Αντίο στον Γιώργο Ξάνθιππο Τροχόπουλο / γράφει ο Γιάννης Αγγέλογλου

Faretra.info

17/11/2025, 12:15

Και μαθαίνουμε… μαθαίνουμε …
Με κάθε αντίο μαθαίνουμε…Ο Γιώργος Ξάνθιππος Τροχόπουλος,
πολίτης, συμπολίτης μας, ενεργός πολίτης, συμμαθητής, φίλος, συμπέθερος, άνθρωπος της Υγείας,
της Τέχνης της Μουσικής, της Γραφής, άνθρωπος του Καθήκοντος…
…
Έφυγε σήμερα
για το τελευταίο του ταξίδι
κι αναπολούμε,
κοιτάζουμε το ποτάμι της ζωής
μαζί του,
τη στιγμή του αποχαιρετισμού,
την αμετάκλητη αυτή τη στιγμή
της απώλειας, του αποχωρισμού,
χρόνος και νερό,
“χους και εις χουν”,
και ανακαλούμε όσα φέρνει η μνήμη
για τον κοινό μας χρόνο,
τις εικόνες, τις φωτογραφίες,
τις περιπέτειες της ζωής,
τα βιώματα…
Κοινά, παράλληλα,
φίλοι, συμπολίτες, συμμαθητές,
πλανιόμαστε σαν το ποτάμι,
και οι στιγμές κι οι μορφές μας
χάνονται σαν το νερό.Αντίο φίλε.
Να νιώθεις πως η αγρύπνια είναι
ένας άλλος ύπνος,
όπου ονειρεύεσαι πως δεν κοιμάσαι,
κι ότι ο θάνατος που η σάρκα μας τον τρέμει, είναι ο ίδιος θάνατος
που κάθε νύχτα μάς φαίνεται ύπνος.Να βλέπεις πως η μέρα ή ο αιώνας
είναι σύμβολο της κάθε μέρας
του ανθρώπου και του χρόνου του..
Να μεταλλάσσεις την επιδρομή του χρόνου σε μουσική, σε ψίθυρο και σύμβολο
στο διηνεκές,
όπως το λέει, το ανθρώπινο,
στο…. “αιωνία του η μνήμη”.Να βλέπεις πως ο θάνατος είναι ύπνος,
το δειλινό ένα χρυσάφι μελαγχολικό,
αυτή είναι η ποίηση της ζωής,
η αθάνατη κι ασήμαντη.Λένε πως φθάνει να φυτέψεις ένα δένδρο,
να μεγαλώσεις ένα παιδί,
να γράψεις ένα βιβλίο…
Και μόνο ένα απ’ αυτά, θα έφτανε
για σημάνει ότι άξιζε που έζησες,
και συ Γιώργη, τα έκανες όλα αυτά,
και πολλά περισσότερα, φίλε…

Κι η ποίηση ξανάρχεται
σαν την αυγή και σαν το δειλινό.
Σε χαιρετούμε με αγάπη.

Αντίο φίλε…

……………………..