«Λόγια της πλώρης» προς τη Γάζα: «Μικρές κινήσεις στο νερό μπορούν να προκαλέσουν κύματα» / γράφει ο Λεωνίδας Βλάσσης

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μερόνυχτων εξελίσσεται μπροστά στα μάτια όλων μας, η κορύφωση του εγκλήματος πολέμου που διαπράττει ακατάπαυστα το ισραηλινό κράτος στην Παλαιστίνη.

Το αδιάκοπο σφυροκόπημα από αέρος και η συστηματική καταστροφή κατοικιών, κτιρίων και υποδομών της πόλης της Γάζας από τις χερσαίες επιχειρήσεις του IDF, η επιβολή κατάστασης λιμού και οι συνεχείς δολοφονίες αμάχων, η προσάρτηση εδαφών και η δολοφονική εκδίωξη όσων Παλαιστίνιων έχουν καταφέρει να μείνουν ζωντανοί στη γενέθλια γη τους, μαρτυρούν αυτό που είναι ορατό, εδώ και δύο χρόνια, διά γυμνού οφθαλμού, από ολόκληρη την ανθρωπότητα που -από την 7η Οκτώβρη 2023 και έπειτα- παρακολουθεί σε ζωντανή μετάδοση τη γενοκτονία αυτού του μαρτυρικού αλλά αδούλωτου λαού.

Η εξόφθαλμη ασυδοσία της ισραηλινής βαρβαρότητας και ο τρόπος που αυτή εκδηλώνεται με στρατιωτικές-τρομοκρατικές επιχειρήσεις όχι μονάχα στα παλαιστινιακά εδάφη της Γάζας και της Δυτικής Όχθης, αλλά και εναντίον άλλων λαών και κρατών της περιοχής (Λίβανος, Συρία, Υεμένη, Ιράν, Κατάρ κ.ά.), καθώς και η ανοιχτή υποστήριξη που αυτή απολαμβάνει από την Ουάσιγκτον -όπως καταγράφηκε και σε διπλωματικό επίπεδο με το νιοστό, πρόσφατο βέτο που άσκησαν οι ΗΠΑ στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ενάντια σε ψήφισμα για άμεση κατάπαυση του πυρός και εκεχειρία στη Γάζα- φέρνει στην επιφάνεια το περιεχόμενο της «τελικής λύσης» που με δολοφονικό ζήλο υλοποιείται από την κυβέρνηση Νετανιάχου, το ισραηλινό κράτος και το στρατό του, υπό τις ευλογίες, τη συνδρομή και τη σκέπη του Λευκού Οίκου του Ντόναλντ Τραμπ: η ολική κατοχή για τη μετατροπή της Γάζας σε μια Ριβιέρα χωρις Παλαιστίνιους.

Μέσα σε αυτή την κυριολεκτικά αδυσώπητη συνθήκη, την οποία περιέγραψε πρόσφατα -με κυνική σαφήνεια- ως φλέβα χρυσού για τον τομέα του real estate, σε συνέδριο κτηματομεσιτών στο Ισραήλ, ο υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς, βρίσκεται σ’ εξέλιξη, στα μεσογειακά ύδατα, η ανθρωπιστική αποστολή του Global Sumud Flotilla (GSF) με τελικό προορισμό την πολιορκημένη Γάζα.

Ένας παγκόσμιος στόλος, αποτελούμενος από δεκάδες σκάφη από τις πέντε ηπείρους, με την εν πλω συμμετοχή πολλών εκατοντάδων ακτιβιστ(ρι)ών απ’ όλο τον κόσμο. Μια διεθνής συλλογική απόπειρα μεταφοράς συμβολικής ανθρωπιστικής βοήθειας για την άρση του παράνομου και εγκληματικού αποκλεισμού, η οποία όπως ήταν αναμενόμενο βρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με τη προπαγάνδα, την καταστολή και την τρομοκρατία που συστηματικά εξαπολύονται από το Ισραήλ και τους συμμάχους του κατά του διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.

Πιο συγκεκριμένα, το Global Sumud Flotilla βρέθηκε από την αρχή στο στόχαστρο της ισραηλινής κρατικής τρομοκρατίας, όπως χαρακτηριστικά φάνηκε με την επίθεση με drone που υπέστη στις 9/9 ένα από τα πλοία της αποστολής, το «Family Boat» ενώ έπλεε στ’ ανοιχτά της Τυνησίας, ενώ στη συνέχεια, (την Κυριακή 21/9) καταγράφηκαν πολλαπλές εμφανίσεις μη ταυτοποιημένων drones κοντά στον διεθνή στόλο που πλέει προς της Γάζα από την Ιταλία.

