Ένα περιπετειώδες ταξίδι με αίσιο τέλος… / μια απίθανη ιστορία! / γράφει η Ειρήνη Δασκιωτάκη

29/09/2025, 14:52

Μία περιπέτεια, μια γάτο περιπέτεια με πρωταγωνιστή έναν πανέξυπνο, αλλοδαπό γάτο που βρέθηκε σε μία όμορφη γειτονιά της Βέροιας, χαμένος και ξεριζωμένος και πολύ τυχερός βέβαια!

Τυχερός γιατί χάρη στον Λουκά και στη Γιώτα, ένα νεαρό ζευγάρι με ευαισθησία και υπευθυνότητα, βρήκε τον δρόμο του γυρισμού.

Ο γατούλης, λοιπόν, αυτός ταξίδευε με την οικογένειά του.

Και στο δρόμο αυτού του ταξιδιού, σε μια στάση της Εγνατίας οδού, στο πάρκινγκ του βενζινάδικου Olympus Plaza, στο ύψος της Αλεξάνδρειας, στο ρεύμα προς Θεσσαλονίκη…
Στο αυτοκίνητο της οικογένειας το κλουβί μάλλον δεν είχε κλείσει καλά!

Ίσως το μικρό παιδί της οικογένειας να είχε κάνει καμία ζαβολιά…

Δε γνωρίζουμε επακριβώς…

Το κακό έγινε! Δευτέρα 21 Ιουλίου 2025…

Ο γάτος χωρίς να έχει επίγνωση των πράξεων του, πήδηξε κι έφυγε από την πόρτα που δεν πρόλαβαν να κλείσουν…Δραπέτευσε!

Ήταν σούρουπο όταν έγινε αυτό.

Η οικογένεια του όλο το βράδυ έμεινε εκεί, ψάχνοντας τον μέχρι το πρωί!

Δυστυχώς τίποτα!
Άμεσα έγινε δημοσιοποίηση του γεγονότος κι εκεί

οι ιδιοκτήτες τόνιζαν ότι όπου και αν βρεθεί, θα κανονίσουν να πάρουν πίσω τον αγαπημένο τους γάτο…

Αλλά ας αφήσουμε τη Γιώτα και τον Λουκά να μας μιλήσουν γι’ αυτό!

Ζούμε σε μια περιοχή της Βέροιας που έχει την εξής ιδιαιτερότητα. Πρόκειται για κτίσματα χτισμένα στην πλαγιά κάτω από το παρκάκι, μετά τους Αγίους Αναργύρους, πριν από το “Κάστρο”.

Είναι μια γειτονιά με μονοκατοικίες αλλά και κάποιες πολυκατοικίες, οι οποίες όμως έχουν πρόσβαση εξωτερικά από σκάλα ανοιχτή που διασχίζει το οικόπεδο.

Η δική μας οικοδομή συγκεκριμένα δεν έχει εσωτερικό κλιμακοστάσιο, κάθε διαμέρισμα έχει πρόσβαση άμεσα από τον εξωτερικό χώρο και έχεις έτσι την αίσθηση μονοκατοικίας.

Εκ των πραγμάτων και καθώς είμαστε και φιλόζωοι, έχουμε στη βεράντα έξω από την πόρτα μας πιατάκια με φαγητό και νερό και ταΐζουμε τις γατούλες της περιοχής, κάποιες από τις οποίες τις έχουμε στειρώσει…

Την πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη είδαμε μια καινούργια γατούλα να τρώει στα πιατάκια αλλά όταν την πλησιάζαμε, έφευγε

Πολύ σύντομα, μέσα σε 2-3 μέρες, η γατούλα μας άφησε να την πλησιάσουμε, να την χαϊδέψουμε και άρχισε να μας “μιλάει.”

