Ένας «περιχαρακωμένος» κόσμος αριθμών και συναλλαγών στις υπηρεσίες μας
Με αφορμή το γεγονός ότι πριν από κάποιους μήνες είδε το «φως» του διαδικτύου αφιέρωμα με τίτλο: Παγκόσμια Ημέρα Γραμμωτού Κώδικα (BAR CODE), μας δόθηκε το ερέθισμα να μελετήσουμε τις εκτάσεις της προγραμματισμένης και καταχωρημένης – πλέον – εμπορικής λειτουργίας και κίνησης του συστήματος αναγνώρισης ηλεκτρονικών δεδομένων (σε επίπεδο προσωπικών ή και απρόσωπων συναλλαγών) αλλά και τις προεκτάσεις της σε επίπεδο διαφύλαξης της ιδιοπροσωπίας του κάθε ανθρώπου που, αν όχι ήδη, προσεχώς θα αποτελεί έναν πολυσύνθετο αριθμό (αύξοντα) στην παγκόσμια πληθυσμιακή ηλεκτρονική λίστα δεδομένων.
Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, για την κατανόηση της πρακτικής χρησιμότητας του Γραμμωτού Κώδικα, σχετική καταχώρηση αναφέρει: «…είναι ένα σύγχρονο εργαλείο για την ακριβή και γρήγορη εισαγωγή δεδομένων σε Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές. Αντικαθιστούν την παραδοσιακή πληκτρολόγηση, η οποία συνήθως οδηγεί σε λάθη και καθυστερήσεις. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι η πιθανότητα λάθους πληκτρολόγησης είναι 1 προς 300 ενώ η πιθανότητα λάθους ανάγνωσης ενός σωστά εκτυπωμένου bar code είναι περίπου 1 ανά 3.000.000 αναγνώσεις…»
Το ιστορικό του barcode
Όσον αφορά στο τεχνικό μέρος της λειτουργίας ενός Γραμμωτού Κώδικα, έχουμε να κάνουμε με τη «φιλοσοφία» της εξελισσόμενης – από τη δεκαετία του’ 70 – πληροφορικής, κατά την οποία, η μαζική διακίνηση προϊόντων από την παραγωγή στο εμπόριο και από την αγορά στην πώληση και κατανάλωση, έχριζε μιας πρακτικής αναγκαιότητας: της γρήγορης και κατά το δυνατόν αλάθητης απογραφής και καταγραφής των προϊόντων και αντίστοιχα της ευκολότερης εξυπηρέτησης των καταναλωτών, της εξοικονόμησης χρόνου και τρόπου διευκόλυνσης των συναλλαγών, γενικότερα. Αυτονόητα αυτή η αναγκαιότητα προέκυψε με τη μεταμόρφωση των απλών παραδοσιακών αγορών σε πολυκαταστήματα και αλυσίδες τύπου super market, όπου πλέον οι συναλλαγές πέρασαν στο επίπεδο μαζικής παραγωγής, διακίνησης και κατανάλωσης. Συνεπώς τα «χαοτικά» μεγέθη της νέας εποχής του καταναλωτισμού, υπαγόρευαν από την πρώτη στιγμή αυτής της μεταβολής την εφεύρεση ενός πρακτικού και έξυπνου εργαλείου κωδικοποίησης τιμών και λοιπών στοιχείων εμπορικής ταυτότητας και αξιοποίησης, προσαρμόσιμου στα νέα κατά εποχή τεχνολογικά δεδομένα.
Τι είναι ο barcode
Σύμφωνα με τεχνολογικά στοιχεία έρευνας του διαδικτύου:
«…ο γραμμωτός κώδικας είναι ένα σύμβολο αποτελούμενο από σκοτεινές και φωτεινές γραμμές διαφορετικού πλάτους που διαβάζεται από ειδικά μηχανήματα ηλεκτρονικής οπτικής ανάγνωσης (scanner) και αντιπροσωπεύει κάποια δεδομένα (ταυτότητα εταιρείας, ταυτότητα προϊόντος, βάρος, τιμή, ημερομηνία).Tα δεδομένα αυτά μέχρι τώρα τα εισάγουμε στον H/Y μέσω του πληκτρολογίου υπό την μορφή αριθμών ή και γραμμάτων. Tο νέο σύστημα εισάγει αυτόματα τα ίδια δεδομένα με το στιγμιαίο πέρασμα του αναγνώστη(scanner) πάνω από το σύμβολο του γραμμωτού κώδικα. Αυτός ακριβώς ο διαφορετικός τρόπος εισαγωγής τους, προσδιορίζει και την υπεροχή του συστήματος του γραμμωτού κώδικα σε ταχύτητα και αξιοπιστία…».