Υπενθυμίζεται ότι αντίστοιχη τρομοκρατική επίθεση από ισραηλινό drone είχε λάβει χώρα και τον περασμένο Μάιο (2/5), λίγο έξω από τη Μάλτα, ενάντια στο πλοίο Conscience που αποπειράθηκε να μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια προς τη Γάζα.

Στην Ισπανία, ο απόπλους των πρώτων πλοίων του GSF από το λιμάνι της Βαρκελώνης αποτέλεσε αφορμή και αιτία για μαζικές διαδηλώσεις, ενώ στην Ιταλία, στη Γένοβα μια μαζικότατη κινητοποίηση πολλών δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων αποχαιρέτησε την αποστολή, με τους λιμενεργάτες να δηλώνουν τη στήριξη και συμμετοχή τους, και τον εκπρόσωπο τους από το Collettivo Autonomo Lavoratori Portuali (CALP),  Ρικάρντο Ρουντίνο να ξεκαθαρίζει:

«Αν έστω και για 20 λεπτά χάσουμε την επαφή με τα πλοία μας, με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μας, θα μπλοκάρουμε ολόκληρη την Ευρώπη. Μαζί με το Συνδικάτο μας USB, μαζί με όλους τους λιμενεργάτες, μαζί με όλη την πόλη της Γένοβας», και να συμπληρώνει ότι σε αυτή την περίπτωση «δεν θα περάσει ούτε ένα καρφί» σε πλοία με προορισμό το Ισραήλ.

Εδώ στα καθ’ ημάς, έπειτα από ένα πραγματικά θερμό καλοκαίρι, όπου σε πόλεις και νησιά, λιμάνια και προβλήτες, δρόμους και πλατείες, εκδηλώθηκε ένα μαζικό και πολύμορφο κίνημα ενάντια στη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού και τα ματωμένα σέκελ των σιωνιστών τουριστών και επενδυτών, η ελληνική αποστολή του GSF σάλπαρε στις 17 Σεπτεμβρίου από το λιμάνι την Ερμούπολης της Σύρου. Από την πρωτεύουσα των Κυκλάδων, από εκεί όπου στις 22 Ιουλίου η μαζική κινητοποίηση των κατοίκων ενάντια στον ελλιμενισμό του ισραηλινού κρουαζιερόπλοιου Crown Iris επέφερε την εσπευσμένη αναχώρησή του, πυροδοτώντας αντίστοιχες διαδηλώσεις και παρεμβάσεις σε νησία και τουριστικούς προορισμούς, πόλεις και κωμοπόλεις σ’ όλη τη χώρα.

Τον Ιούνιο, είχε προηγηθεί η ελληνική συμμετοχή στη διεθνή αποστολή του March to Gaza στην Αίγυπτο, η οποία και μπλοκαρίστηκε με καταστολή, συλλήψεις και απελάσεις πριν την άφιξη της στα σύνορα με τη Γάζα.

Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των καλοκαιρινών μηνών, όταν δηλαδή οι μηχανές της «βαριάς τουριστικής βιομηχανίας» δουλεύουν στο φουλ, οι προκλήσεις, οι απειλές κατά της ζωής και οι επιθέσεις σιωνιστών με την προβιά «τουριστών» και «επενδυτών» (και όχι μόνο) στην Ελλάδα, κατά Παλαιστίνιων και Αλληλέγγυων, τείνουν να γίνουν καθημερινό φαινόμενο, με την ανοχή και την κάλυψη των αστυνομικών και δικαστικών αρχών μιας χώρας, της οποίας ο Πρωθυπουργός, στο όνομα της δεδομένης συνέχειας και εμβάθυνσης της δήθεν «εθνικά επωφελούς στρατηγικής σχέσης» με το Ισραήλ, ανερυθρίαστα δηλώνει ότι δεν δύναται να χρησιμοποιεί τη λέξη γενοκτονία γιατί την βρίσκει κάπως… βαριά, ενώ ταυτόχρονα η δικαστική εξουσία κάνει χρήση του… αντιρατσιστικού νόμου για να διώξει ποινικά Παλαιστίνιους και αλληλέγγυους και ο υπουργός Υγείας δεν διστάζει να ομολογήσει ότι δεν αναγνωρίζει τον ΟΗΕ και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, επομένως ούτε τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις τους…

