“Η Ρωσία τα εδάφη, οι Αμερικανοί τα ορυκτά…” / γράφει ο Γιώργος Τσιάρας

Χτες, λοιπόν, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα «άστραψε και βρόντηξε» για τη νέα παρα-σύνοδο των Παρισίων, καταγγέλλοντας ανοιχτά τη Γαλλία και τη Βρετανία πως «εκκολάπτουν σχέδια για στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία» υπό το πρόσχημα μιας ειρηνευτικής αποστολής, και προειδοποιώντας ότι μια τέτοια επέμβαση θα μπορούσε να οδηγήσει σε άμεση σύγκρουση Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Παράλληλα, το Κρεμλίνο έριξε κι άλλο πάγο στην ειρηνευτική διαδικασία, ανακοινώνοντας -μέσω «διαρροής» στο πρακτορείο TASS- ότι οι επόμενες «τεχνικές διαβουλεύσεις» στο Ριάντ θα γίνουν το νωρίτερο στα μέσα Απριλίου και ότι, ενδιαμέσως «δεν έχει προγραμματιστεί νέα τηλεφωνική επικοινωνία» μεταξύ Τραμπ και Πούτιν.

Όπως θύμισε ο Λαβρόφ, η Ρωσία είχε συμφωνήσει ήδη από το 2022 την αμοιβαία «απελευθέρωση της ναυσιπλοΐας» στον Εύξεινο Πόντο, αλλά η Δύση δεν τήρησε τις υποσχέσεις της, ιδίως στον τομέα της άρσης των διαφόρων κυρώσεων και εμποδίων για τα ρωσικά αγροτικά προϊόντα και λιπάσματα, αλλά και για τα ρωσικά εμπορικά πλοία. Οπότε ακόμη και γι’ αυτά τα πρώτα δειλά βήματα θα απαιτηθεί, λέει, μια «διαδικασία οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης», που είναι βέβαιο πως θα πάρει χρόνο. Και ο χρόνος είναι ακριβώς αυτό που δεν περισσεύει στην εξαντλημένη Ουκρανία, καθώς η κατάσταση στην αχανή «γραμμή επαφής» των 1.200 χιλιομέτρων παραμένει ζοφερή και η έλευση της καλοκαιρίας διευκολύνει τη ρωσική προέλαση σε δεκάδες επιμέρους μέτωπα, από το Κουρσκ, το Σούμι και το Χάρκοβο στον βορρά μέχρι το δυτικό Ντονέτσκ και τη Ζαπορόζιε στον νότο.

Το χειρότερο όμως «μαντάτο» των τελευταίων ωρών για την ηγεσία του Κιέβου δεν ήρθε από το Παρίσι ή το Ντονμπάς, αλλά από την Ουάσινγκτον. Έχει τη μορφή του νέου «πλαισίου συμφωνίας» του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Σκοτ Μπέσεντ για τη διαβόητη πλέον εκχώρηση στις ΗΠΑ του ουκρανικού ορυκτού πλούτου ως «αποζημίωση» για τα χρήματα που έχουν ήδη ξοδέψει οι Αμερικανοί προστάτες στον πόλεμο.

Απ’ ό,τι έχει «διαρρεύσει» ώς τώρα, λοιπόν, στο Bloomberg και αλλού, αλλά και από τα μισόλογα του εμφανώς εκνευρισμένου Ζελένσκι στο Παρίσι, φαίνεται ότι οι Αμερικανοί αποικιοκράτες απαιτούν πλέον πολύ περισσότερα απ’ ό,τι στην αρχική «λεόντεια» σύμβαση: θέλουν από τον Ζελένσκι να συμφωνήσει στη δημιουργία ενός «Υπερταμείου» υπό τον πλήρη έλεγχο τους όπου θα περάσουν ουσιαστικά όλα τα ανεκμετάλλευτα ώς τώρα βιομηχανικά μέταλλα και σπάνιες γαίες της Ουκρανίας και όπου η «συνεισφορά» των ΗΠΑ θα είναι η βοήθεια που ήδη έχει δοθεί από το 2022 ώς σήμερα!

Το βασικότερο όμως είναι πως η Ουάσινγκτον και οι εταιρείες της θα έχουν, λέει, το δικαίωμα «πρώτης επιλογής» σε όλα τα νέα έργα υποδομής, αλλά και το δικαίωμα να ασκήσουν βέτο στην πώληση ή συνεκμετάλλευση των πόρων με άλλες χώρες. Και βέβαια στο «πλαίσιο» δεν περιλαμβάνεται καμιά «εγγύηση ασφάλειας», την οποία έχει χαρακτηρίσει ως προαπαιτούμενο ο Ζελένσκι…

 efsyn.gr

–