Προς το τέλος της εβδομάδας, όταν μας άκουγε να κατεβαίνουμε τη σκάλα προς το σπίτι, εμφανιζόταν κατευθείαν από την αυλή της μονοκατοικίας, ακριβώς πάνω από την οικοδομή μας, και μας ακολουθούσε μέχρι το σπίτι.

Τριβόταν στα πόδια μας, μας μιλούσε και σχεδόν “έκλαιγε.”

Αρχικά εμείς, παρότι έχουμε και οι δύο μεγάλη εμπειρία με τις γάτες, επειδή θεωρήσαμε ότι ήταν θηλυκό λόγο των λεπτεπίλεπτων χαρακτηριστικών, εκλάβαμε το κλάμα ως την ανησυχία της γάτας που ψάχνει για γάτο.

Όμως αυτό ήταν κλάμα του φόβου και της απόγνωσης…

Το Σάββατο το απόγευμα της ίδιας εβδομάδας (06/09) ξαφνικά μπήκε τρέχοντας μέσα στο σπίτι.

Σκεφτήκαμε ότι σίγουρα ανήκε σε οικογένεια, πριν βρεθεί εδώ.
Στη συνέχεια κανονίσαμε να τσεκάρουμε για τσιπ κλπ. για το επόμενο Σάββατο 13/09.

Όλη την εβδομάδα ήτανε όλο και πιο φιλικό και κάθε μέρα με το που ανοίγαμε την πόρτα, έμπαινε στο σπίτι.

Σύντομα διαπιστώσαμε ότι είναι γάτος και μάλιστα στειρωμένος.

Εντωμεταξύ, όσο περνούσαν οι μέρες, δενόμασταν περισσότερο μαζί του και ο δικός μας γάτος, ο Ερμής, ήθελε πολύ να παίζει με τον καινούριο φίλο…Οπότε αποφασίσαμε να τον κρατήσουμε.
Αυτός όμως συνέχιζε να μπαινοβγαίνει.
Δεν ήταν σίγουρος ακόμη για εμάς…

Λόγω της ιδιαιτερότητας της γειτονιάς μας, αν δεν κάνει ένα γατί το λάθος να κατέβει στη Στρατού, είναι προστατευμένο, ούτε αμάξια περνάνε, ούτε σκυλιά…

Το Σάββατο στις 13 Σεπτεμβρίου βρήκαμε το τσιπ!
Οι πληροφορίες ήταν ελλιπείς, αλλά ανακαλύψαμε ότι ήταν τσιπ Ιταλίας!

Άμεσα στείλαμε σε μια κυρία υπεύθυνη φιλοζωικού σωματείου της Βέροιας τον αριθμό του τσιπ και μια φωτογραφία του, η οποία στη συνέχεια μας ενημέρωσε σχετικά, αφού είχε δημοσιοποιηθεί αυτό το γεγονός με ποστ σε σελίδα φιλοζωική με μεγάλο αριθμό μελών…

https://www.facebook.com/groups/adespotazoathessalonikis/posts/3788295967981878/

Πέρασε η εβδομάδα στα ίδια πάνω κάτω, του βάλαμε εντωμεταξύ και αμπούλα τριπλής προστασίας…
Την Κυριακή 21 του μηνός, είχε ήδη αρχίσει να μας “ξύνει” τα τζάμια, οπότε είπαμε να κάνουμε άλλη μια προσπάθεια.
Ανοίξαμε την πόρτα, μπήκε μέσα, έφαγε, κατευθύνθηκε με άνεση στην πολυθρόνα και κοιμήθηκε…Σα να ήταν στο σπίτι μας από πάντα… Δεν ξαναέκλαψε!

Ηρεμήσαμε.

Εκείνο το βράδυ, συμπτωματικά, βρέθηκε και η ιδιοκτήτρια, με την οποία επικοινωνήσαμε άμεσα, κατανοώντας την αγωνία ενός ανθρώπου που αγαπάει το κατοικίδιο του, που μάλιστα έχασε.