“40 Χρόνια από την πρώτη Ελληνική Αποστολή στα Ιμαλάια – Ένα ταξίδι μνήμης στην καρδιά της Αναπούρνα” / γράφει ο Βασίλης Διαμαντάτος

Παρ’ όλα αυτά, στις 22 Οκτωβρίου, η ομάδα κορυφής με τους Κλήμη Τσατσαράγκο, Χρήστο Λάμπρη, Μιχάλη Τσουκιά και Τάκη Μπουντόλα, έφτασε στα 6.400 μ., όπου έστησε το Camp 3. Η κατάκτηση της κορυφής ήταν ζήτημα ημερών

Βασίλης Διαμαντάτος

Και οι τρεις τους βρέθηκαν εκεί που πριν από 40 χρόνια προσπάθησαν για το ακατόρθωτο. Η αρχική αποστολή αναχώρησε από την Ελλάδα στις 8 Σεπτεμβρίου 1985. Στις 13 Σεπτεμβρίου, ξεκίνησε η πεζοπορία από την Ποκάρα με μια τεράστια επιχείρηση 119 ατόμων, με 8 Έλληνες από τον ΕΟΣ Αθηνών, 2 από τον ΕΟΣ Θεσσαλονίκης, ένα μέλος από τον ΕΟΣ Καβάλας, και τρεις τόνους εξοπλισμού που μεταφέρονταν μέσα από μονοπάτια και ορεινά περάσματα. Χωρίς υποστήριξη από ντόπιους οδηγούς ή σέρπα, η ομάδα βρέθηκε να αντιμετωπίζει το ωμό πρόσωπο των Ιμαλαΐων.

Από την ελληνική αποστολή του 1985

Οι έντονες χιονοπτώσεις καθυστέρησαν την εγκατάσταση των κατασκηνώσεων και δυσκόλεψαν κάθε μέτρο της ανάβασης. Παρ’ όλα αυτά, στις 22 Οκτωβρίου, η ομάδα κορυφής με τους Κλήμη Τσατσαράγκο, Χρήστο Λάμπρη, Μιχάλη Τσουκιά και Τάκη Μπουντόλα, έφτασε στα 6.400 μ., όπου έστησε το Camp 3. Η κατάκτηση της κορυφής ήταν ζήτημα ημερών. Αλλά η ίδια μέρα επιφύλασσε το απρόβλεπτο. Μια χιονοστιβάδα σάρωσε το Camp 3 παρασύροντας αντίσκηνα και ορειβάτες προκαλώντας μια πολυεπίπεδη τραγωδία. Τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ο Τάκης Μπουντόλας, ο Κλήμης Τσατσαράγκος και ο Γερμανός ορειβάτης Wohlschlager.

Ο Χρήστος Λάμπρης βγήκε βαριά τραυματισμένος από το χιόνι, επιβιώνοντας χάρη στην ψυχραιμία και την άμεση αντίδραση του Μιχάλη Τσουκιά, ο οποίος δεν παρασύρθηκε. Ακολούθησε μια τριήμερη, εξοντωτική επιχείρηση διάσωσης όπου τα μέλη της αποστολής μετέφεραν τον τραυματία μέσα από χιονισμένες πλαγιές για να τον παραλάβει τελικά ελικόπτερο από την κατασκήνωση βάσης.

Οι Έλληνες συμμετέχοντες μαζεύονται για την τελετή στη μνήμη εκείνων που χάθηκαν αλλά και όσων δεν βρίσκονταν μαζί τους σήμερα

Σαράντα χρόνια μετά, τρεις από τους τότε ορειβάτες αποφάσισαν να τιμήσουν τη μνήμη των σχοινοσυντρόφων τους. Η διαδρομή μέχρι το Annapurna Base Camp είναι μια από τις ομορφότερες των Ιμαλαίων. Από τα χωριά της περιοχής μέχρι τις κρεμαστές γέφυρες πάνω από τον ποταμό Μόντι Κόλα, το μονοπάτι οδηγεί μέσα από βαθιά χαράδρα και καταπράσινα δάση, μέχρι το φυσικό «αμφιθέατρο» της Αναπούρνα στα 4.100 μ.

Λάμπρης και Χλωρωκώστας με φόντο το Άναπούρνα

Το Νεπάλ, με τα περιορισμένα οδικά δίκτυα αλλά τους χιλιάδες ορεινούς πεζοπορικούς άξονες, παραμένει σήμερα μία από τις κορυφαίες παγκόσμιες κοιτίδες ορειβατικού και πεζοπορικού τουρισμού. Μέσα σε αυτό το σκηνικό, η ελληνική ομάδα ακολούθησε μια πορεία που συνδύασε φυσική ομορφιά, ιστορική φόρτιση και ανθρώπινη μνήμη. Στις 22 Οκτωβρίου η ομάδα βρέθηκε στο Annapurna Base Camp, ακριβώς την ίδια μέρα και στο ίδιο σημείο όπου πριν από τέσσερις δεκαετίες συνέβη η τραγωδία του Camp 3. Εκεί τελέστηκε τιμητική εκδήλωση για τα μέλη της αποστολής που δεν βρίσκονται πια στη ζωή.

Η τελετή μνήμης

Μετά το τέλος της επετειακής αποστολής ο Πάνος Χλωρωκώστας έγραψε στα social media «Με φόντο το πανόραμα της Annapurna, παρασταθήκαμε σε μια λιτή τελετή, για να τιμήσουμε τους Έλληνες ορειβάτες που έμειναν για πάντα εδώ! Στις 22 Οκτωβρίου του 1985, ο Κλήμης Τσατσαράγκος και ο Δημήτρης Μπουντόλας έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθεια για την κατάκτηση της κορυφής! Επίσης μνημονεύσαμε και τα μέλη της αποστολής του 1985 που δεν βρίσκονται σήμερα στη ζωή, από άλλα αίτια: Λουκάς Γιαννακούλης, Αλέκος Τσιλογιώργης, Μιχάλης Τσουκιάς αρχηγός της αποστολής, καθώς επίσης και τον Δημήτρη Μπατάρα και τον Mauro (δεν θυμάμαι το επίθετό του) που συμμετείχαν στην ομάδα χωρίς να είναι μέλη της αποστολής! Το μονοπάτι της επιστροφής έσβησε σιγά σιγά πίσω μας τις μαγικές εικόνες από τις κορυφές της Annapurna! Οι εικόνες αυτές δεν θα ξεθωριάσουν! Θα μείνουν για πάντα αποτυπωμένες ζωηρές και φωτεινές στη μνήμη μας!».

Μόλις έχει ολοκληρωθεί η επετειακή προσπάθεια

Έτσι με αυτό τον τρόπο οι τρεις Έλληνες ορειβάτες επέστρεψαν στην Annapurna όχι για να κατακτήσουν την κορυφή αλλά για να τιμήσουν τους συνοδοιπόρους τους και να αναβιώσουν ένα κεφάλαιο της ελληνικής ορειβασίας καθώς και να μεταφέρουν τη γνώση και την εμπειρία τους στη νέα γενιά που τους ακολούθησε.

Με θέα το βουνό Άναπούρνα

Η τελετή