“Νέο φιάσκο στο Παρίσι / ο νέος Κριμαϊκός Πόλεμος ευτυχώς αναβάλλεται” / γράφει ο Γιώργος Τσιάρας

Τι ακριβώς συνέβη πίσω από τις κλειστές πόρτες του Ελιζέ; Οι Αγγλογάλλοι στρατηλάτες από το κάτω ράφι εμφανίστηκαν και πάλι πανέτοιμοι -στα λόγια βέβαια- να επαναλάβουν την… Επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας από τον ορίτζιναλ Κριμαϊκό Πόλεμο, με τον ναπολεοντίσκο οικοδεσπότη Μακρόν να πλειοδοτεί σε φανφαρονισμό, υποσχόμενος να στείλει μάχιμα στρατεύματα στην Ουκρανία ακόμη και χωρίς ρωσική έγκριση ή αμερικανική αεροπορική «ομπρέλα». Βρήκε μάλιστα και ωραίο όνομα για τη νέα φανταστική στρατιωτική δύναμη, που θα έχει, λέει, στόχο την εγγύηση της ενδεχόμενης εκεχειρίας, αποκαλώντας την reassurance force, «δύναμη επαναβεβαίωσης», ενώ επέμεινε ότι οι εν λόγω «ειρηνοποιοί» θα βρίσκονται μεν μακριά από την πρώτη γραμμή του μετώπου, αλλά θα παρέχουν στρατιωτική υποστήριξη και «εγγυήσεις ασφαλείας» στο Κίεβο.

Ομως οι… λοιποί συγγενείς, περιλαμβανομένου του πιστού αμερικανοτσολιά Μητσοτάκη, αλλά και των Πολωνών, Ιταλών, Γερμανών και άλλων παικτών-κλειδιά σε αυτή τη σύγκρουση, έβαλαν πάγο στα επικίνδυνα αυτά σχέδια, καθώς είναι προφανές πως οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δεν θέλουν να εξοργίσουν περισσότερο ούτε τον Πούτιν, ούτε τον καινούργιο σερίφη της Ουάσινγκτον. Από τις «διαρροές» στους Financial Times και αλλού προέκυψε μάλιστα ότι μόνο τα λυσσασμένα αλλά στρατιωτικά ανύπαρκτα κρατίδια της Βαλτικής και η Δανία δήλωσαν… διαθεσιμότητα για αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία. Κι έτσι μετά από μόλις τρεις ώρες υποτυπώδους διαβούλευσης ο Μακρόν αναγκάστηκε να παραδεχτεί την ήττα του και να σφυρίξει τη λήξη. Κάλεσε βέβαια τους… απρόθυμους σε νέα σύνοδο, αλλά υποβαθμισμένη σε επίπεδο υπουργών Αμύνης, για τις 10 Απριλίου: όμως ακόμη και τα πιο φανατισμένα φιλο-ουκρανικά ΜΜΕ συμφωνούν ότι το ευρωπαϊκό στρατιωτικό πλάνο αντικατάστασης των Αμερικανών δεν «τραβάει»…

Η κατήφεια και ο εκνευρισμός για το νέο ναυάγιο, αλλά κυρίως για την εξελισσόμενη «προδοσία» από πλευράς Τραμπ ήταν άλλωστε έκδηλα και στην ξεχωριστή συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο Ζελένσκι στο Παρίσι. Άλλωστε ο Ουκρανός πρόεδρος ήταν εμφανώς σοκαρισμένος από τις νέες, ακόμη σκληρότερες αμερικανικές απαιτήσεις για τη συμφωνία εκχώρησης στις ΗΠΑ του ανεκμετάλλευτου ορυκτού πλούτου της χώρας του ως «αποζημίωση» για την ώς τώρα βοήθεια της Ουάσινγκτον, που με βάση τις υπάρχουσες διαρροές στο Bloomberg και τους Financial Times είναι κυριολεκτικά ληστρική για το ήδη γονατισμένο Κίεβο και μάλιστα χωρίς να περιλαμβάνει τις πολυπόθητες «εγγυήσεις ασφαλείας» που ζητούν οι εξαντλημένοι Ουκρανοί. Ο Ζελένσκι βέβαια έχει πάρει πια το μάθημά του και απέφυγε να κάνει ευθεία κριτική στην καθαρά εκβιαστική και αποικιοκρατική αμερικανική συμπεριφορά, οπότε περιορίστηκε απλώς να πει πως η Αμερική πρέπει να δείξει «πιο σθεναρή στάση» απέναντι στον Πούτιν. Ωστόσο η αποστροφή του φάνηκε όταν απέκλεισε το ενδεχόμενο να μεταβεί σύντομα στην αμερικανική πρωτεύουσα για να υπογράψει τη συμφωνία για τα ορυκτά και τις σπάνιες γαίες, προσθέτοντας πως «δεν θέλουμε να δώσουμε στους Αμερικανούς συμμάχους μας το κίνητρο να μας κόψουν πάλι την παροχή όπλων και πληροφοριών». Και ο νοών νοείτω…

Ο μεγαλύτερος φόβος του Ζελένσκι είναι βέβαια ότι Πούτιν και Τραμπ έχουν παρασκηνιακά συμφωνήσει πως δεν μπορούν να συνδιαλλαγούν μαζί του και άρα πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τον «ξεφορτωθούν» και να τον αντικαταστήσουν με κάποιον διαλλακτικότερο και πιο πραγματιστή ηγέτη. Αλλωστε ο Τραμπ και οι επιτελείς του δεν κρύβουν την αντιπάθειά τους για τον Ζελένσκι και δεν είναι διόλου απίθανο πως η σκλήρυνση της στάσης τους στο θέμα των ορυκτών να είναι σχεδιασμένη ειδικά για να τον «τελειώσει» στα μάτια τής ήδη εξαντλημένης από τον τριετή πόλεμο ουκρανικής κοινής γνώμης και να ανοίξει τον δρόμο για τη διενέργεια εκλογών, τις οποίες ο «Ζελέ» αποκλείεται να κερδίσει.

Και βέβαια δεν είναι διόλου τυχαίο το «τάιμινγκ» των τελευταίων δηλώσεων του Πούτιν από τον ναύσταθμο του Μουρμάνσκ, που δήλωσε ξεκάθαρα πως ο Ζελένσκι βρίσκεται παράνομα στην εξουσία και δεν διαθέτει την απαραίτητη νομιμοποίηση για να υπογράψει μια συμφωνία ειρήνης μαζί του και πρότεινε να τεθεί η Ουκρανία υπό μια μορφή προσωρινής διοίκησης «υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, των Ηνωμένων Πολιτειών, των ευρωπαϊκών χωρών και των εταίρων μας», ώστε να «επιτραπεί η διεξαγωγή νέων δημοκρατικών εκλογών που θα φέρουν στην εξουσία μια ικανή κυβέρνηση, η οποία θα απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του λαού. Στη συνέχεια μπορούν να γίνουν συνομιλίες με την ουκρανική πλευρά για μια συνθήκη ειρήνης». Σαν να λέει δηλαδή στον Τραμπ «Διώξ’ τον και έλα να τα βρούμε και να μοιράσουμε μεταξύ μας τα λάφυρα»!

 efsyn.gr

–