“Χίλια μύρια κύματα” μακριά μας ο Κ. Χ. Μύρης, ο διανοούμενος, ο ποιητής στιχουργός

Έφυγε πριν από μερικές μέρες ο Κ. Χ. Μύρης, ο κατά κόσμον Κώστας Γεωργουσόπουλος, Ο μεγάλος κριτικός του Θεάτρου, ο μεταφραστής, ο συγγραφέας, ο φιλόλογος, αλλά και ο ποιητής στιχουργός τραγουδιών, που σκιαγράφησαν την Ελλάδα.

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος πλούτισε τις σελίδες της θεατρικής κριτικής με το δικό του ειδικό βάρος, με αποτέλεσμα κάθε φορά για μια θεατρική παράσταση η κριτική του να αποτελεί δρόμο προς την επιτυχία της παράστασης ή και το αντίθετο.

Οι βραβεύσεις του σε όλα τα πεδία με τα οποία ασχολήθηκε σημαντικές και ο ίδιος χωρίς δηλώσεις, πάντα με την πένα του, αρνούμενος μέχρι την τελευταία του στιγμή να ενδώσει στον ηλεκτρονικό υπολογιστή, ενεργά παρών στα πράγματα του Πολιτισμού της χώρας.

Εδώ, όμως, σ’ αυτές τις λίγες γραμμές δίνεται ένα μόνο μέρος της πολύπλευρης προσωπικότητάς του, αυτό του στιχουργού. Σε μια εποχή που η μελωδία αλλά και ο στίχος υποβιβάστηκαν, (με φωτεινές εξαιρέσεις), που αντικαταστάθηκαν από βαρβαρισμούς και στον ήχο και τον στίχο, οι ποιητικοί στίχοι του Κ.Χ. Μύρη είναι καθρέφτης μιας εποχής που ο Πολιτισμός άνθιζε ασταμάτητα.

Γιατί, όμως, χρησιμοποίησε ψευδώνυμο και όχι το πραγματικό του όνομα; Οι εποχές ήταν δύσκολες, (δεκαετία του ’70) και πίσω από την περσόνα του Μύρη, (του ήρωα του Καβάφη σ’ ένα από τα πιο γνωστά του ποιήματα), ο Γεωργουσόπουλος έκρυβε μεν το πρόσωπό του, όχι όμως και τις ιδέες του, που ήθελαν την Ελλάδα να βγει μέσα από το τραύματά της, να βγει όπως η ουσιαστική της πανάρχαια ταυτότητα την προσδιόριζε, ελεύθερη από σαλτιμπάγκους που διαχειρίζονταν τη μοίρα της.

Η “Ιθαγένεια” του Γιάννη Μαρκόπουλου με τον Νίκο Ξυλούρη και το “Χρονικό” του, με τον Ξυλούρη και τη Δημητριάδου, και τα δυο με στίχους του Μύρη, πέρα από τη μουσική που είναι καταλυτική,  συνδέουν το παρελθόν της Χώρας με το παρόν και το μέλλον της σε μία δυαδική σχέση συγκλονιστική.

Ποιος δεν θυμάται από τις παλιότερες γενιές το συμβολικό “Το καφενείον η Ελλάς”, το “Γέρο δάσκαλο” τον “Γίγαντα” ή το “Χίλια μύρια κύματα”; Στίχοι δυναμικοί, συμβολικοί, στίχοι μιας ποθητής αναγέννησης.

Κι από τη στιγμή που πέρασαν στο στόμα του λαού, που τα τραγούδησε σε εποχές που ονειρευόταν μια άλλη Ελλάδα, καταγράφηκαν μαζί με το δημιουργό τους σε φωτεινές σελίδες του Πολιτισμού, που είναι ωραίο να τις ξεφυλλίζει κανείς και να τις  θυμάται.

Ο Κ. Χ. Μύρης, ο κατά κόσμον Κώστας Γεωργουσόπουλος, είναι πολύ μακριά σήμερα, απέχει “χίλια μύρια κύματα”, η φωνή και το έργο του, όμως, μένουν.

……………

* Οι «Παρενθέσεις» είναι μικρά κείμενα, μικρές πινελιές, σε θέματα πολιτισμού ή ζωής, που φωτίζουν γωνιές από μεγαλύτερα θέματα,  λειτουργώντας σαν παρ-εν-θέσεις.

……………………………..