Βέροια / “Πάμε όπερα;”: Μια παράσταση έξυπνη και δροσερή, που ενθουσίασε μικρούς και μεγάλους

Πώς είναι δυνατόν μια παράσταση να απευθύνεται και σε μικρούς και σε μεγάλους; Πώς είναι δυνατόν να ακροβατεί επικίνδυνα ανάμεσα στις δύο ηλικίες και να πείθει και τις δυο διδάσκοντας, χωρίς να  γίνεται  αντιπαθητικά διδακτική, να διασκεδάζει και ταυτόχρονα να ανοίγει ορίζοντες;

Ε, λοιπόν, είναι δυνατόν και το διαπιστώσαμε να συμβαίνει  στην μουσικοθεατρική κωμωδία “Πάμε όπερα;¨που ανέβασε το Κέντρο Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας σε συνεργασία με την Περιφερειακή Ενότητα Ημαθίας, τον Δήμο Βέροιας και την ΚΕΠΑ Δ. Βέροιας.

Η παράσταση γνώρισε μεγάλη ανταπόκριση το 2024 και τώρα επιστρέφει δίνοντας την ευκαιρία σε ένα πλατύτερο κοινό να την απολαύσει.

Έχοντας την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε και άλλες παραστάσεις του Κέντρου Πολιτισμού στη Βέροια, διαπιστώσαμε πως η δουλειά που γίνεται χαρακτηρίζεται από σοβαρότητα και υψηλή ποιότητα.

Στον Χώρο Τεχνών “Θάνος Μικρούτσικος” της πόλης,  οι θέσεις είχαν καταληφθεί από μικρούς και μεγάλους με κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο για τις ειδικές συνθήκες της διαφοράς ηλικιών κατά τη διάρκεια της παράστασης, την ησυχία και την προσήλωση στη σκηνή.

Με ένα εξαιρετικό κείμενο  της Λίζας Κωνσταντοπούλου, έξυπνο, χαριτωμένο, δροσερό, πρωτότυπο, οι μικροί ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με την όπερα, μουσικό είδος που, κακά τα ψέματα, δεν ακούν πουθενά, και οι μεγάλοι που, οι περισσότεροι είτε το αγνοούν είτε το αποστρέφονται, το αντιμετώπισαν και οι δυο ηλικίες με ενθουσιασμό!

Γιατί; Επειδή το κείμενο δεν κουνούσε το δάχτυλο διδάσκοντας τους αδαείς ή τους απείθαρχους, αλλά διασκεδάζοντας την άγνοια ή τις κόντρες τους με ένα πανέξυπνο κοντράστ μεταξύ της εποχής μας και παλιότερων εποχών, όπου το λυρικό θέατρο ήταν κορυφαίο.

Ένας χαριτωμένος  νεαρός δημοσιογράφος χεβιμεταλάς, που αντιπροσωπεύει το σήμερα και τις μουσικές επιλογές που επικρατούν, αναγκάζεται να παρακολουθήσει μια πρόβα ενός Gala όπερας, έχοντας πλήρη άγνοια του είδους που ονομάζεται όπερα.

Η άρνησή του να δεχτεί αυτόν τον καινούριο κόσμο μουσικής, τον οποίο απεχθάνεται, τον οδηγεί στον να τον υποτιμά και να τον λοιδορεί συνεχώς, μέχρι που τελικά… πείθεται!

Η Λίζα Κωνσταντοπούλου κράτησε μια θαυμαστή ισορροπία στο κείμενό της, ώστε να μην κατρακυλήσει στο απλοϊκό των παιδιών αλλά, ούτε και στο ακατανόητο για τα παιδιά των μεγάλων. Και άρεσε σε όλους, μικρούς και μεγάλους!

Έξοχοι οι μουσικοί της παράστασης, έξοχοι οι τραγουδιστές και οι ηθοποιοί της, που, όπως είπε η κυρία Μυκονίου, (ψυχή του Κέντρου Πολιτισμού), προλογίζοντας, είναι νέα παιδιά. Νέα παιδιά με πολύ ταλέντο θα λέγαμε εμείς.

Και τι δεν ακούσαμε! Τα γνωστότερα κομμάτια όπερας , αγαπημένα για όσους τα γνωρίζουν, διαδέχονταν το ένα το άλλο με ταυτόχρονες κωμικές καταστάσεις και πανέξυπνους διαλόγους. Τι Βέρντι, τι Πουτσίνι, τι Μότσαρτ, τι Μπιζέ! Ένα μουσικό ποτάμι, που μάλλον ξάφνιασε ευχάριστα και τα παιδικά αυτιά!

Το χειροκρότημα δυνατό και αυθόρμητο έκλεισε την παράσταση μέσα σε μια ατμόσφαιρα γενικής επιδοκιμασίας.

……………..

 Δημιουργοί και συντελεστές

Κείμενο: Λίζα Κωνσταντοπούλου

Σκηνοθεσία – Κοστούμια: Αθανάσιος Κολαλάς

Μουσική Διεύθυνση / Πιάνο: Κωνσταντίνος Κατσούλης

Βιολί: Παρασκευή Καδαλά

Τσέλο: Δημήτρης Ντάνης

Μέτζο Σοπράνο: Βασιλική Πολύχρονου

Βαρύτονος: Κωνσταντίνος Σταφυλλίδης

Σοπράνο: Γιώτα Κοντού

Ηθοποιοί: Γιώργος Χριστοφορίδης, Άγγελος Κουρέπης

Ενορχηστρώσεις: Κωνσταντίνος Γρηγορίου

Βοηθός ενδυματολόγου: Κυβέλη Χατζώκου Λυμπέρη

…………..

Φωτογραφίες: faretra.info

…………..

Φαρέτρα