«Στον δρόμο για την Πόλη…» / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2004.

Μετά από μία τρελή και κουραστική μέρα, ήρθε η νύχτα…

Ξεκίνησαν στις 9:25 από Βέροια.

9. 50 ήταν στην Αλεξάνδρεια.

Το λεωφορείο, γεμάτο.

Ξεκίνησε έχοντας αγωνία για το άγνωστο κι ανησυχία για το γνώριμο περιβάλλον.

Τα πόδια πονούν λίγο και η ημικρανία η χαρακτηριστική της έντασης υπενθύμιζε πως η χαλάρωση είναι μονόδρομος.

Πώς όμως;  Δύσκολη στον ύπνο!

16 βαθμούς η θερμοκρασία έξω από την Αλεξάνδρεια…

10.14, φώτα Θεσσαλονίκης αισθητά.

10:13 στα διόδια.

Στάση!

Ανεβαίνει νεαρός ταξιδευτής, ιδιαίτερα ωραίος.

Χαιρέτησε όλους με ένα διάπλατο χαμόγελο.

Φτάνουν Θεσσαλονίκη.

Τα λεπτά κυλούν αργά.

Πονάει ο ώμος της.

Αυτός ο οξύς πόνος στην αριστερή ωμοπλάτη, που εδώ και αρκετά χρόνια της θυμίζει την ανατομία του.

Περιφερειακός 10:34.

Ξερή η Σταυρούπολη, εδώ στις όχθες του δρόμου.

Στέγνα και πολυκατοικίες νεοπλουτίστικες…

Πολύ φως σε λίγο από τα Goodys.

Εικόνα και ήχος Expert και πάλι ξεραΐλα και σκαλωσιές.

Χτίζουν “χαριτωμένα” τσιμεντένια μοναχικά διαμερίσματα.

Νέα πολιτική, καλύτερη ζωή, Νέα Δημοκρατία.

Θαυμάζει την αισιοδοξία των υποψήφιων συνδυασμών.

10:35 έστριψαν στη Λαγκαδά.

Ένα κυπαρίσσι συναγωνίζεται σε ύψος την πολυκατοικία ακριβώς δίπλα του.

Τυχερό δέντρο… Γλίτωσε!

Select πρατήριο.

Συλλέχτηκαν τρεις.

Δύο κυρίες και ένας κύριος.

Στη διπλανή θέση, απέναντι της ακριβώς οι φίλοι τους…

ο Νίκος και Τζένη.

Η Τζένη σε  εναγκαλισμό με τον ύπνο…

Κοιτάζει προς το μέρος της.

Όχι ακόμη … Είναι νωρίς!

Λίαν συντόμως θα την επισκεφτεί, εμάς θα μας προσπεράσει, σκέφτηκε χαμογελώντας.

10:45 Δερβένι. 9 βαθμοί Κελσίου.

“Η Αρχόντισσα” τους υποδέχεται με εκείνη την χαρακτηριστική ψυχρότητα των γραμμάτων της.

Μπροστά απλώνεται, σε άλλο επίπεδο, ιπτάμενη θαρρείς, η διασταύρωση.

Καβάλα – Σέρρες.

Ο καινούργιος δρόμος με το βαρύ όνομα της Εγνατίας .

Φώτα αιωρούνται απέναντι και άλλα δύο κυνηγιούνται έχοντας πάντα την ίδια απόσταση.

Νυστάζει… Το σκοτάδι διαδέχεται το σκοτάδι.

Οι επιβάτες κουρδίζουν τις φωνές τους σε μία συναυλία νανουριστική.

Απέναντι η λίμνη.

Τεράστια σκηνή της Λίμνης των Κύκνων.

Να! Είδε την Οντέτ να βυθίζεται τρομαγμένη.

Οι νεράιδες κρατούν φαναράκια, εκατοντάδες φαναράκια.

Ο αγαπημένος πρίγκιπας έρχεται με βάρκα πυροφάνι.

Χάθηκε και αυτός πίσω από τις καλαμιές που μοιάζουν με μακάβριο πέρασμα.

Τα φώτα καθρεφτίζονται, τεράστιες φωτεινές οπτικές ίνες…

Ένας υπερμεγέθης φθορίζων σταυρός εμφανίζεται και αμέσως χάνεται σαν να μην υπήρξε ποτέ.

“Θεέ και κύριε, ελέησόν μας. Φύλαξέ μας από ματαιόδοξους πιστούς που σταυρώνουν το φως.

11 και 5.

Στον δρόμο για Καβάλα…

Πώς να περάσει η ώρα;

Δύσκολα!

Σωστά! Αυτό θα κάνει!

Θα ανοίξει τα κουρού.

Πριν να φάει η ίδια, προσφέρει και στους κοντινούς επιβάτες.

Είναι τέλεια, τα πέτυχε!

Όταν ταξιδεύεις το φαγητό γίνεται ένα είδος παιχνιδιού, ένας ξεχάτορας…

Αυτή τη λέξη την έμαθε από τη γιαγιά της, Θεός σχωρέστην …

Σκέφτηκε τον πατέρα της που πέθανε νωρίς…

Του είχε υποσχεθεί παλιά ότι θα το κάνουν μαζί αυτό το ταξίδι.

