την εξόντωσή του. Ειδικά όταν οργανώνουν και δημιουργούν κι άλλους τότε κινδυνεύουμε.
-Αυτό αφήστε το σε μας. Ειδικότητά μας η … “επαναστατική” διάλυση των πάντων μέχρι τη σχάση του πυρήνα αν χρειαστεί. Όπου μαζεύεται …σκόνη, φυσάμε επαναστατικά και σκορπίζει πριν γίνει πέτρα. Πάνω απ” όλα το άτομο, ο άνθρωπος… Και οι ομάδες όπως ξέρετε καταπιέζουν την προσωπική ελευθερία, πράγμα που δε μας αρέσει. Πως μπορεί να αλλάξει κανείς τον κόσμο καταπιέζοντας την προσωπική του ελευθερία; Αρκεί να φερόμαστε με κάποια ανθρωπιά, καταλαβαίνετε… πρέπει να πείθουμε.
-Μα φυσικά, πάνω απ” όλα ο άνθρωπος, ειδικά ο …ικανός άνθρωπος. Κι εμείς οι καπιταλιστές άνθρωποι είμαστε άλλωστε όπως όλοι. Και μάλιστα πιο άνθρωποι απ’ τους άλλους!
-Ας δώσουμε λοιπόν τα χέρια! Για ένα καπιταλισμό για τον άνθρωπο! Για την επανάσταση της ελπίδας για «κάτι καλύτερο για όλους»!
-Μμμμ πολύ ωραίο! Που τα βρίσκετε…Πραγματικά χρήσιμος! Για έναν κόσμο για …όλους! Υπέροχα ακίνδυνο! Μα αλήθεια, τι θα έκαναν αυτά τα ζώα αν δεν τους δίναμε εμείς μια δουλειά; Αυτοί δεν είναι ικανοί να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρο. Εμπρός λοιπόν για τον άνθρωπο, το νέο …ικανό άνθρωπο και την προσωπική του ελευθερία. Ακούγεται μια χαρά!