Μέσα σ’ αυτήν την ασφυκτική, εγχώρια και διεθνή, ατμόσφαιρα συγκροτήθηκε η ελληνική αποστολή του GSF, η οποία αποτελείται από πέντε σκάφη με εμβληματικά ονόματα (Οξυγόνο, Bαγγέλης Πισσίας, Παύλος Φύσσας, Ahed Tamimi, Mohhamad Bhar) που πλέουν μαζί με ένα έκτο, το Free Willy που αποτελεί τμήμα της ελβετικής αποστολής, όπου συνολικά συμμετέχουν 26 Έλληνες και 20 διεθνείς αλληλέγγυοι.

Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, τα έξι σκάφη έχοντας αποπλεύσει από τo λιμάνι του Αδάμαντα της Μήλου ταξιδεύουν στο νότιο Αιγαίο, κατευθυνόμενα προς την Κρήτη, για να σμίξουν με τα άλλα του διεθνούς στόλου, που έρχονται από τη Σικελία, έτσι ώστε να κινήσουν όλα μαζί προς τις αποκλεισμένες ακτές της Γάζας.

Το στίγμα και η πορεία όλων των πλοίων της αποστολής είναι ορατή διαδικτυακά εδώ.

Και μια εξέλιξη σημερινή και πρωινή: Στόχος επιθέσεων με drones, κρότου–λάμψης, χημικά και παρεμβολές έγιναν τα ξημερώματα σήμερα Τετάρτη 8 πλοία του διεθνή στόλου αλληλεγγύης Global Sumud Flotilla, που πλέει με προορισμό τη Γάζα, επιχειρώντας να σπάσει τον ασφυκτικό ναυτικό αποκλεισμό και να ανοίξει έναν δρόμο ανθρωπιστικής βοήθειας. Μάλιστα, οι επιθέσεις σημειώθηκαν 30 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Γαύδου, εντός της ελληνικής SAR, της θαλάσσιας ζώνης έρευνας και διάσωσης δηλαδή στην οποία έχει ευθύνη το ελληνικό Λιμενικό. Ο στόλος της αλληλεγγύης υπέστη μικρές ζημιές και συνεχίζει το ταξίδι του.

Εν κατακλείδι και με δεδομένη την προκαταβολική στοχοποίηση του GSF, μεταξύ άλλων, μέσα από πρόσφατη έκθεση του ισραηλινού υπουργείου «Διασποράς και Αντισημιτισμού» και το αναμάσημα της από τα εγχώρια κυβερνητικά δημοσιογραφικά παπαγαλάκια της σιωνιστικής προπαγάνδας (περί «αποστολής μίσους με πλέγμα διασυνδέσεων με τη Χαμάς»), θεωρείται χρήσιμη η παράθεση των ακόλουθων, αρκούντως ουσιωδών αλλά και περιεκτικών απόσπασμάτων, από μερικά από τα «λόγια της πλώρης», γραμμένα από κάποιους από τους συμμετέχοντες και τις συμμετέχουσες στο GSF, σε αυτό το συλλογικό ταξίδι από τη σωστή πλευρά της Ιστορίας προς τη Γάζα, προς τα εκεί όπου -όπως ορθά έχει σημειωθεί και αλλού- βρίσκεται «η ζυγαριά του βάρους όλων των πραγμάτων του υπαρκτού κόσμου».

[…] Γιατί;

Γιατί, ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, θεωρώ ότι τα σημαντικότερα μαθήματα δίνονται έξω από τα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων.

Γιατί, ως άνθρωπος, θεωρώ ότι η απραξία μπροστά στη συνέχιση της γενοκτονίας συνιστά ντροπή και συνενοχή για ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Γιατί, ως αριστερός, θεωρώ ότι αυτό το μικρό κομμάτι γης αποτελεί σήμερα τον πιο φωτεινό φάρο αγώνα και αξιοπρέπειας για όλους μας.

Γάζα και πάλι ερχόμαστε! Μαζί, η παλιότερη γενιά και η πρωτοπόρος νέα, στο δρόμο που άνοιξε ο Βαγγέλης Πισσίας, ο μοναδικός αυτός άνθρωπος και αγωνιστής με την τεράστια προσφορά στην παλαιστινιακή υπόθεση.

