“Η Διακήρυξη της Νέας Υόρκης οδηγεί Ισραήλ και ΗΠΑ στην απομόνωση”/ γράφει ο Δημήτρης Πεπόνης

Σε παλαιότερο κείμενο όπου εξετάζαμε την έντονη πολιτικοποίηση του ζητήματος της υποστήριξης του Ισραήλ στις ΗΠΑ υπό το φόντο του ψηφίσματος ES-10/23 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη, το οποίο αναβάθμιζε τα δικαιώματα της Παλαιστίνης στον Οργανισμό σε Κράτος Παρατηρητή, είχαμε επισημάνει ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών είχε ως εξής:

• Υπέρ: 143 (Πράσινο)
• Κατά: 9 (Κόκκινο)
• Αποχή: 25 (Κίτρινο)

Τα 9 κράτη που τοποθετήθηκαν κατά του ψηφίσματος, τότε, ήταν τα εξής: Αργεντινή, Τσεχία, Ουγγαρία, Ισραήλ, Μικρονησία, Ναούρου, Παλάου, Παπούα Νέα Γουινέα και ΗΠΑ.

Τα κράτη που είχαν ψηφίσει κατά της πρότασης του ψηφίσματος ES-10/23 αντιπροσώπευαν περίπου το 5,5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τα κράτη που αποφάσισαν να απέχουν αντιπροσώπευαν λιγότερο από το 5%. Δηλαδή από κοινού τα κράτη που ψήφισαν κατά μαζί με τα κράτη που απείχαν αντιπροσωπεύουν λιγότερο από το 10,5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τα κράτη που ψήφισαν υπέρ της πρότασης του ψηφίσματος αντιπροσωπεύουν περίπου το 86% του παγκόσμιου πληθυσμού (υπήρξε και ένας μικρός αριθμός κρατών που ο πληθυσμός τους αντιστοιχούσε σε ποσοστό γύρω στο 3% των οποίων αντιπρόσωποι δεν παρευρίσκονταν στη Συνέλευση. Φαίνονται με θαλασσί χρώμα στον χάρτη).

Είχαμε τονίσει τότε ότι αυτούς τους συσχετισμούς θα ήταν καλό να τους θυμόμαστε όταν στο μέλλον -για λόγους εξυπηρέτησης της κομματικής και ιδεολογικής αντιπαράθεσης στο εσωτερικό των κρατών και για λόγους πολεμικής-, θα γινόταν απόπειρα αναγωγής του ζητήματος και του περιεχομένου του ψηφίσματος (status της Παλαιστίνης) και του αποτελέσματος της ψηφοφορίας και του ποσοστού επί του παγκόσμιου πληθυσμού που αντιστοιχεί στο αποτέλεσμα (10-15% vs 90-85%) σε κάποιο από τα εξής δίπολα: Δημοκρατικοί-Ρεπουμπλικανοί, Δύση-Ισλάμ, Αριστερά-Δεξιά, Δημοκρατίες-Αυταρχίες κ.λπ.

Πριν από λίγες μέρες, στις 12 Σεπτεμβρίου, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε τη Διακήρυξη της Νέας Υόρκης για την ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος της Παλαιστίνης και την εφαρμογή της λύσης των δύο κρατών με το Ισραήλ. Η διακήρυξη υπήρξε αποτέλεσμα διεθνούς συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο στην έδρα του ΟΗΕ, μετά από πρωτοβουλία και υπό την αιγίδα της Γαλλίας και της Σαουδικής Αραβίας.

Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών είχε ως εξής:

• Υπέρ: 142 (Πράσινο)
• Κατά: 10 (Κόκκινο)
• Αποχή: 12 (Κίτρινο)

Τα 10 κράτη που τοποθετήθηκαν Κατά της υιοθέτησης της διακήρυξης ήταν τα ίδια με αυτά που ψήφισαν Κατά του ψηφίσματος ES-10/23, με την εξής διαφορά: Η Τσεχία, που είχε ψηφίσει κατά του προηγούμενου ψηφίσματος, απείχε, ενώ καταψήφισαν δύο ακόμα κράτη, που απείχαν στην προηγούμενη ψηφοφορία: η Παραγουάη και το βασίλειο της Τόνγκα. Έτσι τα κράτη που τοποθετήθηκαν Κατά της υιοθέτησης της διακήρυξης ήταν τα εξής: Αργεντινή, Ουγγαρία, Ισραήλ, Μικρονησία, Ναούρου, Παλάου, Παπούα Νέα Γουινέα, Παραγουάη, Τόνγκα και ΗΠΑ.