“Αχ μπαμπά μου να ζούσες τώρα να σ’ έπαιρνα μαζί μου να δεις πώς οι Τούρκοι δεν είναι ένα θρύλος ή μία φοβία, αλλά άνθρωποι που μας μοιάζουν και τους μοιάζουμε. Μας δένει το μισό μας ανατολίτικο αίμα. Έτσι νομίζω…”

11:25 Το ραδιόφωνο στις ειδήσεις ενημερώνει για βραβεύσεις πανελλήνιες στην Αθήνα.

Θυμήθηκε τον Δημήτρη τον Ρ., τον μαθητή της Στ’,  που έκλαψε όταν στο σχολικό πρωτάθλημα δεν κατάφεραν να πάρουν το βραβείο.

Δεν ήτανε η δύναμη της θετικής ενέργειας ικανή να διαπεράσει τα γιουχαΐσματα των “αντιπάλων.”

“Μην κλαις Δημήτρη!

Είσαι τόσο νέος, τόσο δυνατός!

Σαν άνεμος περνάς.

Ο κόσμος είναι όλος δικός σου .

Γρήγορα θα μας τον πάρεις…

Εμείς διανύσαμε τεράστιες αποστάσεις από την αφετηρία.

Το σημάδι της ξεθώριασε.

Πού είναι;

Συγκεκριμένες εντυπώσεις, εμπλουτισμένες με πρόσθετα ασαφή στοιχεία, δημιουργήματα της φαντασίας, ενίοτε…”

«Φτάσαμε Ασπροβάλτα», ακούστηκε από κάποιον με ενθουσιασμό ανεξήγητο!

Ίσως να ήταν ο καλοκαιρινός προορισμός του.

11:35 Ασπροβάλτα!

«Πού είναι η κοσμοσυρροή;

Πού πήγε;

Στη μεθεπόμενη σελίδα βρίσκεται και περιμένει.

Προετοιμάζεται για δριμύτερο γιουρούσι.

Να καταλάβουν τη θάλασσα.»

Βαρκούλες σιωπηλές στο τελείωμα.

Να κοιμότανε λιγάκι να μικρύνει ο χρόνος και η απόσταση!

12.35 στροφή προς Ν. Καρβάλη.

Μία μικρή στάση

Στον Χρυσανθίδη 1.10.

Σοκολατίνα απίστευτη και τσουρέκι με καμουφλάζ σοκολάτας.

Ότι έπρεπε για τους άυπνους ταξιδιώτες.

Κούραση!

3.25, σύνορα.

Επιτέλους!

Σε λίγο θα πατήσουν σε έδαφος εχθρών και φίλων.

Νιώθει μία περίεργη συγκίνηση.

Είναι σαν να βλέπει Έλληνες πρόσφυγες εξουθενωμένος να περνούν το αόρατο το τείχος .

«Χαίρε γη ελληνική, λάφυρο του Ατατούρκ , που εμείς ερχόμαστε σαν ξένοι κοντά σου.»

4.12!

«Άντε να φεύγουμε!

Duty free shops, τέλος!

Και τα τσιγάρα… Φτάνει!»

4 15. Κοντεύουνε Τουρκία.

Έβρος…φυσικό σύνορο.

Δύο Τούρκοι σκοποί εντελώς απρόσωποι, μουντοί, απορημένοι λες, με την άνεση των Ελλήνων.

Έλεγχος 4 και 20 π.μ.

Επάνω δεξιά, πρανές αμμώδες.

Ο έλεγχος διαβατηρίων τους καθηλώνει αρκετά, έχοντας μόνιμη εικόνα ένα περιβάλλον μέτριο και καταθλιπτικό.

4:32. Η πόρτα του οδηγού έκλεισε.

Άνοιξαν οι μπάρες 4:39.

“Η γη είναι ίδια!”

2ο μπλόκο 4 . 35

5.05, 3ο μπλόκο!

Στο ενδιάμεσο λάβαρο τούρκικα ίπταται, διαστάσεων της υπερβολής του εθνικισμού της Μεγάλης Τουρκίας.

2025 και ο φόβος εξ Ανατολών, αυτών που ασκούν εξουσία, κανονίζει τις τύχες μας …

Η τεραστίων διαστάσεων τούρκικη σημαία και ένας αλαζόνας υπάλληλος έδωσαν το στίγμα της πολιτικής τους.

Όμως παρατήρησε με θλίψη ότι τα τούρκικα σύνορα ήταν καθαρότερα, περισσότερο οργανωμένα και πιο σύγχρονα από τα ελληνικά…

5.20, 4ο μπλόκο…

5.23 HOS GELDI NIZ

Μετά από 2 ώρες συνεχών ελέγχων …

Είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται η μέρα, και στο θαμπό πορτοκαλιού φως, μιναρέδες υψώνονταν στα τοπία…

Ξημέρωσε για τα καλά!

Σταμάτησε να γράφει…

Σκεφτόταν την επίσκεψη της στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο…

Πώς θα συμπεριφερθεί κλπ.

Είχε μαζί της ένα φάκελο με έντυπο υλικό για τη Βέροια, γράμματα των μαθητών προς τον Πατριάρχη, και 2 πακέτα ραβανί που τα πρόσεχε σε όλο το ταξίδι σαν τα μάτια της …

Στους μαθητές βέβαια δε στάλθηκε απολύτως τίποτα αν και τα παιδιά κάτι περίμεναν ως απάντηση , αφού είχαν θέσει αρκετά ερωτήματα…

Καλή εβδομάδα με υγεία!

Ει. Δα.

—

Φαρέτρα