Τάκης Πολίτης

 

[…] Βλέπουμε τον παγκόσμιο στόλο GSF, λόγω της μεγάλης συμμετοχής σκαφών και αγωνιστών/τριών από όλον τον κόσμο, ως μια κίνηση άμεσης δράσης απέναντι στην ακινησία, τη σιωπή, την ατιμωρησία και τη συνενοχή. Οραματιζόμαστε την επιτυχία της αποστολής, το σπάσιμο δηλαδή της παράνομης πολιορκίας, το αντάμωμα με τις Παλαιστίνιες στη γη της Γάζας.

Βλέπουμε επίσης μια συνθήκη που επιτρέπει σε κινήματα από διαφορετικές πολιτικές κουλτούρες να συνεννοηθούν και να δουλέψουν μαζί.

Χωρίς τις δυνάμεις και τις δυναμικές που αναπτύσσονται στη στεριά, από την αρχή της γενοκτονίας έως σήμερα, αυτή η αποστολή δεν θα είχε στηθεί και η επιτυχία της δεν θα είχε ελπίδα. Η διαδρομή που διέγραψε το ελληνικό κινημα υπέρ της Παλαιστίνης μέσα στους τελευταίους μήνες δυναμώνει αυτή την πεποίθηση μέσα μας. Με όσα είδαμε μέσα από εκδηλώσεις, πορείες, στιγμές της καθημερινότητας έως και τη στιγμή του απόπλου στο λιμάνι της Ερμούπολης, νιώθουμε πως οι νέες γενιές είναι με την Παλαιστίνη, όπως θα είναι και οι επόμενες. Αυτό μας γεμίζει αισιοδοξία παρά τον θάνατο, την ισοπέδωση και τα συντρίμμια στη Γάζα. Για αυτό προτείναμε να ονομαστεί το πλοίο μας Αχέντ Ταμίμι από τη στάση αυτού του νέου κοριτσιού απέναντι στην αντίσταση που έγινε σύμβολο αγώνα. Η πρόταση μας έγινε ομόφωνα αποδεκτή από τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μας εν πλω. Όποιος και όποια θέλει να ακολουθεί την πορεία του πλοίου μας, θα είναι ορατό με αυτό το όνομα.

Πιστεύουμε, τέλος, σε αυτή τη συγκυρία, την θεωρούμε ικανή να δημιουργήσει επιπλέον ρήγματα στο υπάρχον status quo, αυτό που έχει ναρκώσει οργανικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας και έχουν συνηθίσει την καταπίεση, την καταστροφή και τον θάνατο.

Μικρές κινήσεις στο νερό μπορούν να προκαλέσουν κύματα.

Νίκη στον πολύμορφο παλαιστινιακό αγώνα

Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Από το ποτάμι ως τη θάλασσα

Ε.Κ και Ν.Λ. μέλη της κινηματογραφικής ομάδας 218

[…] Η μεγάλη αυτή νηοπομπή του διεθνούς στόλου δεν πρέπει να θεωρείται ηρωική. Ενώ αποτελεί τη μεγαλύτερη σε μέγεθος αποστολή που επιχειρήθηκε ποτέ για το σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζας, οι ήρωες και οι ηρωίδες είναι οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι. Αυτό πρέπει να είναι δεδομένο. Οτιδήποτε το διαταράξει θα είναι πολιτικός καιροσκοπισμός και προσβολή του διεθνισμού και της αλληλεγγύης.

Με πιθανότερο το σενάριο να απαχθούμε από τις ισραηλινές στρατιωτικές κατοχικές δυνάμεις και να βρεθούμε σε κάποιο κρατητήριο ή φυλακή στο Ισραήλ μαζί με άλλους/ες Έλληνες της αποστολής και ξένους από το διεθνή στόλο του GSF, στην περίπτωση αυτή απαιτούμε άμεσα την απελευθέρωση όλων των απαχθέντων και την επιστροφή τους!

Απ’ αυτό το κράτος – αποικιοκράτη που όταν δε δολοφονεί μικρά παιδιά και αμάχους, τους υπόλοιπους τους φυλακίζει παράνομα ανά δεκάδες χιλιάδες. Χρόνια ολόκληρα στην απομόνωση, χωρίς τα βασικά δικαιώματα πρόσβασης σε καθαρό νερό, επικοινωνία με δικηγόρους και συγγενείς.

Μέσα στα κολαστήρια των σιωνιστών σφυρηλατούνται οι μελλοντικές γενιές των Παλαιστινίων, οι τοίχοι των φυλακών γεμάτοι με αραβικά ονόματα χωριών και ηρώων μαρτύρων που συμβολίζουν ένα πράγμα: ότι η αντίσταση είναι δίκαιη! Ότι η αντίσταση θα νικήσει.