Τα κράτη που ψήφισαν Αποχή ήταν τα εξής: Αλβανία, Καμερούν, Τσεχία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Εκουαδόρ, Αιθιοπία, Φίτζι, Γουατεμάλα, Βόρεια Μακεδονία, Μολδαβία, Σαμόα, Νότιο Σουδάν.

Όπως είδαμε προηγουμένως, από κοινού τα κράτη που καταψήφισαν το ψήφισμα ES-10/23 μαζί με τα κράτη που απείχαν αντιπροσώπευαν λιγότερο από το 10,5% του παγκόσμιου πληθυσμού. Πλέον τα κράτη αυτά δεν ξεπερνούν το 9,2% του παγκόσμιου πληθυσμού. Αλλά το σημαντικό δεν είναι αυτό.

Το σημαντικό είναι η μεγάλη μετακίνηση που έγινε στα κράτη που μετακινήθηκαν από την Αποχή, -που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια δεξαμενή κρατών από την οποία το Ισραήλ θα μπορούσε να αντλήσει υποστήριξη (εξ ου και είχαμε προσμετρήσει το ποσοστό που αντιπροσωπεύουν αυτά τα κράτη μαζί με το ποσοστό των κρατών που ήταν κατά του ψηφίσματος ES-10/23)-, σε μια θέση Υπέρ του ψηφίσματος, δηλαδή εις βάρος του Ισραήλ.

Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη που είχαν ψηφίσει αποχή στο ψήφισμα ES-10/23 αντί να μετακινηθούν κατά της διακήρυξης και υπέρ του Ισραήλ, μετακινήθηκαν προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή υπέρ της διακήρυξης ψηφίζοντας εις βάρος του Ισραήλ.  Με άλλα λόγια τα κράτη που αποτυπώνονται με κίτρινο χρώμα στον πρώτο χάρτη μετακινήθηκαν προς το πράσινο (Ο χάρτης είναι κατά προσέγγιση).

Ορισμένα από τα κράτη που μετακινήθηκαν από την Αποχή στο ψήφισμα ES-10/23 σε μια θέση Υπέρ της Διακήρυξης της Νέας Υόρκης, ήταν τα εξής: Αυστρία, Βουλγαρία, Καναδάς, Κροατία, Φινλανδία, Γερμανία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Ολλανδία, Ρουμανία, Σουηδία, Ελβετία, Ουκρανία και Ηνωμένο Βασίλειο.

Ουσιαστικά το Ισραήλ έχασε σχεδόν όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Αγγλόσφαιρα και τη «Δύση», πλην των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

Αν δούμε τα πράγματα από τη σκοπιά της πιθανότητας αποχώρησης από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, με ανάλογο τρόπο που αποχώρησαν από την Κοινωνία των Εθνών η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία και η αυτοκρατορική Ιαπωνία, τότε τα κεντρικά αναθεωρητικά κράτη της εποχής μας, δηλαδή τα κράτη που είναι πιθανότερο να αποχωρήσουν από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, είναι το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Συνήθως η Ρωσία και η Κίνα χαρακτηρίζονται ως αναθεωρητικά κράτη επειδή αμφισβητούν τη διεθνή φιλελεύθερη τάξη, δηλαδή τη «δυτική» ηγεμονία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, κατά τη μεταδιπολική μεταψυχροπολεμική περίοδο. Ωστόσο, από τη σκοπιά της σχέσης των κρατών με τον ΟΗΕ, η Ρωσία και η Κίνα ουδέποτε έχουν φανερώσει οποιαδήποτε πρόθεση να αποχωρήσουν από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και συνεχώς και κατ’ εξακολούθηση δηλώνουν την ανάγκη υπεράσπισης και όχι αμφισβήτησης του Οργανισμού, σε αντίθεση με το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Ακόμα και αν κάποιος δεν δέχεται ότι το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες αμφισβητούν τον Οργανισμό, ή ότι έχουν οποιαδήποτε πρόθεση να αποχωρήσουν από τον ΟΗΕ, η απομόνωση των δύο κρατών στον Οργανισμό διαμορφώνει το περιβάλλον προκειμένου να πάρουν μια τέτοια απόφαση και προχωρήσουν σε μια τέτοια πράξη.