«Τ’ Αντρούτσου η μάνα χαίρεται, του Διάκου καμαρώνει
γιατ’ έχουν γιους αρματολούς και γιους καπεταναίους…»
……………
Κάποιες μανούλες «σήμερα» δεν έχουν τα παιδιά τους
χάσαν τις κόρες και τους γιους – κάθε παρηγοριά τους
σε τρένα που συγκρούστηκαν από τα Τέμπη έξω
-ως άνθρωπος και ως γονιός αυτό πώς να τ’ αντέξω!-
κι έγιναν παρανάλωμα φλόγας μυστηριώδους
βορά στην αύξηση κερδών του κόσμου του ερεβώδους
οπού στις πλάτες του λαού είναι κατσικωμένος
στης εξουσίας τους αρμούς αγκυροβολημένος
για να μπορεί το πόπολο να καταδυναστεύει
και σ’ αναμμένα κάρβουνα να βάζει να χορεύει!…
*
«Τον ξέρουμε τον ένοχο κι είναι γνωστή η αιτία»
οι εξουσίες που ’ναι τρεις, τουτέστιν… μόνο μία;
αυτή που για τη λαϊκή μιλά ετυμηγορία
των εκλογών την «εντολή» και την «πλειοψηφία»
που αμέσως την επόμενη απ’ την ορκωμοσία
κρατά τις τύχες του λαού, της χώρας τα ηνία
ως Κράτος παντοδύναμο που ’χει αδελφή τη Βία
-στου Προμηθέα ο Αισχύλος μας –τα λέει– την τραγωδία-
χτυπά κάθε αδύναμο, «τα φώτα του αλλάζει»
τρομοκρατεί περήφανα και συνεχώς κομπάζει!…
*
–Χαρτογιακάδες, σκύβαλα, μη λοιδορείτε μάνες
που ’χασαν στα Τέμπη τα παιδιά κι όχι στις «Αλαμάνες»
γιατί της μάνας η ευχή πιάνει… και η κατάρα
σας στέλνει στον «Οξαποδώ» στου «Άδη την αντάρα»
κι εκεί δεν είναι χάχανα μήτε εξυπναδούλες
εκείνων που ’ναι άκαρδοι με τις ψυχές τους δούλες’
εδρεύει ο «τα πάνθ’ ορά» ο πάντα «ανοιχτομάτης»
και … δεν το παίζει πονηρός και ούτε… «γουρλωμάτης»
και η Δικαιοσύνη του έχει ζυγό και ξίφος
το Δίκαιο μοιράζοντας αληθινά με ΗΘΟΣ!…
*
–Μέσα απ’ του χρόνου τη ρωγμή φυτρώνει μια ελπίδα
και σαν ρομφαία έρχεται κι άγρια καταιγίδα…
Γιώργης Έξαρχος
………………