Σκέψεις και προβληματισμοί
Τα τελευταία χρόνια και ειδικά την 10ετία που διανύουμε, η προηγμένη τεχνολογία της «Αυτόματης Αναγνώρισης Στοιχείων και Κτήσης Δεδομένων», μέσα από την οποία λειτουργεί ο Γραμμωτός Κώδικας, ξεπέρασε τα στενά όρια των εμπορικών δραστηριοτήτων και επεκτάθηκε στον υπερευαίσθητο χώρο της αποθήκευσης και αξιοποίησης της πληροφορίας δεδομένων επί παντός επιστητού. Και η υπερευαισθησία αυτή έγκειται στο ότι «στο όνομα» της καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, της τρομοκρατίας, της αναγκαιότητας για ταχύτερη διακίνηση των πληροφοριών (καλοπροαίρετα ή προσχηματικά) και άλλων πτυχών της σύγχρονης πανανθρώπινης δραστηριοποίησης, «χτίζεται» σε παγκόσμιο επίπεδο μια βάση δεδομένων (data base) που φιλοδοξεί (αν δε συμβαίνει ήδη) να ελέγχει μέσω της αριθμο – κωδικοποίησης και δορυφορικών συστημάτων, όλο τον πλανήτη σε επίπεδο προσωπικής δράσης και πληροφορίας του καθενός «παγκόσμιου πολίτη» ξεχωριστά.
Σχετικό άρθρο στο διαδίκτυο αναφέρει χαρακτηριστικά: «… Σήμερα οι bar codes είναι παντού, υποκαθιστούν τη χειρόγραφη εισαγωγή ή πληκτρολόγηση της πληροφορίας σε κάποιο σύστημα και ταυτόχρονα “απογειώνουν” τα δεδομένα σε ψηφιακές λεωφόρους υψηλής ταχύτητας και αξιόπιστης διαχείρισης…»
Το «μεθόριο» του προβληματισμού μας τοποθετείται ανάμεσα στη σπουδαιότητα μιας τέτοιας τεχνολογίας, ως προς την αγαθή και καλοπροαίρετη αξιοποίησή της για την ανάδειξη του ανθρώπινου προσώπου και την εξυπηρέτησή του και στην στρατευμένη η (τηλε)κατευθυνόμενη χρησιμοποίησή της από μια μερίδα ορατών ή «αόρατων» – σύγχρονων κοσμοκρατόρων που θέλουν να ελέγχουν απόλυτα την ανθρώπινη συμπεριφορά, καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα που πηγάζουν από τα δομικά συστατικά στοιχεία της ίδιας της μας της ύπαρξης : το λογικό και το αυτεξούσιο. Με πιο απλά λόγια, εφόσον η ακεραιότητα, η μοναδικότητα και η διαφορετικότητα κάθε ανθρώπου αποτελεί κοσμογονικό νόμο της δημιουργίας, ελλοχεύει ο κίνδυνος μιας νομιμοποιημένης παρανομίας, που με πρόσχημα την ηθική της νομιμότητας και της εύρυθμης λειτουργίας, θα «φακελώνει» ηλεκτρονικά – πολύ εύκολα – οποιονδήποτε άνθρωπο, καταγράφοντάς τον ως αριθμό – λειτουργική μονάδα μιας πολυσύνθετης «παγκόσμιας μηχανής», που επιβάλλεται να λειτουργεί «τέλεια» γρήγορα και ασταμάτητα. Ως εκ τούτου, κάθε «ελαττωματικό» εξάρτημα της «μηχανής» που δεν… «συγχρονίζεται» θα εντοπίζεται άμεσα και ακολούθως θα αντικαθίσταται ή θα καταστρέφεται, στο όνομα της παγκόσμιας δικαιοσύνης και της εννόμου τάξεως.
Ο προβληματισμός εντείνεται αν προσπαθήσουμε να αναπαραστήσουμε σχηματικά τους νέους συσχετισμούς λειτουργίας αυτής της τεχνολογίας:
Αν ο πλανήτης μας δηλαδή, μπορεί να παραλληλιστεί με το προϊόν ενός super market (πχ ένα τυποποιημένο πορτοκάλι) και το scanner του υπαλλήλου με ένα υπέρ εξελιγμένο δορυφορικό σύστημα «σάρωσης» δεδομένων, τότε ίσως πλησιάζει ο καιρός που θα έπρεπε να μας ανησυχεί το ενδεχόμενο μήπως η Νέα Εποχή αντιμετωπίσει τον άνθρωπο ως προϊόν προς … σκανάρισμα, προκειμένου να διασφαλιστούν όλες οι προδιαγραφές πιστοποιήσεων στην ύπαρξη και τη… διακίνησή του!