Αυτών των νέων με τις μαντίλες και τις παντόφλες που δε χρειάζονται μια καθαρή πολιτική ταυτότητα ή ταξική συνείδηση για να εξεγερθούν, να πετάξουν πέτρες σε κάποιον στρατιώτη, να χάσουν τη ζωή τους στο δρόμο προς το νοσοκομείο δίνοντας πρώτες βοήθειες, να αντισταθούν με το όπλο στο χέρι για μια Λεύτερη Παλαιστίνη, όπως πολλοί ιδεολόγοι θα ήθελαν να συμβαίνει ως προϋπόθεση για να ταχθούν οι ίδιοι με τη πλευρά της αντίστασης.

Άραγε δεν υπάρχει ιστορικό και πολιτισμικό κριτήριο; Ποιός και ποιά δε θα ένιωθε αδικία όταν του ξεριζώνουν τα μποστάνια του, όταν γκρεμίζουν τα σπίτια του, όταν σφάζουν τα ζωντανά του, όταν ξεκληρίζουν ολόκληρες οικογένειες μπροστά στα μάτια του;

Η ιστορία είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη και θα γραφτεί ξανά από εκείνους και εκείνες που τίποτα δεν έχουν να χάσουν.

Από τα ψηλά και άγρια βουνά της Τσιάπας των Ζαπατιστας στο Μεξικό, τους δρόμους του Πειραιά και το τελευταίο κυκλαδίτικο νησί, τον αλύγιστο και αξιομνημόνευτο λαό της Υεμένης, μέχρι τη πόλη της Βυρητού και τα καμπς των Παλαιστινίων στο Λίβανο, κυματίζει περήφανα η παλαιστινιακή σημαία. Η σημαία της αξιοπρέπειας!

Δώσαμε μια υπόσχεση: Όχι χθες, ούτε μόνο αναμεταξύ μας: ότι για να αγωνιστούμε θέλουμε λίγη σεμνότητα, λίγη ακόμη αξιοπρέπεια και πολλή οργάνωση.

Την υπόσχεση αυτή την έδωσαν όσοι και όσες λείπουν τώρα από ανάμεσα μας και αφιέρωσαν τη ζωή τους στο πόλεμο για να φέρουν τη ζωή ξανά στο προσκήνιο. Και όσο ωραία είναι η λογοτεχνία, τόσο πιο ωραίο είναι το σχέδιο!

Και αυτό το σχέδιο δείχνει πως με ξεκάθαρους πολιτικούς στόχους και στρατηγική το κίνημα μπορεί να σταθεί ανάχωμα στην πολεμική προετοιμασία του ελληνικού κράτους και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων που επιτάσσει η διεθνιστική αλληλεγγύη.

Να σπάσει ο αποκλεισμός στη λωρίδα της Γάζας που καταδικάζει το παλαιστινιακό λαό σε λιμοκτονία!

Να σαμποτάρουμε την εγκληματική συμμαχία του ελληνικού κράτους με το Ισραήλ!

Να απαιτήσουμε απρόσκοπτο και ασφαλές πέρασμα του Global Sumud Flotilla μέχρι τη Γάζα!

Κυριάκος Βλαχόπουλος, μέλος του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Χώρου Pasamontaña 17.9.2025

[…] Σε όλους τους ανθρώπους μας, τις οικογένειες, τους φίλους και τους συντρόφους μας που αγωνιούν για το εγχείρημα μας, η παράκληση είναι απλή και συγκεκριμένη: κάντε ότι σας αναλογεί για να γίνετε κομμάτι της συλλογικής προσπάθειας. Γίνετε κομμάτι του στόλου μας. Γίνετε η φωνή του. Δώστε ορατότητα στους σκοπούς του και προπάντων δώστε ορατότητα στον αγώνα της Παλαιστίνης. Αυτή είναι η μόνη και η μεγαλύτερη εγγύηση για τη δική μας ασφάλεια, αλλά και για την ελπίδα που αναμένουν στωικά οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες από τον έξω κόσμο.

Όπως έλεγε ολόσωστα και ένας από αυτούς που μας κοιτάνε πλέον από ψηλά: “Υπομονή. Δύναμη. Πίστη στην υπόθεση. Έχουμε δίκιο. Τέλος”.

Κώστας Φουρίκος. Μήλος, 19/09/2025